Verlossing #2 De Bijbelse oplossing

In de voorgaande post hebben wij gezien dat de Bijbel een specifiek verlossingsplan aanbiedt voor het onvermijdelijke gevolg van de falende mens, namelijk de dood.

Het mag uitzichtloos tonen dat geen enkele mens volmaakt kan zijn. Maar het is volkomen verkeerd te denken dat geen enkel mens er in kan slagen om Gods Wil te volgen. Trouwens zulk een denkwijze zou van God een verschrikkelijk iemand maken die regels zou opgelegd hebben aan de mens waarvan Hij wist dat zij ze niet zouden kunnen nakomen.

Kan de ein­deloze cirkelgang van geboorte, leven, zonde, sterven dan wel onderbroken worden als wij steeds in zonder vervallen?

De Bijbelse oplossing

De uitweg die de Bijbel ons hieruit toont, is dat er iemand is gekomen die wel volmaakt Gods wil heeft ge­daan, maar die desondanks toch gestorven is. De Bijbel vertelt ons dat zijn dood vol­doende is om, onder bepaalde voorwaar­den, de falende mens toch eeuwig leven te schenken. Die voorwaarden worden om­schreven als ‘geloof in Hem’. Op de betekenis van die uitdrukking komen we nog terug. Waar het ons nu eerst om gaat is het werk van de Verlosser, dwz. van Jezus Christus.

 

Het Altaar van Wierook, Altaar van brandoffer en Laver uit het Bijbelse Tabernakel; illustratie van 1890 uit de Holman Bijbel (Foto credit: Wikipedia)

In het Oude Testament lezen we dat God aan zijn volk een Wet had gegeven. Wie die Wet zou houden, zou volmaakt zijn en leven. Maar, zoals gezegd, niemand slaagde daarin. Toch waren er voor bepaalde ‘mindere’ overtredingen voorzieningen in de Wet om ‘verzoening te doen’.  Voor zulke over­tredingen moesten offers gebracht worden. Dat hield in het slachten van een offerdier. De symbo­liek daarvan is duidelijk: de over­treder heeft eigenlijk zijn leven verbeurd; om dat te redden moet er een ander leven dan het zijne voor in de plaats komen. En de over­treder moet ook in een symbolische hande­ling zijn schuld als het ware overdra­gen op het offerdier:

“Dan zal hij zijn hand op de kop van het brandoffer leggen; zo zal het, hem ten goede, welgevallig zijn, om over hem verzoening te doen” (Lev. 1:4).

Noah brengt een brandoffer op een altaar voor God; zoals in Genesis 8:20: “En Noach bouwde een altaar voor de HERE, en hij nam van al het reine vee en van al het reine gevogelte en bracht brandoffers op het altaar.” (Genesis 8:20 NBG51) Illustratie van de 1728 Figures de la Bible; geïllustreerd door Gerard Hoet (1648-1733) en anderen, en gepubliceerd door P. de Hondt in Den Haag; met dank aan de Bizzell Bijbel Collection, Universiteit van Oklahoma Libraries (Foto credit: Wikipedia)

Dit ‘opleggen’ van de handen betekent eigenlijk een neerdrukken van de kop van het dier, alsof men de volle last van zijn zonden op het dier overdraagt. Het werk­woord ‘opleggen’ is hetzelfde als ‘zwaar rusten’ in Psalm 88:

“Uw grimmigheid rust zwaar op mij, door al uw baren drukt Gij mij neder” (Ps 88:8).

De overtreder moest het offerdier ook zelf slachten, waarmee hij aangaf dat hij eigen­lijk zichzelf had gedood door zijn overtre­ding. Als symbool van het feit dat de offeraar weer met God verzoend was, werd in de meeste gevallen het vlees van het offer gegeten in een offermaaltijd, die in feite een soort vredemaaltijd was. Merk overigens op dat deze opvatting van de betekenis van een offer mijlenver verwijderd is van de primitieve opvatting van heidense volken die een offer zagen als een spijziging van hun goden, die alleen op deze manier te eten konden krijgen. De God van de Bijbel zegt juist:

“Indien Ik honger had, zou Ik het u niet zeggen, want Mij behoort de wereld en haar volheid. Eet ik soms stierevlees, of drink Ik soms bokkebloed?” (Ps. 50:12-13).

Offers zijn er alleen om de zondaar te her­inneren aan zijn onvolmaaktheid. Maar God verlangt liever gehoorzaamheid dan boetedoening door middel van een offer:

“Heeft de Here evenzeer welgevallen aan brandoffers en slachtoffers als aan het horen naar des Heren stem?” (1 Sam. 15:22).

“Want in liefde heb Ik behagen en niet in slachtoffer, in kennis van God en niet in brandoffers” (Hosea 6:6).

+

Engelse vertaling /english translation: Redemption #2 Biblical solution

Voorgaande:

Verlossing #1Bijbelse leer van verlossing

Geïnspireerd Woord

Een goddelijk Plan #3 Vervolmaking volgens blauwdruk

Een goddelijk Plan #4 Beloften

In de hand #4 Angst voor de wereld

Gods vergeten Woord 14 Schepping 6 De Schepping als doel en garantie

Gods vergeten Woord 15 Schepping 7 Vreze des Heren

Hermeneutiek om uit te dragen #6 Geen Excuus

Vervolg: Het onvolmaakte dieroffer

++

Aanvullende lectuur:

1. Woorden neergeschreven ter toerekening van elke mens
2. Een koning die zijn onderdanen wetten oplegt waarvan hij weet dat zij zich er nooit aan kunnen houden
3. Voorbijgaande wereld maar toch blijvend
4. Hoe weet ik wat Gods wil is
5. Schepper en Blogger God 11 Het Oude en Nieuwe Blog 1 Gericht op één mens
6. Ongelovige Thomassen, Jezus en zijn God
7. Verzoening en Broederschap 1 Getrouwheid en vergoeding
8. De Knecht des Heren #4 De Verlosser
9. Vergieten van Bloed, een Oud en een Nieuw Verbond
10. Verzoening en de gekochte race
11. Onvergeeflijke zonde en berouw
12. Beter een arme die in oprechtheid wandelt

+++

Related articles

• Arguments for Eternal Security
• that holy moment you hated God
• Revelation 9:1-12 Demons On Parole
• Alpha Omega M.D. – Episode #187
• Christ in all the Scriptures
• Prayer of St. John Vianney