Om 11 uur vandaag herdenken wij dat honderd jaar geleden na vele jaren van ongelofelijke gruwel de mensen te horen kregen dat de Grote Oorlog ten einde kwam. Het gaf hen hoop dat er nooit meer zo iets afgrijselijk zou kunnen plaats vinden.
Men had nooit kunnen denken dat zo iets verschrikkelijks zou kunnen plaats vinden. In heel wat landen hadden vele burgers totaal geen idee wat een onmenselijkheid plaats greep in de Vlaamse velden. Zij die er van terug keerden konden meestal op geen begrip rekenen. Velen van hen kwamen in een niet eindigende nachtmerrie waarbij hun geliefden geen begrip hadden voor wat zij hadden mee gemaakt en voor wat er in hen om ging.
Europa werd helemaal door elkaar geschud. Over heel Europa was er in kerken gebeden voor de strijders. Vriend en vijand smeekten dezelfde God om de overwinning. De meesten hoopten met hun gebeden en verzoekingen het heil van hun geliefden te verzekeren.
Zij vergaten dat De God boven alle goden een God van liefde en vrede is die geweld volledig afkeurt en de God van levenden wil zijn. Het is geen God die het gelijk geeft aan de sterkste.
Aan het failliet van rede en overleg viel niet langer te twijfelen toen de zomer van 1914 een heel andere warmte en licht meebracht dan de natuur normaal brengt. De hemel werd nu opgeschrikt door felle lichtflitsen en hevig gebulder.
Het von Schlieffenplan en de Franse tegenhanger Plan XVII
Sinds de onafhankelijkheid in 1830 mocht het nieuw gevormde land ‘België‘ zich beroepen op een zekere vorm van vredige samenleving. Maar het had zijn geografie niet mee. Voor eeuwen was dat grondgebied het slagveld van Europa geweest. Nu zou het niet anders worden. België lag te centraal om te kunnen hopen dat het, in geval van een oorlog tussen Frankrijk en Duitsland, buiten het wapengekletter kon blijven. Vreemd dat de Belgische overheid geen vrees had en geen voorzorgsmaatregelen trof om België te vrijwaren van een vijandelijke doortocht. De Duitse opperbevelhebber Von Schlieffen had namelijk al in 1906 een plan opgetekend om door België te trekken richting Frankrijk. Zijn opvolger Helmuth von Moltke voerde dat plan uit met een zuidwestelijke draaibeweging via België om Noord-Frankrijk in 1914 binnen te vallen.
De katholieken die sinds 1884 aan de macht waren in België zagen militairen en kazernes als verderfelijke elementen die de katholieken moesten mijden. Niet zozeer om de wapens die men moest hanteren, maar om hun vrijgevochten houding tegenover zeden. Ook vonden zij het best dat de rijke klasse zich van de loting vrij kon kopen, zodat de ‘edele’ families hun zonen niet zouden verliezen in een oneconomische activiteit.
De socialisten zagen echter het leger als een instrument van het kapitalisme en de burgerlijke macht, die hun politiek niet eens een stem wilde geven.
Het was echter vijf jaar nadat Leopold I de wet had ondertekend dat één zoon per gezin opriep voor de dienstplicht, dat vijftien klassen soldaten onder de wapens werden geroepen bij de algemene mobilisatie van 31 juli 1914. Daarbij telden ook 11 jaargangen lotelingen, die gemiddeld veel ouder waren en vooral anders opgeleid dan de jongste categorieën dienstplichtigen. Spoedig zou blijken hoe inefficiënt het Belgisch leger wel was, met een gebrek aan reserve officieren en officieren die eerder hun uniform als pronkmiddel zagen voor hun prestigieuze baan.
België werd onder de voet gelopen en kwam niet onderuit de vele wreedheden die de Duitsers in petto hadden om hun frustraties bot te vieren in een gebied met een 750 kilometer lange frontlijn van Nieuwpoort tot aan de Zwitserse grens. Onze contreien kwamen onder een stellingoorlog in iets dat uiteindelijk zonder einde leek te komen.
Verrotting en stank doordrongen de mensen en misschien ook hun gedachten. Het was zelfs zo ver gekomen dat men eigen mensen liet doodschieten omdat zij zich terugtrokken of omdat zij niet meer durfden verder te gaan.
Gewone burgers werden in vele gevallen ook opgeëist door de bezetter. Ook door het aanslaan van voedselvoorraden en muziekinstrumenten om van het koper of brons wapens te maken, maakten ze zich onpopulair.
Even leek het of de menselijkheid verdwenen was in West-Europa, maar rond de ‘Komiteit’, zoals het gewoonlijk werd genoemd, ontstond een uitgebreid netwerk van humanitaire bijstand.
Een Britse fosgeen-bom uit de Eerste Wereldoorlog, gevonden bij de Somme in 2006
Van af september 1915 schrok de legerleiding van beide kampen, er niet voor terug om chemische wapens te gaan gebruiken. Na het chloorgas volgde het krachtiger fosgeen en in 1917 pakte Duitsland uit met het nog dodelijker mosterdgas, dat, naar de plek waar het voor het eerst opdook, Yperiet werd genoemd.
Op 11 november 1918 werd op 80 kilometer ten noordoosten van Parijs, om 5 uur ’s nachts in het wapenstilstandsrijtuig op het westelijk front nabij Rethondes (Forêt de Compiègne, Bos van Compiègne) een overeenkomst ondertekend door de militair theoreticus, generaal en commandant van de École Supérieure de Guerre Ferdinand Foch en de Duitse delegatie, om op 11 november 1918 (“het elfde uur van de elfde dag van de elfde maand” of 11-11-11) de wapens neer te leggen. Met deze wapenstilstand eindigde het vechten op land, zee en lucht in de Eerste Wereldoorlog tussen de geallieerden en hun tegenstander, Duitsland, hoewel niet formeel een overgave.
Iedereen was er zich bewust van dat zulk een oorlog nooit meer mocht plaats grijpen.
“Nooit meer oorlog”
was een leuze die men in vele plaatsen veelvuldig te horen kreeg. Erg genoeg was er 18 jaar later weer een ernstige dreiging die in 1939 verder zou ontaarden in een tweede wereld oorlog (van 1939 tot 1945 een slachtpartij op wereldschaal tussen twee allianties: de asmogendheden en de geallieerden.).
Betreft die eerste gruwelijke oorlog van 1914-18 had de Bijbel waarschuwingen gegeven. En wie dacht dat Wereldoorlog II de laatste Grote Oorlog zou zijn zou beter kijken of die Bestseller aller tijden met zijn profetieën niet de waarheid vertelt en een licht laat schijnen op een derde maar dan wel een laatste Wereld Oorlog.
Laten wij niet vergeten welk een leed oorlog met zich mee brengt en dat in vele gevallen het na de wapenstilstand nog niet echt gedaan is. Zo was Brussel bijvoorbeeld nog tot 17 november 1918 door Duitse troepen bezet. Een revolutionaire oproer had het Duitse leger ontwricht en een soldatenraad naar Bolsjewistisch model had de Belgische arbeiders tot solidariteit opgeroepen. Ten gevolge van militaire muiterij was er in Duitsland een revolutionaire chaos ontstaan. Keizer Wilhelm II moest vluchten en vond onderdak in het neutrale Nederland.
De huidige situatie is niet bepaald een teken dat er stabiliteit is voor een vredig samengaan van alle mensen. Zij die in God geloven zouden naar Zijn geboden moeten leven en Zijn schepping moeten waarderen en in ere houden. Hierbij zou elke gelovige elke mens als een schepsel van God moeten erkennen en open staan om deze bij te staan. Haat tegen over anderen is iets dat niet in het woordenboek van een christen zou mogen staan. Een volgeling moet open staan voor anderen, welke hun afkomst of hun geloof ook moge zijn.
De Bijbel waarschuwt ons voor de komende grote strijd. Gelovigen moeten zich daar op voorbereiden, maar mogen er niet toe bijdragen om dat vreselijk gebeuren te versnellen. Zij moeten vrede in hun hart dragen en de vredesboodschap van Christus Jezus ook verder verspreiden. Als boodschappers van het Goede Nieuws of evangelie, moeten zij proberen anderen er van te overtuigen ook mee aan die vredesboodschap te werken en te streven naar een vredelievende wereld. Ook al weten wij dat wij niet zullen kunnen ontkomen aan die Grote Verdrukking of Armageddon, is het wel mogelijk om ons te sterken en voor te bereiden zodat wij en diegenen rondom ons niet al te veel zullen moeten afzien.
Laat de vrede vandaag met jou zijn terwijl je ook die miljoenen slachtoffers herdenkt die eigenlijk hun leven voor weinig nuttigs gelaten hebben. Sommigen mogen er van overtuigd zijn dat zij het leven ter verdediging van het land hebben gegeven. Maar daar zou men de vraag kunnen stellen of dat niet op een andere manier zou kunnen gebeurd zijn. Het grijpen naar wapens en het doden van mensen is vast en zeker niet de beste manier.
Ook moeten wij beseffen dat er geen vrede kan zijn zonder vrede onder religies. Daarom moet er daar eerst werk van gemaakt worden. Hierbij heeft elke gelovige zijn of haar verantwoordelijkheid te dragen. Ook al beseffen wij dat naar de eindtijd toe religies ook tegen elkaar zullen opstaan, moet de ware religie of het ware geloof sterk genoeg zijn om anderen te overtuigen van de nodige aanvaarding van elkaar en van de noodzakelijke broederlijke liefde.
Let we not forget – Laten wij het niet vergeten
+
Voorgaand
Kijkend naar het Oosten en het Westen voor Waarheid
Materialisme, “would be” leven en aspiraties #4
++
Aansluitende lectuur
- 11 november, al of niet vergeten #1 Tot de Industrialisatie
- 11 november, al of niet vergeten #2 Vanaf de Industrialisatie
- Omgaan met zorgen in ons leven
- Door moeilijkheden zien dat de bijbel waar is
- Christelijke Overdenking: Zijn broeder haten
- Wrevel vermoordt de dwaas, gramschap doodt de zot
- Christendom blijft van invloed
- Overwin het kwade door het goede
- Wapens van de gelovige bij voortdurend geweld
- Werk maken van Godsdienstvrijheid
- Staat Europa voor vrijheid van godsdienst
- Angst en verlossing van het kwaad
- Oproep tot inzet voor vluchtelingen en een toekomst van vrede
- Charis Shalom
- Laat de vrede vandaag met jou zijn
- Vredelievend
- God Kijkt toe
- Is er een komende Eindtijd
- Laatste dagen omroepers
- Doemdagscenarios
- Oorlog in kerkenland
- Geen vrede zonder vrede onder religies
- Moeten Christenen over zich heen laten walsen
- Visie op Jezus’ wederkomst van invloed op vraag hoe met deze aarde omgaan
- Een moment van Bezinning, even maar
- Getuigen van Jehovah, Data en Waarheid
- Wordt verlicht met betrekking tot de betekenis van de tijd waarin we nu leven
- Bestemde tijden
- Dr. Visser bekijkt de eindtijd
- Uitkijkend naar 2017 en aankomende tijden
- Tekenen van de laatste dagen wanneer moeilijke tijden zullen komen
+++
Gerelateerd
- Oorlog en vrede
- Frans Huygens en Wereldoorlog I
- De Fulmar Inn: Dodenherdenking 2
- Een flinke beloning is genoeg aanleiding voor de derde wereldoorlog
- Mastenbos…
+++
In het Engels aangeraden lectuur
- Reflections on the Great War #1 100 years on
- Reflections on the Great War #2
- The Armistice – The end of The Great War, WW1
- A Century On – Remember The Fallen
- 11 November 1918 – Not so peaceful
- WW1 Centenary: Staff Stories, James Horace Wright
- How two close friends took centre stage as the First World War ended
- The Guilt of November 11
- Armistice Day 2018: Remembering 100 Years Ago
- Granddad’s WWI Armistice Memoir
- Remembrance…..
- Armistice Commemorations
- Remembrance-day
- No Stone Left Alone: Montreal students lay poppies for Remembrance Day
- Commemorating 100 Years: The Daring Capture of Le Quesnoy by New Zealand Forces in WWI
- The last man
- Video: Remember Them All
- An Outbreak of Peace
- 2,738 reasons for peace
- A Hundred Years After The Armistice
Christadelphians
Guestspeaker
Marcus Ampe
Belgian Biblestudents
Christadelphian Ecclesia
