Opkomend voor Christus #4 Wereldwijde prediking

Geplaatst op 16 , okt, 2019 door Christadelphians

Hippie beweging en kerk

In veel West-Europese landen en de Verenigde Staten trad er na de tweede wereld oorlog een geboortegolf op die jongeren deed revolteren tegen de rangorde of machtsstructuur in de maatschappij, maar ook tegen vele oer-conservatieve gebruiken. Zij wensten niet zo maar alles te aanvaarden wat hen werd voorgelegd en gingen daarom op zoek achter de mogelijke waarheid of onwaarheid van vele gezegden.

Joan Baez en Bob Dylan (1963)

Opvallend in de tweede helft van vorige eeuw was dat bij de hippiebeweging zoekenden achter de waarheid zaten. Allerlei geloofsvormen werden door hen onder de loep genomen. Vooral Oosterse religies kwamen in de kijker met Indië als grootste trekpleister. Vooral in de kunst zochten artiesten achter het geestelijk gebeuren. Veel populaire acteurs / actrices en muzikanten, waaronder o.a. Bob Dylan, volgden Bijbelstudies.

De babyboomers verkozen zich anders te kleden en te gedragen dan de vorige generaties. Doordat zij met zo velen waren konden meer progressieve denkbeelden bredere ingang vinden. Een anti-establishmenthouding en protest tegen de oorlog in Vietnam kwamen ruim aan bod en deden mensen ook nadenken of een christen wel de wapens mocht opnemen tegen een ander. De liefde voor de medeburger werd zeer belangrijk geacht, waarbij het respect opbrengen voor elkaar essentieel werd gezien als een onderdeel van het maatschappelijk leven. Er hoorde geen rassenverschil noch sekse verschil te bestaan. Iedereen moest gelijk voor de wet zijn en het recht hebben zich al of niet te kleden zoals de persoon wenste. Naaktheid was een onderdeel van het menselijk bestaan. Iemand die niets had te verbergen moest zich ook niet achter kleren verbergen en kon zich uiten zoals deze wenste. God ziet ons ook zoals wij zijn en indien we niets te verbergen hebben hoeven we ons ook niet voor God te schamen.

Bewegingen voor het zoeken naar zichzelf en nabestaan

Heel wat religieuze stromingen werden door de babyboomers onderzocht en vooral de Oosterse en mythische religies konden veel volgers verkrijgen. Hindoeïsme, soefisme, Zen, christendom, tantrayoga, taoïsme en boeddhisme konden zovelen beïnvloeden om ook verder op zoek te gaan naar het “eigen Ik” en om de verdorven westerse menselijke maatschappij de rug toe te keren. Men zocht antwoorden op bestaansvragen zoals de zin van het leven en een al of niet leven na de dood of reïncarnatie door een zielsverhuizing.

A.C. Bhaktivedanta Swami Praphupada, stichter-ãcãrya van ISKCON, the International Society for Krishna Consciousness, beter bekend als de Hare Krishna-beweging.

De vaishnava monnik uit India, A.C. (Abhay Charan) Bhaktivedanta Swami Prabhupada bracht het z.g. Krishna-bewustzijn en het denken van een poort naar de hemel tot velen. Met hun gezangen en meditatie was de Hare Krishna-beweging erg in trek.

Gedurende de jaren 70 van de twintigste eeuw kon Rajneesh Chandra Mohan als goeroe onder de naam Bhagwan Shree Rajneesh en later als Osho, als zogenaamd verlichte meerdere babyboomers, in India, de VS, Australië en Europa, achter zich en zijn spirituele beweging, de Bhagwanbeweging krijgen. Ook bij zijn beweging was de onvoorwaardelijke liefde iets wat iedereen wel kon ervaren. Ook moest de innerlijke bloei op de eerste plaats komen. Alleen zij die klaar zijn om te sterven zullen het leven van liefde kennen. Angst om te sterven maakt dat velen het mysterie van de liefde niet kunnen binnengaan volgens hem.

Al die verschillende religieuze groepen trokken vele jongeren weg van de Katholieke Kerk. Maar het zoeken naar het hogere “ik” bracht velen er toe om dieper naar het goddelijke te zoeken, met het besef dat de mens naar Gods evenbeeld geschapen is. Maar ook het inzicht dat de natuur een onderdeel van Gods schepping was deed de hippies opmerken dat de mensheid daarom ook het volle respect moest geven aan dat geschapen goed en dat de mens in harmonie met de natuur moest leven. Hun open manier van leven werd niet altijd gewaardeerd door oudere generaties en de Katholieke Kerk verzette zich zeer hard tegen de levenswijze van de hippies. Hierdoor vonden velen nog meer reden om die hiërarchische machtsbeluste vereniging de rug toe te keren.

Veel jongeren vonden ook dat het Christendom om Jezus draaide en niet om één of andere kerk. Zo kwam er een heel verscheiden Jezus-beweging op gang. Langs alle kanten klonk het dan ook “Wat zou Jezus doen”.
Uit uit één van de Jezus-bewegingen die zich in de jaren ’60 ontwikkelde binnen de ‘hippie’-cultuur van Zuid-Californië ontstond de Association of Vineyard Churches of de Vineyard-beweging. Deze beweging was meer opgebouwd rond hoogbegaafde evangelisten die meestal werkten via thuisgebaseerde Bijbelstudiegroepen in plaats van via gevestigde kerken. Zo ook in West Europa vonden vele artiesten elkaar in die huiselijke religieuze groepen, waarvan sommige uitgroeiden tot grotere eenheden of zuilen in het Christendom.
Bij veel van deze groepen waren muziekscènefiguren betrokken, van wie sommigen redelijk prominent aanwezig waren en enkelen niet verlegen waren om buiten hun broodwinning over Christus te praten.

Amerikaanse wind

Drie van die evangelisten die uitzonderlijk succesvol waren, werden uiteindelijk betrokken bij de oprichting van twee nieuwe denominaties: Chuck Smith maakte van zijn bijbelstudiegroepen de beweging van de Calvary Chapel (Chapel on the Vine 2015). Greg Laurie in Riverside, California vormde in 1973 de Harvest Christian Fellowship, welke uitgroeide tot een megakerk met een gemeente van 15.000 zielen. Ze gaat er prat op de achtste grootste kerk in Amerika en de derde grootste in Californië te zijn, met satellietcampussen in Eastvale (Corona, Californië) en Woodcrest (Riverside, Californië) en een speciale campus in Orange County (Irvine, Californië).
Harvest is niet alleen het lanceerplatform voor de International Harvest Crusades, maar is ook betrokken bij andere interne en externe ministeries.

De visie bij Harvest Christian Fellowship is

“God kennen en hem bekend maken”.

De predikant Billy Graham, die in de jaren 70 ook populair was, zag ook wel iets positief in de bewegingen van de familie Laurie en Chuck Smith zijn kerk in Orange County met de Calvary Chapel en Ken Gullicksen welke samen de Vineyard Churches zouden worden en waarbij de nadruk van de beweging lag op christelijk “discipelschap.” Ze spraken over “uitverkocht” zijn aan Christus op elk gebied van het leven.

De Amerikaanse charismatische evangelist en zelfbeschreven “ziende profeet” Lonnie Ray Frisbee in de 1960s

De derde, de zeer begaafde Lonnie Frisbee, was een sleutelfiguur in beide bewegingen, maar hij wordt tegenwoordig zelden genoemd vanwege zijn strijd met homoseksualiteit. Van hem komt de term ‘machtsevangelisatie’. Hij beïnvloedde ook vele andere zogenaamde profetische evangelisten, waaronder Jonathan Land, Marc Dupont, Jill Austin en anderen.
Frisbee was mede-oprichter van een reeks christelijke gemeentelijke huizen met de naam: House of Miracles en was de belangrijkste architect die er veel bekeerde. The House of Miracles groeide uit tot een reeks van negentien gemeenschappelijke huizen die later naar Oregon migreerden om Shiloh Youth Revival Centers te vormen, de grootste en een van de langstlopende gemeenschappen van het Jezus-volk, de Shiloh Youth Revival Centers, die 100.000 leden en 175 gemeentelijke huizen hadden verspreid over de Verenigde Staten en Canada tijdens zijn levensduur. Al de huizen werden geleidelijkaan gesloten in 1969 en 1970 toen leden naar Oregon verhuisden om Shiloh Youth Revival Centers te vormen: het laatste House of Miracles (in Oxnard) sloot in juli 1970.
Sommige van zijn hardste critici voor zwaar gebruik van de Heilige Geest en de gaven van de Geest kwamen uit de kerken die hij hielp opbouwen.

Een vierde sleutelfiguur in het Amerikaanse fenomeen Bijbelstudie was John Wimber.

Praten met God

Opvallend is dat Pastor Greg Laurie gebed zag als een voorrecht dat christenen hebben gekregen om tegen God praten, maar dat mensen van andere religies eveneens bidden op verschillende manieren en God ervan houdt om die gebeden te horen.

Zoals in de 16de en 17de eeuw verscheidene predikers de mensen wensten aan te tonen dat we regelmatig met God moeten praten was er in de jaren 1970 daar ook weer aandacht voor. Maar nu leek die herleving toch maar van korte duur. Toch moet de mens er zich bewust van worden dat dit praten met God en het onderhouden van een goede relatie met God zeer belangrijk is.

De mens is dat praten met zijn Schepper ontgaan. Weinigen voelen er nog behoefte voor of denken dat zulks mogelijk is.

De Wachttoren, 1918

Vanaf de jaren 60 van vorige eeuw groeide een groep predikers aan, welke door hun grootse organisatie een doorn in het oog van de Katholieke zowel protestantse kerk was. Vooral met hun verkondiging van een mogelijk nakend einde van dit wereldsysteem kregen zij, over de gehele industriële en kapitalistische na Wereld Oorlog II wederopgestane wereld, veel aandacht. Als Getuigen van Jehovah geraakten zij vlug gekend met hun Wachttoren en Ontwaakt tijdschriften en brochures (uitgegeven door het Wachttoren-, Bijbel- en Traktaatgenootschap in een gemiddelde oplage van ruim 78 miljoen exemplaren in meer dan 211 talen) doordat zij deze op straat uitdeelden en ermee langs de huizen kw<amen in hun deur tot deur prediking.
Met de Mormonen leken de Getuigen van Jehovah op het Europese continent de enige veel voorkomende predikers te zijn in de na-oorlogse periode. De leden van de huiskerkbeweging predikten meer in hun gesloten kringen rondom hen en de Broeders in Christus met hun zeer beperkte middelen probeerden het eerder met flyers in de brievenbussen en hier een daar een week van huis aan huis bezoeken. Als zij echter mensen aanspraken dachten velen dat zij ook Getuigen van Jehovah waren of wensten niet te geloven dat zij geen Jehovah Getuigen waren.

De Getuigen van Jehovah gingen zoals de eerste christenen van huis tot huis en verkondigden de Blijde Boodschap en leerden de mensen de Naam van de Enige Ware God kennen. Heden ziet men ze niet meer zo frekwent dooor de straten lopen. Dit betekent echter niet dat ze bijna van de kaart verdwenen zijn of dat het predikingswerk niet meer nodig zou zijn. In tegendeel is het predikingswerk nu meer dan nodig.

Mensen moeten ook beseffen dat naast de Getuigen van Jehovah nog heel wat meer mensen getuigen voor Jehovah en Zijn Naam hoog in het vaandel dragen.

Noodzaak tot Nieuwe Reformatie

Velen vergeten dat het verkondigen van Evangelie opgetekend staat in de Bijbel als een te volbrengen daad voor een volger van Christus Jezus. In dat Boek der boeken staat ook wat er naar het einde der tijden zal gaan gebeuren.

Heden zijn we in een tijd gekomen dat de mensen weer eens zouden moeten wakker geschud worden. Vandaag moet de mensheid met haar neus weer in de drek geduwd worden die zij achter gelaten heeft. Op alle gebieden heeft de mens de wereld letterlijk en figuurlijk vervuild. Daarom moeten haar ogen weer geopend worden en moeten daar de ware volgers van Christus voor instaan. Zij moeten de wereld weer laten inzien hoe deze weggegaan is van de Wet van God en hoe de wereld is afgedwaald van een juiste en zuivere aanbidding.

Er is een hoge nood om aan te tonen dat de mens andere wegen moet inslaan. Hij moet trug naar de bron gaan en komen in te zien waar zijn plaats in het geheel van het universum is. De mens moet terug respect gaan tonen naar de schepping en zijn Soevereine Maker. Hiertoe zijn er mensen nodig die bereid zijn de weg naar God te tonen. Weer moeten er mensen durven naar buiten te komen om over de Goddelijke Schepper en Zijn werk te praten.

Hoe dichter we bij de eindtijd komen hoe meer er over de gehele wereld moet gepredikt worden. Zulk een wereldwijde prediking van het goede nieuws zal een teken aan de wand zijn dat de voorspelde tijden aangekomen zijn. Men zal dan kunnen komen in te zien dat wij te maken zullen hebben met een “parousia” wat letterlijk betekent ‘zijn naast (bij)’. Het duidt op aanwezigheid gedurende een tijdsperiode en niet alleen op een komst of aankomst. Zoals in ‘de tijd van Noach (…) vóór de vloed’ er geen aandacht was voor God en men er maar op los leefde, zien wij dat ook nu in deze tijd. In het Nieuwe Testament wordt er naar verwezen voor de komst en ‘de aanwezigheid van de Mensenzoon‘ (Mt 24:37-39), waar Paulus dit Griekse woord gebruikt als hij het heeft over Jezus zijn aanwezigheid in contrast met zijn afwezigheid (Fil 2:12, vtn.).Het vormt een van de bewijzen aan de hand waarvan kan worden aangetoond dat Jezus’ koninklijke tegenwoordigheid is begonnen (Mattheüs 24:3). Verder vormt de prediking het belangrijkste middel waardoor „de oogst van de aarde” wordt binnengehaald, aangezien ze mensen attent maakt op de enige ware hoop voor de mensheid, Jehovah’s koninkrijk (Openbaring 14:15, 16). Omdat alleen ware christenen aan de prediking van het goede nieuws deelnemen, draagt dit belangrijke werk ertoe bij de ware christenen van de valse te onderscheiden (Maleachi 3:18). Op deze manier heeft de prediking de redding van degenen die prediken alsook van hen die er gunstig op reageren, tot resultaat (1 Timotheüs 4:16).

Elke God liefhebbende persoon moet ook zijn naaste liefhebben en wensen dat deze deelgenoot kan zijn van “Redding”. Daarom vereist de liefde voor de medemens het waarschuwen voor wat gaat komen. Verder zal die wereldwijde prediking een getuigenis zijn van al dezen die God lief hebben. Eveneens zal het een getuigenis zijn tot lof en eer van Jehovah God, degene die er de opdracht toe heeft gegeven, die de predikers ondersteunt en die de prediking vruchtbaar maakt. — 2 Korinthiërs 4:7.

Als met een dringende zaak moeten ware christenen zich, ten overstaan van God en Christus Jezus, nu inzetten om het Woord van God te verspreiden en mensen oproepen om zich te “keren” of “bekeren”. (2 Timotheüs 4:2).

Ook al zullen velen niet meer naar de waarheid willen luisteren en zullen ze meer aandacht besteden aan verzinsels, moeten de waarheidsverkondigers door gaan en als het ware er op aandringen om te veranderen of te “reformeren”.

De Bijbelonderzoekers van de 15de, 16de en 17de eeuw hebben het dikwijls aangedurfd om hun stem te laten horen, met gevaar voor hun leven. Aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw hadden de verscheidene Bijbelonderzoekers of Bijbelstudenten veel obstakels te overwinnen. Net als de christenen uit de eerste eeuw verkondigden ze een boodschap die niet bepaald populair was, maar gingen onverdroten voort met de Goede of Bijde Boodschap en Gods Grootheid over de gehele wereld te verkondigen of te evangelizeren.

Vandaag is de roep tot bezinning en hulpvaardigheid om tot redding te brengen groter dan ooit. Wij mogen niet blijven uitstellen maar moeten uit liefde voor de ander naar buiten treden en gaan verkondigen dat het hoog tijd is om in te komen zien dat Jezus de weg naar God is en dat hij het mogelijk heeft gemaakt voor iedereen om van Gods Genade van Redding te genieten.

Laten wij niet talmen om het christelijke getuigenis af te leggen en de Bijbel als leidraad voor te leggen aan de gehele gemeenschap, zodat meerderen de valse leerstellingen van de vele zogenaamd christelijke kerken zullen herkennen en zich tot het ware geloof keren, waar er geen plaats is voor afgoden beelden noch heidense gebruiken, maar iedereen Gods Wil en Wet zal willen navolgen.

Voorgaand:

Hermeneutiek om uit te dragen #4 Uitzendkanaal

Hermeneutiek om uit te dragen #10 Verkondigen

Gods vergeten Woord 24 Getuigen 3 De opdracht om te prediken

Opkomend voor Christus #1 Bedreiging voor het Heilig Roomse Rijk

Opkomend voor Christus #2 Sprekend uit liefde voor Christus

Opkomend voor Christus #3 Noodzaak van verkondiging

Redding, vertrouwen en actie in Jezus #6 Samenhoren

Redding, vertrouwen en actie in Jezus #7 Adverteren

Schijnbaar onmogelijke opdracht

Gods vergeten Woord 17 Geleid door de Geest 2 De gift en de gaven

Doeners en priesterschap

Fragiliteit en actie #6 Juistheid van handelen

Aanvullend

+++

jesus revolution

Verder aanverwante lectuur

Geplaatst in Bijbelonderzoek, Broeders, Christen zijn, Christendom, Christenheid, Drie-eenheid, Geschiedenis, Jehovah, JHWH, Jawheh, Elohim God, Yahuwah, Jezus Christus, Jesus, Jeshua, Jahushua, Kerkopbouw, Levensvragen, Religie, Trinitarisme, Wereld | Tags: 16° Eeuw, 17° Eeuw, 1960s, 1970s, A.C. (Abhay Charan) Bhaktivedanta Swami Prabhupada, Aanbidding, Anti-establishment, Association of Vineyard Churches, Babyboomer(s), Bhagwanbeweging, Bijbelonderzoekers, Billy Graham, Bob Dylan, Broederlijke liefde, Calvary Chapel, Canada, Chuck Smith, Conservatieve gebruiken, Discipelschap, Geboortegolf, Gelijkheid, Getuigen van God, Getuigen van het evangelie, Getuigen van Jehovah, Getuigen voor Jehovah God, Greg Laurie, Hare Krishna-beweging, Harvest Christian Fellowship, het eigen Ik, het Goddelijke, Hippie(s), Hippiebeweging, House of Miracles, Huiskerkbeweging, Indië, International Harvest Crusades, Jezus-beweging, Kerkelijke hiërarchie, Koninkrijk van God, Krishna-bewustzijn, Leven na de dood, Lonnie Frisbee, Machtsevangelisatie, Machtsstructuur of rangorde, Mormonen, Naaktheid, Natuur, Oogst van de aarde, Oosterse religie(s), parousia = nabij zij - naast zijn bij, Praten met God, Prediking, Predikingswerk, Racisme, Rajneesh Chandra Mohan of Bhagwan Shree Rajneesh = Osho, Reïncarnatie = wedervleeswording of zielsverhuizing, Relatie met God, Religieuze stroming(en), Shiloh Youth Revival Centers, Tijd van Noach, Vaishnava, Verenigde Staten van Amerika, Verkondigen, Vietnamoorlog, Vineyard Church(es), Waarheid, Waarheidzoekers, Wachttoren- Bijbel- en Traktaatgenootschap, Wereldsysteem, West-Europa | Een reactie plaatsen

Opkomend voor Christus #3 Noodzaak van verkondiging

Geplaatst op 12 , okt, 2019 door Christadelphians

Het Heilige Roomse Rijk niet enige wijze

De Rooms Katholieke Kerk had voor jaren zich voorgedaan alsof zij de enige was die het volledige inzicht had omtrent het Woord van God. Voor die Kerk kon alleen maar een godgeleerde van hun kring de Bijbel ten volle uitleggen.

Toen de leerstellingen en praktijken in de middeleeuwse katholieke kerk in West-Europa van binnenuit weerstand begonnen op te roepen en de geschriften van John Wycliffe en Jan Hus zich verder verspreidden, alsook meer protestantse geestelijken zich verder verplaatsten kregen mensen een heel andere kijk op die Katholieke geestelijken waarbij hun gedragingen hen ontmaskerde.
Heel wat protestantse sprekers waren ook heel wat radder van tong en overdonderden de katholieke priesters door hun vlotheid van spreken. Maar die jonge kinderen getuigden ook vlotter te zijn met het praten over wat er in de Bijbel stond. Vele kinderen van de Camisards toonden aan hoe men eerder aandacht moest schenken aan de ware baken van licht, Gods Woord gegeven in de Bijbel, de enige ware bron van kennis en openbaring van God. Hierdoor stonden niet alleen veel mensen versteld, maar begonnen die kinderen en protestantse predikers ook meer kredietwaardigheid te krijgen.

Gedrag van de geestelijken

De katholieke priesters konden zo onder tafel gepraat worden en moesten het onderspit delven. Ze bleken dan toch niet zulk een wijze mannen te zijn, net als hun levenswijze niet altijd een schoolvoorbeeld kon zijn. Hun manier van leven was meer dan eens in tegenspraak met hoe ze de mensen opdroegen zich te gedragen.

De uit Oost Europa gevluchte protestanten pasten zich wonderwel aan waar zij kwamen te wonen en toonden met hun innig gebonden familieleven hoe zij als christenen een toonbeeld naar anderen toe konden zijn. Hierdoor dwongen zij dan ook respect af en kwamen nog meer mensen geboeid in de reden waarom zij zo zelfverzekerd de vervolging konden trotseren. De mensen konden de levenswijze van die immigranten predikers vergelijken met hun gevestigde Katholieke geestelijken.

Eigenlijk is dat een goede manier om na te gaan of een priester, prediker, of iemand die zich uitgeeft voor een spreker voor God te zijn, of deze zich gedraagt zoals hij predikt. Enkel diegene die leeft zoals hij of zij predikt is opvolging waard en kan maar geloofwaardig over komen.

Het gezag van de traditie en het leergezag (apostolische successie) wordt heden nog steeds door velen erkend en weinigen durven die leerstellingen van de Katholieke Kerk in vraag stellen. In de 17de en 18de eeuw leek er echter voldoende reden te zijn voor de mensen om over dat gezag vragen te stellen en die vele leefregels in vraag te stellen.

Vele kinderen leken nu wel wijs genoeg om hen te geloven en hun woorden verder na te gaan. Zo kon men ook meer mensen vinden die toch wel eens wat dieper in die Woorden van God wilden duiken en onderzoeken wat de Bijbel nu echt zei.

Het richten op de eerste christenen

Ook tussen de sprekers van de afgescheurden van de Katholieke Kerk heerste er veel onenigheid. Sommigen zagen veel meer punten in de leer van de Rooms Katholieke Kerk die indruisten tegen de ware leer van de Bijbel. Meerdere mensen konden er van overtuigd worden om terug te gaan naar de bron van het Christelijk geloof: Jezus Christus, de Nazareense Joodse leermeester. Dat teruggrijpen naar de eerste eeuw van het Christendom bracht hen ook tot inzicht wat de relatie tussen Jezus en zijn leerlingen tot God was.

Er waren protestanten (nl. taborieten) die nog verder gingen in het blootleggen van de onbijbelse Katholieke leerpunten dan Johannes Hus. Dezen vonden dat de Wet van Christus belangrijker was dan de Wet van de Kerk. De Wet van God werd voor velen belangrijker geacht dan het plezieren van de geestelijke heren van de Katholieke Kerk . Sommigen begonnen trouwens overtuigd te worden dat de Katholieke Kerk de Hoer van Babylon is.

Een beweging die al ontstaan was midden 15de eeuw groeide verder uit, ook al gebeurde het grotendeels in kleine kringen of in verder afgelegen gebieden. Omdat een groot deel van die predikers uit Bohemen kwamen werden ze vaak “Boheemse broeders” genoemd en omdat deze groep zich voornamelijk richtte op het voorbeeld van de eerste christenen hun broederlijke omgang met de leerstellingen van Christus werden ze ook “broeders van de wet Christus” genoemd.

Deze broeders hadden raakvlakken met de wederdopers en hadden ook, zoals de Camisards, te vrezen voor hun leven als ze zouden ontdekt worden. Toch konden ze met de jaren ook andere Katholieken zo ver krijgen dat zij over gingen tot een onderdompelings-doop als teken van her- of wedergeboorte.

Voor die “nieuwe predikers” was een wedergeboorte noodzakelijk en verzochten ze hun volgelingen als teken van geloof zich opnieuw te laten dopen, maar dit maal als volwassenen een ware Bijbelse doop te ondergaan, zoals dit ook bij de eerste christenen gebeurde.

Een nieuwe “hervorming” of “opwekking” nodig

Zoals de kinderen van de Camisards en hun ouders niet verlegen zaten om naar buiten te komen en het Woord van God te verkondigen, hebben we in deze tijden van goddeloosheid en materialisme nog meer opwekking nodig dan in de 15de tot 18de eeuw.

Sinds de jaren 80 van vorige eeuw zijn meerdere protestantse kerkgemeenschappen terug in een priesterheerschappij of rangorde van geestelijke machten gestapt. In vele protestantse gemeenschappen heerst nu ook zoals vroeger in de Katholieke Kerk een hiërarchie. Er is niet enkel de rangorde die weer ingang heeft gevonden, maar ook weer vele on-Bijbelse gebruiken, zoals feestdagen die meer gelinkt zijn met heidense gebruiken en festivals dan met de Wetten van God. In sommige protestantse kerken kan men zelfs beelden of gekleurde glasramen met te verheerlijken figuren aantreffen. Dat zijn allemaal feiten waar een ware christen zich zou moeten tegen verzetten.

In bepaalde protestantse middens wordt er ook minder aandacht aan werkelijke Bijbelstudie gegeven en zijn de diensten eerder doorspekt met losstaande Bijbeltekstfragmenten en met vele ‘opwekkingsliederen‘, die ze dikwijls als liefdesliedjes voor God omschrijven. In het begin werden zulke gezangen alleen binnen de Pinksterkerken gebruikt, maar tegenwoordig brengen ook veel andere protestantse erediensten het entertainment element meer naar voor en gaan er zelfs prat op om hun liederen te laten begeleiden door een praiseband (of aanbiddingsband) in plaats van een orgel. Met een goed in het gehoor liggend ritme en meestal een vrolijk karakter kunnen die Opwekkingsliederen de moderne en/of jonge kerkganger nu meer aanspreken dan de oudere kerkmuziek zoals psalmen en gezangen.

De Laatste tijden

Het is pas in recente tijden, beginnende met vorige eeuw, dat het Woord van God opnieuw tot leven is gekomen in de harten van velen wanneer zij de kracht herontdekken die in het evangelie is, omdat angst wordt vervangen door geloof, en de waarheid dat Jezus ons allemaal heeft gestuurd om uitgerust te worden met de Heilige Geest met Zijn gaven en manifestaties, dat we een profetisch volk kunnen zijn met een apostolische oproep om het goede nieuws te prediken en zielen te winnen in de naam van Jezus tot eer van de Vader.

In het laatste kwartaal van vorige eeuw kwamen vanuit het Katholiscisme weer mensen op te staan die hun kracht zochten in de bijbel. Een charismatische beweging kwam tot stand.

‘Charismatisch’ is een verzamelwoord voor deze christenen die geloven in de manifestaties van de Heilige Geest. Aanhangers van deze beweging vindt men zowel bij het katholicisme (zie: katholieke charismatische vernieuwing) als het protestantisme.

Het is totaal verkeerd te denken dat de charismatische beweging zich enkel voor deed in de pinksterbeweging die voorzeker als inspiratiebron kan hebben gefunctioneerd, maar vanuit kerkhistorisch opzicht een andere achtergrond heeft. Het is eerder in andere katholieke en protestantse strekkingen dat men mensen kon vinden die weer terug naar de kerkvorming van de eerste christenen wensten te gaan en ook in intiemere ruimten wensten samen te komen, zoals in private huizen of kloosterkamers. Bij de protestantse groepen kan men mensen vinden die eerder een afkeer van het anti-structuurdenken hebben dat heerst binnen (een gedeelte van) de pinksterbeweging.

De kerk die God bedoelde

Voor de charismatischen is het belangrijk hoe de religieuze beleving (of religie) wordt ervaren. Hierbij wordt gezocht naar een intiem contact met de Heilige Geest en een eenheidsgevoelen met de in huizen samenkomende gelovigen. Hieruit ontstonden dan ook de huiskerkbeweging en de Vineyardbeweging.
De beleving van het één zijn in gemeenschap of de vorming van een ecclesia werd weer centraal gesteld. Alsook streefde men ernaar om het transcedente als een groep te ervaren. De verscheidene charismatische groepen wensen te onderzoeken hoe zij een kerk kunnen worden die God bedoelde. Velen van hen zijn er ook van overtuigd dat hun ontstaan een herstel is van de Gospel en de Kerk van God, dat tot eeuwig leven leidt.

Meerderen waren en zijn er zich van bewust dat het persoonlijk aanspreken van mensen om hen tot het geloof te brengen, essentieel is. In die charismatische bewegingen kan men dan ook veel jongeren vinden die niet verlegen zijn om hun geloof met anderen te delen. Sommige groepen brengen jaarlijks ook speciale evenementen waar jongeren van over de gehele wereld elkaar kunnen ontmoeten en hun geloof met elkaar kunnen delen. In de media kunnen deze groepen van katholieke zowel als van protestantse middens aandacht krijgen, zodat het isolatieelement door de verspreiding van de gebeurtenissen rond hun beweging kan verbroeken worden. Hierdoor openen ook weer meer poorten om de gospel bespreekbaar te maken onder hun schoolmakkers.

Voorgaand:

Opkomend voor Christus #1 Bedreiging voor het Heilig Roomse Rijk

Opkomend voor Christus #2 Sprekend uit liefde voor Christus

Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #13 Hutterieten of Hutteriaanse Broeders, Boheemse Broeders en Broederschap van eenheid

Mogelijkheid de Bijbel zelf ter hand te nemen

Gods volk onderweg – Het leven in de gemeente

Samen komen in huizen

Wordt vervolgd en besloten met: Opkomend voor Christus #4 Wereldwijde prediking

Aanvullend

+++

Verder te overwegen literatuur

Geplaatst in Bijbelonderzoek, Christen zijn, Christendom, Christenheid, Geschiedenis, Godsdienst, Jehovah, JHWH, Jawheh, Elohim God, Yahuwah, Jezus Christus, Jesus, Jeshua, Jahushua, Kerkopbouw, Levensvragen, Religie, Trinitarisme, Wereld, Woord van God | Tags: 15° Eeeuw, 17° Eeuw, 18° Eeuw, Boheemse Broeders of Taborieten, Camisards, Charismatisme of charismatische beweging, Christelijk geloof, Gedrag, Geestelijke macht(en), Goddelijk licht, Goede Nieuws, Hoer van Babylon, Huisgemeenten, Huiskerkbeweging, Jan Hus, John Wycliffe, Katholieke charismatische vernieuwing, Katholieke geestelijke(n), Kracht van het evangelie, Leerstellingen, Levenswijze, Opwekkingslied(eren), Pinksterbeweging, Pinksterkerk(en), Praiseband of aanbiddingsband, Praisemuziek = Aanbidding of lofprijzingsmuzieksmuziek, Priesterheerschappij, Protestanten, Protestantisme, Protestantse geestelijke(n), Protestantse kerk, Religieuze beleving, Rooms Katholieke Kerk, Taborieten, Valse Leerstellingen, Vineyardbeweging, Ware Christenen, Wederdoper, Wederdopers, Wedergeboorte, Weerstand tegen Rooms Katholieke Kerk, West-Europa, Wet van Christus, Wet van de Kerk, Wet van God | 1 reactie

Opkomend voor Christus #2 Sprekend uit liefde voor Christus

Geplaatst op 08 , okt, 2019 door Christadelphians

Opwekking in Frankrijk

Tussen de intrekking van het Edict van Nantes in 1685 en de dood van Lodewijk XIV in 1715 was het opmerkelijk hoe onder de arme Hugenoten in Zuid-Frankrijk zelfs te midden van hun systematische zuivering een krachtige opwekking of religieuze opleving kon plaatsgrijpen, waardoor schijnbaar het hele aantal van hen de gave van profetie en verkondiging kreeg. De Rooms Katholieke Kerk wenste helemaal niet dat de mensen zo maar de Bijbel konden lezen in hun eigen taal en zonder priesterlijke begeleiding. Voor hen was de leer van de Heilige Schrift enkel stof voor theologen.

Maar toen de Rooms Katholieke Kerk priesters begon uit te sluiten, gingen deze priesters verder prediken en andere mensen opleiden om ook verder het Woord van God te gaan verkondigen. Hierdoor hield op sommige plaatsen het priesterschap op met het versterken van de kerk. Net als het op haar knieën brengen als vazallen van de professionele geestelijkheid konden de mensen die geestelijken nu in een ander daglicht zien.

Verbreking van de macht van angst en terreur

Voor eeuwen was de focus van de kerk er in komen te liggen om geestelijken centraal te stellen en zich niet door de Geest van God te laten geleiden noch door de leer van Christus Jezus. Ook door de aanpassingen die de Rooms Katholieke Kerk deed om “zieltjes te winnen” dreef de wereld weg in afgoderij, navolging van heidense feesten (zoals Kerstmis en Pasen), fantasie en onlogisch bijgeloof. Het creëerde een reeks vormen, maar ontkende de kracht. Het regeerde door angst en niet door geloof.
Het rationaliseerde zijn machteloosheid door belangrijke bekrachtigende delen van de Schrift te herzien als opgehouden. Onder hun priesterschap namen ze zelfs het Woord van God eeuwenlang weg van de mensen, met een liturgie in een taal die de gewone persoon niet vertrouwd was, die de bevolking beheerste door intellect, politiek en heimelijkheid, de evangelisatie-effectiviteit van de congregatie beperkend tot nul.

Verspreiding van Gods Woord in de volkstaal

Predikers als Luther en Calvijn brachten een ware ommekeer. Onder andere door hen kon het Woord van God opnieuw tot leven komen in de harten van velen wanneer zij de kracht herontdekken die in het evangelie is, omdat angst wordt vervangen door geloof, en de waarheid die Jezus heeft gebracht. Niet alleen Jezus woorden werden verduidelijkt, maar meerderen begonnen ook Jezus zijn opdracht te begrijpen en in te zien dat elke volgeling van Jezus Christus eigenlijk zijn woorden moet opnemen en verspreiden.

Door de verspreiding van het Woord van God in de volkstaal kon een echte openbaring plaatsgrijpen. Ook groeide het besef dat Gods Woord niet enkel neergeschreven is voor en/of doorgegeven kan worden door godgeleerden. Dat het Woord van God er ook is voor de man van de straat werd voor meerderen duidelijk.

Geboorteplaats van een zoektocht naar Bijbelse waarheid

Liefst hield de Katholieke Kerk de “geheimenis” van dat Woord, het Boek der boeken, voor zichzelf, zodat de mensen het fijne van dat werk niet te weten zouden komen, en zo hun on-Bijbelse leerstellingen zouden volgen uit angst voor de verdoemenis die door hen werd gepredikt.

Door uit het Oosten van Europa wegvluchtende waarheidzoekers kon eeuwen geleden de sombere heuvels van de Cevennen de geboorteplaats van een zoektocht naar Bijbelse waarheid worden. De verdrukking van de bevolking die had gekozen om meer te weten te komen van de leer van de reformatoren, zorgde er voor dat mensen nog nieuwsgieriger werden om de waarheid te achterhalen. Meer en meer doken hier en daar waarheidszoekers of Bijbelonderzoekers op die mensen aanspraken over het Woord van God. Om zulke zoekers, lezers van de Bijbel en predikers het zwijgen op te leggen werden zij achtervolgd en gevangen genomen. In gevangenschap konden ze kiezen om tot inkeer te komen en de Roomse Kerkleer als enige ware te aanvaarden of werden ze gemarteld tot de dood er op volgde.

Van degenen die gevangen waren en werden gemarteld, waren er mensen die ontdekten dat de Christus de weg naar God is en niet dé God is, zoals de Rooms Katholieke Kerk predikte.

Fanatieke predikers

Pays d’Oc of Occitanië, het gebied waar Occitaans wordt gesproken en tegenwoordig onderdeel van Languedoc-Roussillon (regio). Na de kruistochten tegen de katharen kwam Occitanië onder meer directe invloed te staan van de Franse kroon. Daarvoor bestond het veelal uit onafhankelijke staatjes met de Franse of Aragonese koningen als suzerein, maar in praktijk functioneerden ze zonder enige hogere autoriteit.

In de tijd van vervolging werd de protestantse gemeenschap gedwongen om de vergaderingen in het geheim in een afgelegen gebied te houden. Onder verwijzing naar de uittocht van de Israëlieten uit Egypte, in de Cevennen en de Languedoc, kozen ze de naam “église du désert” of “kerk in de woestenij”.

In de vele afgelegen dorpjes stoorden jongens en meisjes zich niet om over Jezus te praten. Zij predikten gearticuleerde berichten in gepolijst Frans, wat dikwijls niet hun moedertaal was. Vanaf 1688 was de beweging van de Geest tussen deze meisjes en jongens zo diepgaand, dat het was alsof de hemel het lijden en martelaarschap van deze Hugenoten in de gaten hield en de wolk van getuigen goedkeurde.
Vanwege deze bovennatuurlijke fenomenen die zich na de intrekkingsakte voordeden, werden deze Hugenoten ook wel “De Franse profeten” genoemd.

Edict van Versailles (l’ Édit de Versailles) was een van Louis XVI uitvaardigingen dat op 29 november 1787 als Tolerantie Edict aan de niet-katholieke bevolkingsgroepen meer vrijheden gaf. In het bijzonder hadden de Hugenoten bepaalde burgerrechten, maar niet de vrije godsdienstuitoefening of volledige juridische gelijkheid.

Dat de kinderen zo goed over het Woord van God konden spreken werd geweten aan het zogezegd fanatiek zijn, dat alarmerend genoeg klonk om Nicolas (seigneur de Chavaignes) en François de Lamoignon de Basville in elke procedure die zij geschikt achtten te rechtvaardigen. Nicholas vocht bij de intrekking van het edict van Nantes met een vurige ijver tegen de protestanten en werd zelfs beschuldigd van wreedheid. In zijn memoires borstelt Saint-Simon – die er meerdere keren over spreekt – een onflatteus portret van een meedogenloze rentmeester in de Languedoc.
François de Lamoignon de Basville, ridder, markies de Basville, baron van Saint-Yon, heer van Saint-Chéron, kanselier en commandant van de bevelen van de koning, streefde tevergeefs naar hervorming van de organisatie van rechtvaardigheid. Geïnspireerd door de ideeën van de Verlichting sloeg hij erin om de marteling van veroordeelden in afwachting van de executie af te schaffen. Het is de oorsprong van het “l’édit de tolérance” van Versailles, (Édit de Versailles, afgekondigd in 1788) dat de burgerlijke status van protestanten herstelde.

Eer meer vrijheden toekwamen aan de protestanten moesten zij zich shuil houden. Maar niettegenstaande de verdrukking durfden toch vele jongeren met hun geloof naar buiten te komen. Om hun van de lering af te houden vond de Franse regering het best om hun uit het gezin te onttrekken door een verplichte legerdienst, waarbij zij wisten dat het onder de wapens gaan tegen de leer van hen in ging.
De jongeren werden dienovereenkomstig naar de galeien gestuurd of in het leger ingelijfd; de jongere kinderen keerden terug naar hun ouders, met de waarschuwing dat als ze hen mochten profeteren, hun huizen met de grond gelijk zouden worden gemaakt. Bepaalde “merkwaardige profeten” en goede predikers werden vervolgens ter dood gebracht.

Zonen en dochters zullen profeteren

In de tijden van de Camisards en de Hugenoten hun vervolging viel op hoe mensen soms werden gewaarschuwd om een plek te verlaten vlak voordat de vijand arriveerde, en af en toe waren er sprekers die instructies gaven over waar en wanneer burgers moesten bewegen om de vijand voor te blijven. Sommige mensen getuigden zelfs van een goddelijk licht dat van boven naar beneden kwam om hen te leiden. Vreemd genoeg waren er zeer vele heel jonge predikers.

Een van de verloren kunsten die de Reformatie nieuw leven heeft ingeblazen, was de kunst van het prediken van Gods woord. Prediking gericht op bekering en goddelijk leven is een kenmerk van alle ware opwekkingen. De Geest die iedereen inspireert om te prediken, inclusief vrouwen en kinderen, kan ook aanzien worden als een bewijs van een echte opwekking, alsof de kerk er bij tijden aan herinnerd moet worden welke de opdracht van Jezus was en hoe de profetie van Joël 2:28 moest aanschouwd worden:

“Uw zonen en dochters zullen profeteren.”

Ter beschaming van de wijzen

Het mag ook opvallen hoe de Heilige Geest ervan houdt dingen te doen door mensen waarvan de autoriteiten zeggen dat ze ongekwalificeerd zijn en zo kan men het Bijbelgezegde niet negeren:

“Uit de monden van baby’s en zuigelingen hebt u lof vervolmaakt” (Mat 21:16).

Misschien is het omdat veel van de volwassenen vaak weg waren om tegen de katholieken te vechten, of omdat de volwassenen minder open stonden voor de beweging van de Geest, dat jongeren meer aan het woord kwamen. Waarschijnlijker,
is het omdat

‘God de dwaze dingen van de wereld heeft gekozen om de wijzen te beschamen’ (1 Kor. 1:27),

zodat alleen Hij zou worden verheerlijkt.

Voorgaand:

Opkomend voor Christus #1 Bedreiging voor het Heilig Roomse Rijk

Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #12 Anabaptisten

Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #13 Hutterieten of Hutteriaanse Broeders, Boheemse Broeders en Broederschap van eenheid

Vervolg:

Opkomend voor Christus #3 Noodzaak van verkondiging

Lees ook

+++

Verder aanvullende lectuur

Geplaatst in Bijbel of Heilige Schrift, Bijbelonderzoek, Christen zijn, Christendom, Christenheid, Drie-eenheid, Geschiedenis, Godsdienst, Kerkopbouw, Levensvragen, Religie, Trinitarisme, Wereld, Woord van God | Tags: 1 Korinthiërs 1:27, 1688, Édit de Versailles = édit de tolérance (Edict van verdraagzaamheid = Edict van Versailles 1787), Église du désert (kerk in de woestenij), Bekering, Bijbelonderzoekers, Bijbelse waarheid, Camisards, Cevennen (Cévennes), Congregatie, Edict van Nantes (1598), François de Lamoignon de Basville, Franse profeten, Gave van profetie, Geestelijke, Goddelijk licht, Hugenoten, Hugenotenoorlogen, Joël 2:28, Languedoc, Liefde voor Christus, Liturgie, Lodewijk XIV, Mattheüs 21:16, Meeting of Vergadering, Nicholas Lamoignon de Basville, Opdracht om te getuigen, Opwekking of Religieuze opleving, Pays d'Oc of Occitanië, Prediken, Priesterschap, Profetie, Protestant, Protestanten, Protestantisme, Protestantse gemeenschap, Reformatie, Reformatoren, Rooms Katholieke Kerk, Terreur over de Cevennen, Theoloog, Verdrukking, Verkondiging, Verkondiging van het evangelie, Verlichting (Eeuw van de Rede = cultureel-filosofische + intellectuele stroming in Europa), Volgeling van Christus, Volgelingen van Jezus, Vrijheden voor protestanten, Waarheid, Waarheidzoekers, Weg naar God, West-Europa, Zendingsopdracht, Zuid-Frankrijk | 2 reacties

Opkomend voor Christus #1 Bedreiging voor het Heilig Roomse Rijk

Geplaatst op 04 , okt, 2019 door Christadelphians

Religieuze en politieke uitdaging voor rooms-katholieke kerk en pauselijke autoriteit.

Luther in Worms, ingekleurde houtsnede, 1577

Binnen het westerse christendom in het zestiende-eeuwse Europa kwam er een religieuze en politieke uitdaging voor de rooms-katholieke kerk en pauselijke autoriteit.
Hoewel de Reformatie meestal wordt beschouwd als begonnen met de publicatie van de vijfennegentig stellingen door Maarten Luther in 1517, was er geen schisma tussen de katholieke kerk en de ontluikende Luther tot het edict uitgevaardigd door keizer Karel V op de Rijksdag van Worms op 26 mei 1521. Het edict verklaarde Luther als een koppige ketter en verbood burgers van het “Heilige Roomse Rijk” het lezen of bezit van zijn geschriften. Maar allen die zijn ideeën verdedigden of verspreiden werden ook als vijanden van de “Enige Ware Kerk” aanschouwd.

Op theologisch niveau had Luther het absolute gezag van de paus over de kerk aangevochten door vol te houden dat de aflatenleer, zoals geautoriseerd en onderwezen door de paus, verkeerd was. Met de verspreiding van Gods Woord in de volkstaal kwam er voor die zogenaamd enige ware Kerk nog een groter gevaar op hen af. Door het lezen van de bijbel zouden de mensen namelijk nog meerdere onbijbelse leerstellingen kunnen ontdekken en zou zulk een kennis of besef van valse doctrines het gezag van de Rooms Katholieke Kerk verder ondermijnen.

Buiten Luther bewoog er verder heel wat dat het kerkgebeuren op stelten zou zetten en heel wat bloed zou doen vloeien.

Zwitserse reformator Huldrych Zwingli

Huldrych Zwingli (ook gekend als Ulrich Zwingli) had het gebruik van vasten aangekaart en stelde de corruptie in de kerkelijke hiërarchie vast, alsook viel hij het gebruik van afbeeldingen in gebedshuizen aan. In 1525 had Zwingli ook een nieuwe communie liturgie ter vervang ing van de mis geïntroduceerd. Zwingli botste ook met de wederdopers, wat resulteerde in hun vervolging, waardoor er een volksbeweging op gang kwam. Vooral wederdopers of anabaptisten en Baptisten die de Drie-eenheid en kinderdoop aanvochten werden door de Rooms Katholieken zowel als door de reformisten als ketters aanschouwd en vervolgd.

Frans-Zwitserse christelijke theoloog Johannes Calvijn

Vanuit Genève kwam Johannes Calvijn (oorspronkelijk Jehan Cauvin geheten) als een onvermoeibare polemische en verontschuldigende schrijver voor veel controverse zorgen. Hij schreef commentaren op de meeste Bijbelboeken, confessionele documenten, en verschillende andere theologische verhandelingen, die de aandacht trokken van burgers die deze teksten nu konden vergelijken met wat er in de Bijbel stond en wat de Rooms Katholieke Kerk hen vertelde.

Vijandigheidvan de Rooms-katholieken

De Cevennen (Frans: Cévennes) een streek en bergketen in het Centraal Massief in het zuiden van Frankrijk.

In de ruige en geïsoleerde regio van de Cevennen kreeg een etnoreligieuze groep Franse protestanten welke hoofdzakelijk Calvijn navolgden, vijandigheid van de rooms-katholieken. Van 1562 tot 1598 waren een reeks religieuze conflicten, bekend als de Franse godsdienstoorlogen of Hugenotenoorlogen, slechts het begin waarbij de Hugenoten zich in de bergen verschuilden.

Mogelijk verwijst de term ‘hugenoot’ naar Besançon Hugues, de leider van een religieuze revolutie in Genève, of is het een verbastering van het woord “Eidgenossen” waarmee dan impliciet het zogenaamd niet-Franse karakter van het protestantisme beklemtoond zou zijn. Dat komt ook tot uiting in een herleiding tot het Nederlandse (Vlaamse) ‘Huis der Genooten’. Het woord kan ook afstammen van ‘le Hugon’, wat kwade geest betekent. De katholieken gebruikten de term ‘hugenoten’ als scheldnaam. Later namen de protestanten in Frankrijk deze term als geuzennaam over.

Het Edict van Nantes (1598) kon wat vrede brengen tussen de volgelingen van Calvijn die naar steden als Privas, Aubenas, St. Jean-du-Gard en Anduze reisden.

Afdwinging eenheid in godsdienst

De Richelieu geschilderd door Philippe de Champaigne, 1637 of 1642

De Franse geestelijke, edelman en staatsman Armand Jean du Plessis, Cardinal-Duc de Richelieu et de Fronsac of kortweg Kardinaal De Richelieu, wilde de koninklijke macht versterken en binnenlandse facties vernietigen, door het afremmen van de macht van de adel en door eenheid in godsdienst te willen afdwingen, zodat iedereen schatplichtig zou zijn aan de Rooms Katholieke Kerk.
Hoewel hij een kardinaal was, aarzelde hij niet om allianties aan te gaan met protestantse heersers, en later zelfs met Moslims, om zijn doelen te bereiken, doch in eigen land die protestanten beperkingen op te leggen.

Naar de tradities van het Romeinse rijk en die van de katholieke kerk begon het middeleeuwse streven naar universaliteit te wankelen maar was men er van overtuigd dat er, net zoals in de hemel, een God die het universum domineerde, er op aarde ook een keizer moest zijn die de macht had over aardse vragen en een paus die geestelijke zaken domineerde.

Gedurende de middeleeuwse periode is het Heilige Roomse Rijk er nooit in geslaagd volledige controle (of bestuur) van al zijn gebieden te verkrijgen. De redenen waren in wezen twee: het gebrek aan transport en het gebrek aan passende communicatie.

Een derde reden om rekening mee te houden was de botsing tussen kerk en overheid, of liever tussen paus en keizer. Waar religie onderworpen bleef aan de centrale overheid, zoals in de oostelijke regio’s van het rijk, handhaafde de centrale macht een bepaald niveau van controle. Met de jaren werd de botsing tussen kerk en rijk sterker, en werden meer mensen mondiger. De vernieuwende of verlichtte denkvormen creëerden de voorwaarden voor een toekomstig constitutionalisme en een scheiding van machten die de basis vormen van een moderne democratie. Dit gebeurde in de westelijke regio’s. In deze gebieden verhoogden de verschillende feodale heren hun autonomie door het conflict tussen paus en keizer in hun voordeel uit te buiten waardoor langzaam aan de centrale autoriteit verdween.

Ontluistering door Bijbel in volkstaal en Richelieu’s beleid

De periode van de grootste pracht voor het Heilige Roomse Rijk was onder Karel V. De uitbreiding was enorm: van Oost-Frankrijk tot het huidige Duitsland, van Noord-Italië tot Hongarije, de Tsjechische Republiek en Slowakije, Oostenrijk, België en Nederland. Doordat de Bijbel in de volkstaal tot de mensen kon gebracht worden bracht dit veel huichelarij en valse of onbijblese leer voor het voetlicht. De verdieping in wat de Bijbel werkelijk te vertellen had bracht een achteruitgang op gebied van geloof in de kerkinstelling en begon met de pauselijke verzwakking als gevolg van de protestantse hervorming.
Dit voorkwam de hegemonie in Europa van het rijk van Karel V. In feite begonnen veel lokale heren of landeigenaren met de ontwikkeling van de Reformatie steeds minder de centrale keizer als een agent van God te beschouwen. De pauselijke figuur werd meer en meer in twijfel getrokken, maar eveneens de keizerlijke macht.

Het Heilige Roomse Rijk, dat zich over een groot deel van Europa uitstrekte, had geen controle over alle gebieden onder zijn soevereiniteit. Zoals alle grote rijken uit de geschiedenis, kon de centrale macht niet regeren aan de rand van het rijk.
Zo was het ook voor het Rome der Caesars. (Antonio Gramsci zou deze situatie hebben gedefinieerd als die van een macht zonder hegemonie.)

De Franse katholieken begrepen de risico’s van een wedergeboorte van het Heilige Roomse Rijk, omdat op dat moment de kracht van de protestantse heersers het bevel over het rijk zou kunnen hebben. Hoe zwakker het Heilige Roomse Rijk, redeneerden ze in Parijs, hoe meer Franse veiligheid toenam.
Het was met deze doelen dat Frankrijk de rivaliteit begon te gebruiken die de hervorming bij zijn buren had gecreëerd.

De centrale figuur van dit Franse beleid was dat van kardinaal Richelieu. Vader van het moderne staatssysteem, die het concept van Raison d’Etat (Staatsrede-Staatsräson) theoretiseerde. Richelieu verving de rede van de staat door de middeleeuwse opvatting van morele en universele waarden die nog steeds diep geworteld waren in de Franse politiek. Richelieu ervoer het machtsevenwicht in de strijd tegen de Habsburgers en in een poging een primaat van Frankrijk in Europa te vestigen.

Richelieu’s beleid ontstond in 1618, bij het uitbreken van de Dertigjarige Oorlog. De Duitstalige gebieden van Midden-Europa vormden het grootste deel van het Heilige Roomse Rijk. Deze gebieden waren verdeeld in twee kampen: de protestantse en de katholieke. De strijd bracht de Duitse gebieden tot het uiterste en deed heel wat protestanten en niet Katholieke gelovigen het strijdtoneel ontvluchten en meer naar het Westen optrekken. Buitenlandse legers, Denemarken, Zweden en Frankrijk profiteerden hiervan om het Heilige Roomse Rijk te verbreken.

Richelieu vestigde een machtsevenwicht en compenseerde het Habsburgse evenwicht met de alliantie met de Duitse staten. Maar hij paste ook het principe van de staat toe omdat hij alle middelen gebruikte om de belangen van het land te beschermen. Het medium was de benadering van het katholieke Frankrijk onder leiding van een kardinaal tot de protestantse staten. Bovendien nam de veiligheid van de Franse staat toe.

Richelieu hield de oorlog levend totdat de sterkte van de Habsburgers opdroogde. De overeenkomst met de protestanten werd ondertekend in Alais in 1629. Dit verleende vrijheid van aanbidding aan protestanten die in Frankrijk woonden in ruil voor de Franse alliantie met Duitstalige heersers.
Het echte diplomatieke meesterwerk was de overeenkomst met de koning van Zweden, Gustaaf II Adolf. De koning van Frankrijk Lodewijk XIII en Richelieu besloten het Zweedse koninkrijk te financieren. Dit had een revolutionair effect dat vergelijkbaar was met dat van de Franse revolutie van 1789 destijds.
Het doel was om de omsingeling van Frankrijk te voorkomen en het ontstaan van een grote staat nabij de Franse grenzen te voorkomen. Naast het isoleren van de Habsburgers.

Breking van de machtspositie van de protestanten

In augustus 1627 begonnen koninklijke strijdkrachten La Rochelle te omsingelen, met een leger van 7.000 soldaten, 600 paarden en 24 kanonnen. Het beleg werd geleid door Karel van Valois, Hertog van Angoulême.

Krachtens het edict van Nantes had Hendrik IV aan de protestanten meerdere garnizoenssteden in het zuiden toegekend. Richelieu begreep dat zij een gevaar voor Frankrijk betekenden, omdat zij de koning het hoofd durfden te bieden. Met het Beleg van La Rochelle (Le Grand Siège de La Rochelle) in 1628 brak hij de machtspositie van de protestanten, die al hun privileges verloren, behalve gelijkberechtiging voor de wet en het recht op vrijheid van eredienst.

Het Edict van Fontainebleau op 18 oktober 1685 door Lodewijk XIV van Frankrijk uitgevaardigd, was een herroeping van het Edict van Nantes uit 1598, waarin de vrijheid van de hugenoten (Franse protestanten) was vergroot. Door het Edict van Fontainebleau werden de hugenoten deze rechten weer ontnomen.

Toen in de 17e eeuw voor de protestanten in Frankrijk, de meeste rechten weer werden weggenomen en het Edict van Fontainebleau (1685) alle rechten en beschermingen verwijderde, volgde er ongeveer twintig jaar vervolging. Hervormde aanbidding en privébijbellezingen werden verboden. Binnen enkele weken na het nieuwe edict werden meer dan 2000 protestantse kerken verbrand, onder leiding van Nicholas Lamoignon de Basville, de koninklijke beheerder van de Languedoc, en hele dorpen werden afgeslacht en platgebrand in een reeks verbluffende wreedheden.

In opstand komende Camisards

De Hugenoten die zich verzetten tegen de Franse katholieken droegen een soort linnen kiel of hemd dat in de Occitaanse taal bekend staat als een camisa (chemise), dat boeren in plaats van elk uniform droegen en daarom Camisards werden genoemd.
In de regio Cévennes is er zo hard gevochten om een bepaald geloof te behouden, maar het waren de katholieken die wonnen na een strijd die zoveel levens kostte in de 17e eeuw en in de strijd van 1702 tot 1705, zelfs wanneer het mensen waren die ook in de Drie-eenheid geloofden en hun liefde voor Christus wilden tonen. Die Camisards met 2500-3000 onverschrokken boerenzonen hadden geen kans tegen de 30.000 soldaten van Lodewijk XIV zijn koninklijke leger. Maar ze konden het zo lang houden omdat de Cevennen met zijn toppen van meer dan 1.525 m (5.000 voet) en grotten en schuilplaatsen op afgelegen plaatsen hen veel vooruitgang gaven aan het leger dat geen kennis had van het landschap.

Le Pont-de-Montvert, een gemeente in het Franse Kanton Pont-de-Montvert dat behoort tot het departement Lozère (regio Occitanie) en deel uitmaakt van het arrondissement Florac.

In Le Pont-de-Montvert, in het hart van het Parc National des Cévennes, bracht de inspecteur van de missies en aartspriester Abbé du Chaila, François de Langlade du Chayla (ca. 1647 – 24 juli 1702), terreur over de Cevennen. Degenen die weigerden zich tot het katholicisme te bekeren werden gemarteld.
Gedurende enkele jaren kreunden de protestanten onder de meest wrede vervolging. Dit gaf de Camisards reden om wraak te nemen. Zij doodden de abt in de nacht van 25 juli 1702, wat de aanzet gaf tot het uitbreken van een militante verzetsbeweging tegen onderdrukking en dwangmatige bekering.

Kun je je voorstellen hoe mensen die de Bijbel wilden lezen, het leven moeilijk werd gemaakt?

Om ervoor te zorgen dat niet veel burgers de Bijbel zouden lezen, had het leger het niet beter gevonden om de burgers te verplichten de soldaten onderdak te bieden. Op die manier konden ze een oogje in ’t zeil houden op de burgerbevolking en verslag uitbrengen aan hun superieuren wanneer ze mensen zouden vinden die de Bijbel lazen.
Tegelijkertijd werd de lokale bevolking armer door de soldaten te moeten voeden en onderdak te geven.

Vervolg: Opkomend voor Christus #2 Sprekend uit liefde voor Christus

Vindt hier ook te lezen

Mogelijkheid de Bijbel zelf ter hand te nemen

Gods vergeten Woord 6 Verloren Wetboek 5 Ketters

Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #4 Volgelingen van Jezus

Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #11 Vredelievende waarheidzoekers

Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #10 De Inquisitie

Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #12 Anabaptisten

Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #13 Hutterieten of Hutteriaanse Broeders, Boheemse Broeders en Broederschap van eenheid

16° Eeuwse Broeders in Christus

Aanvullend

+++

Verder aansluitende lectuur

Geplaatst in Bedenking, Bijbel of Heilige Schrift, Bijbelonderzoek, Christen zijn, Christendom, Christenheid, Drie-eenheid, Geschiedenis, Godsdienst, Kerkopbouw, Levensvragen, Publikaties, Religie, Wereld, Woord van God | Tags: 1517, 1525, 1562, 1598, 1618, 1628, 1629, 16° Eeuw, 1702-1705, 17° Eeuw, 95 Stellingen, Abbé François de Langlade du Chayla, Aflatenleer, Agent(en) van God, Anabaptisten, Anduze, Aubenas, Autoriteit, Autoriteit van de Kerkvaders, Autoriteit van de paus, Baptisten, Beleg van La Rochelle (1628), België, Besançon Hugues, Bijbel in de volkstaal, Bijbellezen, Buitenbijbelse leer, Camisards, Centrale autoriteit, Cevennen (Cévennes), Constitutionalisme, Denemarken, Dertigjarige Oorlog, Drie-Eenheid, Duitse Rijk, Duitsland, Dwangmatige bekering, Edict van Fontainebleau (1685), Edict van Nantes (1598), Edict van Worms (1521), Franse godsdienstoorlogen, Geloof in kerkinstelling, Genève, Geuzennaam, Gezag van de paus, Gustaaf II Adolf van Zweden (Gustav II Adolf), Habsburgers, Heilige Roomse Rijk, Hendrik IV, Hervormde aanbidding, Hervorming, Hongarije, Hugenoten, Hugenotenoorlogen, Huis der Genooten, Huldrych Zwingli, Johannes Calvijn, Kardinaal De Richelieu, Karel V, Keizer, Keizerlijke macht, Kerkinstelling, Ketterij, Ketters, Languedoc (Franse provincie), Le Pont-de-Montvert, Leer van Martin Luther, Liefde voor Christus, Lodewijk XIII van Frankrijk, Lodewijk XIV, Lozère, Maarten Luther, Martin Luther, Midden-Europa, Moderne democratie, Nederland, Nicholas Lamoignon de Basville, Noord-Italië, Occitaanse taal of Langue d'Oc, Onbijblese leer, Oost-Frankrijk, Oostenrijk, Parc National des Cévennes, Paus, Pauselijke macht, Privas, Privébijbellezingen, Raison d'État (Staatsrede-Staatsräson), Reformatie, Rooms Katholieke Kerk, Scheiding van machten (trias politica), Slowakije, St. Jean-du-Gard, Terreur over de Cevennen, Tsjechische Republiek, Valse doctrine(s), Vervolging, Vervolging van christenen, Volgelingen van Calvijn, Volgelingen van Luther, Vrijheid van eredienst, Wederdoper, Wederdopers, Westerse christendom, Zweden | 3 reacties

Als de tijd ten einde loopt…. 1 Alles wat vroeger is geschreven #2

Geplaatst op 04 , aug, 2019 door Christadelphians

In het vorige deel zagen wij dat de Hebreeërs zich meermaals hielden aan een wijze van aanbidden die aangepast was aan wat ze gewend waren in Egypte, wat niet in de smaak van God viel.

De neiging tot gelijk zijn

We lezen ook dat zij verzuimden hun kinderen ervan te doordringen dat hun God niet gelijk was aan de goden van de andere volken, rondom hen. En dat zij de dienst van hun God daarom niet mochten aanpassen aan de gebruiken van die andere volken. Uiteraard hangen deze zaken nauw met elkaar samen. En hier komen we aan de kern van de zaak:

het volk had de strikte opdracht om ‘anders’ te zijn, om de wereld te tonen hoe een volk-van-God functioneerde, wat dat aan rechtvaardigheid ten gevolge zou hebben, en hoe zij daarom gezegend zouden zijn.

Maar in de praktijk functioneerde het andersom. Hun voornaamste prioriteit bestond eruit net zo te worden als die andere volken. Zij wilden assimileren in plaats van de grote uitzondering te zijn, die als voorbeeld moest dienen. Dat moet ons natuurlijk niet verbazen. De mens wil altijd meedoen, erbij horen, als die anderen zijn. En dat brengt ons op ons thema:

omdat deze neiging van de mens universeel is, is dit ook het grote gevaar dat de leden van het volk van het Nieuwe Verbond bedreigt.

Ook wij willen het liefst als de anderen zijn. En ook de christen heeft de neiging zijn zuivere christendom aan te lengen met praktijken van andere denkrichtingen waar hij wel wat in ziet, of die zijn geloofsleven, naar zijn mening, verrijken.

De praktijk van het christendom

Dat begon al in de Romeinse tijd. De zogenaamde kerkvaders hebben de oorspronkelijke boodschap van het evangelie, in de woorden van hun bewonderaars, ‘aangepast en verduidelijkt’, en zo ‘aanvaardbaar’ gemaakt voor een Grieks-denkende wereld. Onder Constantijn de Grote is zo de vorm van de eredienst aangepast aan wat de heidense Romein gewend was. Later zijn bijvoorbeeld Germaanse elementen en feesten eenvoudigweg ‘verchristelijkt’, d.w.z. van christelijke namen en aanduidingen voorzien en vervolgens opgenomen in het christendom. In onze eigen tijd kwamen er nieuwe theologische invalshoeken. Christus zou vooral ‘solidair’ zijn geweest met de armen en verdrukten, dus marxisme was ook een soort christendom. Of het ging om de emancipatie van achtergestelde groepen, dus iedere vorm van sociale hervorming kon worden gezien als een vorm van christendom.

Barabbas, lid van de sicarii, een militante joodse vrijheidsbeweging die de Romeinse overheersers met geweld uit Judea probeerde te verdrijven, vrijgelaten in plaats van Jezus.

Zelfs bevrijdingsoorlogen zijn gepresenteerd als gebaseerd op christelijke grondslagen, al had Christus nog zo nadrukkelijk anders geleerd (Johannes 18:36 koninkrijk niet van deze wereld).
Maar het volk verkoos ook in Jezus’ eigen dagen al de vrijheidsstrijder Bar-Abbas boven hun Messias, en dat is nog steeds zo.
Is dat ernstig?
Ja, dat is ernstig.
Waarom?

Omdat de Bijbel ons vanaf het allereerste begin duidelijk maakt dat God zelf dat ernstig vindt, dus dan doet onze eigen mening eigenlijk al niet meer zo ter zake. Toch zal ik proberen duidelijk te maken waar de schoen wringt.

Waar ligt het probleem?

Sommigen leggen bijvoorbeeld veel nadruk op de vorm van de eredienst. Zij zijn onder de indruk van de ‘warmte’ van de aankleding van hun kerk, de plechtigheid van hun dienst, de gewaden van hun ambtsdragers, de traditie van de uitgesproken formuleringen, kortom van de totale uitstraling. Maar dan loop je het risico dat je op den duur de verpakking gaat verwarren met de inhoud, dat rituelen en formules (in het Latijn!) een groter belang krijgen dan de gezindheid waarmee je het beleeft. Anderen zoeken het in rigoureuze handhaving van voorschriften, en vervallen dan al snel in een wetticisme dat de Farizeeën van Jezus’ dagen zo kenmerkte:

“Wee jullie, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars, jullie geven (zelfs) tienden van (de tuinkruiden), maar veronachtzamen wat zwaarder weegt: recht, barmhartigheid en trouw.” (Matth. 23:23).

Weer anderen trachten, bijv. door onthechting, verdiensten op te bouwen, in de mening zo voldoende ‘bonuspunten’ te verzamelen om hun eventuele fouten te compenseren. En dan ga je het teveel zien als een soort ruilhandel. Met andere woorden, de ideeën die we zelf inbrengen zijn op zichzelf misschien nog niet zo slecht, maar ze beïnvloeden ons denken, bepalen onze prioriteiten en geven zo vorm aan de wijze waarop we ons christen-zijn invullen. En we zouden goed doen ons af te vragen:

als die ideeën werkelijk zoveel zouden kunnen bijdragen aan de kwaliteit van ons christen-zijn, waarom spreekt de Bijbel daar dan niet over? Of verbiedt die het zelfs?

Doen we er dan toch niet beter aan, om aan te nemen dat God Zelf het beter weet dan wij?

Wat we, wellicht met de beste bedoelingen en zonder dat we het ons zo erg bewust zijn, proberen te doen, is onze eigen persoonlijk bijdrage te leveren aan de inhoud van het evangelie van Christus. En we koesteren die bijdrage als onze eigen schat, onze eigen rijkdom. Maar Jakobus zegt:

“U hebt uw schatkamers gevuld, hoewel de tijd ten einde loopt” (Jac. 5:3).

Het is waar dat hij het hier over financiële rijkdom heeft, maar niets hoeft ons te beletten het evenzeer toe te passen op vermeende ‘geestelijke rijkdom’. De tijd loopt ten einde, en het gaat er nu op aan komen hoe wij omgaan met het evangelie dat ons is geschonken.
Bewaren wij dat onvervalst, of lengen wij dat aan met ideeën van de wereld om ons heen?

Nu de tijd ten einde loopt is het des te belangrijker dat wij een voorbeeld zijn voor die wereld en niet die wereld als een voorbeeld nemen voor ons. En dat niet alleen naar die wereld toe, maar ook jegens elkaar.

Laten we

‘elkaar bemoedigen, en dat des te meer naar mate u de dag van zijn komst ziet naderen’ (Hebr. 10:25).

In de komende afleveringen van dit jaar zullen we dan gaan zien wat dat voor ons betekent.

R.C.R

Voorgaande: Als de tijd ten einde loopt…. 1 Alles wat vroeger is geschreven #1

Geplaatst in Christen zijn, Christendom, Christenheid, Geschiedenis, Godsdienst, Jehovah, JHWH, Jawheh, Elohim God, Yahuwah, Levensvragen, Religie, Wereld | Tags: Afgoderij, Als de anderen zijn, Anders zijn, Bar-Abbas = Barabbas (lid v sicarii - militante joodse vrijheidsbeweging), Bevrijdingsoorlog(en), Bevrijdingstheologie, Bijbelboodschap, Christelijke grondslagen, Christen, Christen zijn, Christendom, Constantijn de Grote, Eigen mening, Eindtijd, Elkaar bemoedigen, Eredienst, Evangelieboodschap, Farizeeën, Formulering(en), Geestelijke rijkdom, Geloofsleven, Germaanse elementen, Germaanse feesten, Gezindheid, Gezindheid van beleving, Godsdienst, Godsdienstbeoefening, Grieks-denkende wereld, Hebreeën 10:25, Jakobus 5:3, Kerkvaders, Marxisme, Mattheüs 23:23, Naleven van voorschriften, Neiging van de mens, Nieuwe Verbond, Onthechting, Prioriteit, Ritueel (rituelen), Romeinse Rijk, Ruilhandel, Schriftgeleerde, Schriftgeleerden, Sociale hervorming, Theologie, Theologische invalshoek(en), Traditie, Verchristelijking, Verdienste(n), Verpakking, Volk van God, Volk van het Nieuwe Verbond, Voorbeeldfunctie, Voorbereiden op komende tijden, Voorschriften, Vorm van de eredienst, Wetticisme | Een reactie plaatsen

Als de tijd ten einde loopt…. 1 Alles wat vroeger is geschreven #1

Geplaatst op 03 , aug, 2019 door Christadelphians

Alles wat vroeger is geschreven, is geschreven om ons te onderwijzen, opdat wij door te volharden en door troost te putten uit de Schriften zouden blijven hopen. (Rom. 15:4)

Het Oude Testament staat vol gebeurtenissen en belevenissen van mensen. Soms zijn dat hoogtepunten uit de heilsgeschiedenis, die iedere christen als monumenten voor ogen staan. Maar vaak, heel vaak, zijn dat verhalen van mensen die faalden. Zelfs van mensen waarvan wij zouden vinden dat ze het nog niet zo slecht gedaan hebben, vinden we maar al te dikwijls een kritisch ‘eindoordeel’.

Waarom al die negatieve verhalen?

Volgens de apostel Paulus is het doel van al deze verhalen, zowel de positieve als de negatieve, dat de lezers (in deze tijd zijn wij dat dus!) daar lering uit trekken. Het vertelt ons hoe het zou moeten, en wat onze zegeningen zullen zijn wanneer wij het zo doen, en hoe het in de praktijk maar al te vaak gaat, en wat daar de gevolgen van zijn. De mens leert nu eenmaal het best van fouten. Maar wanneer wij verstandig zijn leren we van de fouten van anderen. En dat brengt ons tot de kern van de zaak:

de mensen uit de tijd van het OT hebben al die fouten niet gemaakt omdat zij zo buitengewoon slecht waren, maar omdat het mensen waren, mensen zoals u en ik.

En dat betekent dat wij op onze beurt onze uiterste best zullen moeten doen om niet in diezelfde fouten te vervallen, want ook wij zijn (helaas) ‘maar’ mensen. Die verhalen staan daar dus om ons daarvoor te waarschuwen, want een gewaarschuwd mens telt, volgens het spreekwoord, nog steeds voor twee. Wanneer wij dan kijken wat er mis ging met de mensen onder het Oude Verbond, zien we dat zij te laks waren in het stipt opvolgen van de voorschriften van de Wet. Zij meenden dat ‘zo ongeveer’ wel goed genoeg was. Zij verzuimden Gods Woord (en de ervaringen van hun verlossing uit de slavernij van Egypte) zorgvuldig door te geven aan hun kinderen. En zij hielden zich onvoldoende zorgvuldig afgescheiden van de volken rondom hen en hun godsdienstige praktijken.

De praktijk van het Oude Testament

De aanbidding van het gouden kalf door Nicolas Poussin

Toen Mozes zich op de berg Sinaï bevond, om daar de Wet te ontvangen, werd het volk ongeduldig toen hij te lang wegbleef. Het draaide erop uit dat Aäron een gouden kalf liet maken en het volk uitriep:

‘Israël, dit is je god, die je uit Egypte heeft geleid!’ (Ex. 32:4).

Let op dat zij dat kalf hier niet voorstellen als een andere god, maar als een afbeelding van de God die hen uit Egypte had bevrijd. Wij zouden dat wellicht nog geen echte afgoderij noemen, hooguit een wat ongeoorloofde wijze van aanbidding (het maken van zo’n afbeelding was ze immers verboden). Maar uit het vervolg blijkt dat God ze dit wel degelijk aanrekent als afgoderij. Wat zij hier doen is hun wijze van aanbidden aanpassen aan wat ze gewend waren in Egypte. Dit is dus een kenmerkend geval van het onvoldoende stipt nakomen van hun verplichtingen.

Later, wanneer ze eenmaal in het land wonen blijkt dat ze het verbod om de heidense praktijken over te nemen, toch weer verwaarlozen. De Kanaänieten waren gewend hun goden te aanbidden op speciale offerplaatsen, in sommige vertalingen aangeduid als ‘hoogten’. God had zijn volk daarom geboden:

“Als u (het land) eenmaal in bezit hebt gekregen en er bent gaan wonen … vraag u dan niet af: Hoe hebben die volken hun goden vereerd? Zo willen wij het ook doen! Nee, de HEER, uw God, verbiedt u dat.” (Deut. 12:29-31).

Maar als ze eenmaal in dat land wonen, vinden we als een soort refrein door het boek van Koningen:

“(De koning) deed wat recht was in de ogen des Heren. Alleen verdwenen de hoogten niet; nog steeds slachtte en offerde het volk op de hoogten.” (hier 1 Kon. 22:43, NBG’51).

Het hier aangehaalde vers betreft Josafat, een van de ‘goede’ koningen van Juda. Maar we vinden deze uitspraak bij elke koning van Juda, van Salomo af tot aan Hizkia toe, die de ‘offerhoogten’ tenslotte definitief vernietigde.

De Koningen van het noordelijke rijk (Israël) maakten het nog bonter. Jerobeam, hun eerste koning, had een tweetal gouden kalveren opgesteld in de plaatsen Dan en Betel; en ook in zijn geval lezen we dat hij het probeerde voor te stellen alsof dit geen andere goden waren, maar slechts afbeeldingen van de ware God. Maar het refrein hier is:

“(De koning) brak niet met de zondige praktijken van Jerobeam, de zoon van Nebat, die de Israëlieten tot zonde had aangezet, want de gouden stieren-beelden in Betel en Dan liet hij ongemoeid”. (hier 2 Kon 10:29).

Deze aanhaling betreft de hervormer Jehu, die de ingevoerde Baäldienst uitroeide, maar toch op dit punt wordt bekritiseerd. Van anderen lezen we dingen als:

“Het minst erge was, dat hij wandelde in de zonden van Jerobeam, de zoon van Nebat” (1 Kon. 16:31).

Je kunt niet denken:

‘Zo moet het maar goed zijn, het gaat tenslotte om de bedoeling en niet om de vorm, en ik bedoel het toch goed.’

Niet wij maken uit wat ‘goed genoeg’ is, maar God.

Wordt vervolgd

Geplaatst in Bijbel of Heilige Schrift, Geschiedenis, Godsdienst, Jehovah, JHWH, Jawheh, Elohim God, Yahuwah, Levensvragen, Religie, Woord van God | Tags: 1 Koningen 16:31, 1 Koningen 22:43, 2 Koningen 10:2, Aanbidding, Aäron, Afgoderij, Apostel Paulus, Baäldienst, Bedoeling, Bethel of Betel (oud-Kanaänitische stad), Bijbel of Heilige Schrift, Boek van Koningen, Dan (stad), De Wet, Deuteronomium 12:29-31, Eigen fouten, Eindoordeel, Eindtijd, Falende mens, Fouten, Geschreven teksten, Godsdienstige praktijk(en), Gouden kalf, Heidense praktijk(en), Heilige schriften, Heilsgeschiedenis, Huis van Juda, Israel, Jehu (hervormer + koning v Israël), Jerobeam I (zoon v Nebat + 1° koning v Tienstammenrijk Israël), Josafat of Jehosafat (koning v Juda), Kanaänieten, Leren van fouten, Lering, Menselijke fouten, Mozes, Nuttig tot lering, Ongeoorloofde wijze van aanbidding, Opvolgen van voorschriften van de Wet, Oude Testament, Oude Verbond, Romeinen 15:4, Stieren-beeld(en), Waarschuwing, Zegeningen | 1 reactie

Ontmoeting met: Jonathan, de oudste zoon van koning Saul

Geplaatst op 31 , jul, 2019 door Christadelphians

Kennismaking met bijzondere vrouwen en mannen in de Bijbel: de oudste zoon van koning Saul

Bij Jonathan (God heeft gegeven), de oudste zoon van koning Saul,was geen sprake van jaloezie of eigen belang. In alle opzichten was hij het tegenovergestelde van zijn vader. Beiden bemerkten dat God met David was, en hem had aangewezen om in de plaats van Saul koning te zijn over Israël. Saul verzette zich zoveel hij kon tegen dit plan van God. Hij probeerde David te doden, en zo zijn eigen troon veilig te stellen.

Frederic Leighton, Jonathan’s teken voor David. – Jonathan schiet drie pijlen om David te waarschuwen

Jonathan was nederig en zag in dat Gods keus de juiste was. Zijn verlossingswerk zou via David gaan. Jonathan deed bewust afstand van de troon. Niet omdat hij laf was, want hij bewees een zeer dapper man te zijn, vol vertrouwen op God. Met alleen zijn wapendrager bij zich overviel hij op een dag‘de onoverwinbaar geachte strijdmacht van de Filistijnen’

“Hij (God) kan immers even goed met weinigen voor een overwinningzorgen als met velen” ( 1 Sam. 14:6).

Jonathan was op een zeer bijzondere manier innig bevriend met David. Een liefde gebaseerd op de liefde van God. Hierdoor kwam Jonathan in conflict met zijn vader Saul. Het was voor hem kiezen: òf voor David, òf voor zijn vader. Kiezen voor of tegen de keus van God. Jonathan gaf David zijn mantel en zwaard, en gaf daarmee aan: het koningschap komt jou toe.

“Moge de Heer je bijstaan zoals hij eerst mijn vader Saul bijstond. Beloof me dat je mijn nakomelingen steeds goed gezind zult zijn, zelfs wanneer de Heer al je vijanden één voor één van de aardbodem wegvaagt (1Sam. 20:14-15).

Jonathan bleef zijn vader trouw, want evenals David zag hij hem als de gezalfde van de Heer. Hij sloot zich niet aan bij de troepen van David. Hij stierf met zijn vader in de strijd tegen de Filistijnen. Saul hield vast aan zijn eigen macht en verloor alles, ook de liefde van de Heer. Jonathan gaf zijn koningschap op, en ontving de trouw en liefde van de Heer. Nu wacht hij in het stof op de opstanding. Zo is Jonathan een groot voorbeeld van een diep gelovig man, bereid om uit liefde voor de Heer alles wat dit leven te bieden heeft op te geven.

N.D.

Geplaatst in Geschiedenis, Ontmoeting - Portret - Bijbelse figuren | Tags: 1 Samuel 14:6, 1 Samuel 20:14-15, David, Filistijnen, Jaloezie, Jonathan (oudste zoon van koning Saul), Keuze van God, Koning David, Liefde voor God, Plan van God, Saul (de gevraagde - 1° koning van de Israëliten), Verlossingswerk | Een reactie plaatsen

Overdenking: De verrezen Christus in het leven van Paulus

Geplaatst op 29 , jul, 2019 door Christadelphians

Kort voor het middaguur, op de weg naar Damascus, had Saulus vanTarsus niet kunnen dromen dat hem drie dagen later zou worden bevolen zijn zonden te laten afwassen.

“Een geboren Hebreeër met de wetsopvatting van een Farizeeër”,

zo beschreef hij zichzelf later (Filippenzen 3:5). Hij was iemand uit de partij van ‘de Reinen’, de Afgezonderden. Zijn hele leven was gebouwd op het fundament van de Wet van Mozes.

“Aan wat er in de wet over gerechtigheid staat, voldeed ik volledig” (vers 6).

Welke andere gerechtigheid kon er zijn?
Kunnen wij in de felheid van zijn christenvervolging wellicht een innerlijk motief zien?
Had hij met zijn scherpzinnig intellect al begrepen, dat als Jezus uit de doden was opgestaan, er gerechtigheid zou zijn buiten de Wet om?

Die Jezus beweerde niet alleen dat hij de Wet vervulde, maar dat hij méér dan de Wet was. De Farizeeërs, die de Wet probeerden te omringen met een omheining van tradities en regels, noemde hij “huichelaars” en “addergebroed”. De hele strekking van zijn leer zou vereisen, dat als hij uit de doden was opgestaan, er wèl een andere weg ten leven bestond. Maar voor de Farizeeër Saulus was dit onmogelijk. Als hypothese was het al volledig onacceptabel. Als denkbeeld ondermijnde het de levensstructuur die hij door “werken der wet” had opgebouwd. Als bewezen feit zou het zijn leven in één klap op zijn kop zetten. Die opstanding van Jezus moest eenvoudig bedrog zijn. Vandaar zijn “tomeloze woede” tegen de volgelingen van “de Weg”, als van iemand wiens innerlijke zekerheid wordt bedreigd. Zo’n houding steunt niet op bewezen feiten, het is een uiting van gebrek aan geloof en toont de symptomen van innerlijke onzekerheid.

Toen hij plotseling door een verblindend licht overrompeld werd, en de stem hoorde:

“Ik ben Jezus, die jij vervolgt” (Handelingen 26:15),

werd hij geconfronteerd met de feiten. Jezus was niet slechts opgestaan en levend, hij was zelfs bekleed met de heerlijkheid van de zoon van God.
Als Saulus de heiligen vervolgde, streed hij dus tegen God zelf. Op slag besefte hij dat hij de ergste zondaar was van allen! En toen Ananias hem blind en vastend aantrof, aanvaardde hij met blijdschap het gebod (en alles wat dat inhield), dat hij drie dagen eerder nog met verachting verworpen zou hebben:

“Sta op, laat je dopen en je zonden wegwassen, terwijl je zijn naam aanroept.” (Handelingen 22:16).

Het eerste gevolg van zijn ontmoeting met de opgestane heer was een totale ommekeer in zijn handel en wandel:

‘wat voor mij winst was, ben ik omwille van Christus’ als verlies gaan beschouwen’ (Filippenzen 3:7).

Hij had gerechtigheid in de Wet gezocht, maar dat leidde alleen maar tot zonde. Hij moest zijn levenshuis opnieuw opbouwen, op eentotaal ander fundament. De winst die hij nu zocht was Christus, en de gerechtigheid was die van God en niet die van de Wet (vers 9). Hij koesterde een nieuwe ambitie: Christus te kennen en de kracht van diens opstanding, de kracht waarvan dat felle licht het symbool was.
Hij wilde

“delen in zijn lijden en aan Hem gelijk worden in zijn dood, in de hoop misschien ook zelf uit de dood op te staan.” (verzen 10-11)

Het tweede gevolg van die ontmoeting zien wij in zijn relatie met anderen. God had hem uitgekozen

“om de Rechtvaardige te zien en Hem tehoren spreken”,

om voor alle mensen een getuige te zijn van wat hij gezien en gehoord had (Handelingen 22:14-15). Daarom noemde hij zich ook een apostel:

“Ben ik niet vrij? Ben ik geen apostel? Heb ik niet Jezus, onze Here, gezien?” (1 Korintiërs 9:1, NBG’51).

Niet op grond van een theorie, maar van een feit; niet uit eigen initiatief, maar als gezant met direct gezag; niet met ‘de bediening des doods’ (de Wet), maar als iemand die daaruit was bevrijd. Dit feit vormt ook de basis van zijn leer over ‘de weg ten leven’. Met Christus begraven zijn in de doop, betekent: besneden zijn in ‘de besnijdenis van Chistus’, door het afleggen van ‘het vleselijke lichaam’ (Kolossenzen 2:11).Toch is die begrafenis slechts een begin; uit dat ‘graf’ worden mensen ook weer “mede opgewekt door het geloof aan de kracht van God, die ook hem uit de doden heeft opgewekt” (vers 12). De opgestane Christus is het bewijs dat God onder de mensen werkt. Hij vergeeft zonden op basis van geloof, en Hij verhoogt mensen die de Wet overtraden en leefden in ‘onbesnedenheid naar het vlees’ (vers 13). Vergiffenis en vernieuwing maken deel uit van dat zelfde werk van God, dat met de lichamelijke opwekking van Christus is begonnen en dat door een zelfde opwekking van de gelovigen zal worden voltooid.

“Als u nu met Christus uit de dood bent opgewekt, streef dan naar wat boven is, waar Christus zit aan de rechterhand van God … U bent immers gestorven, en uw leven ligt met Christus verborgen in God” (Kolossenzen 3:1-3).

Vroeger dood door de sterfelijkheid van de zondige natuur, maar nu tot leven gewekt in de opgestane Christus. En toch: vroeger levend als natuurlijke mensen, maar daarna gestorven in de doop. Deze schijnbare tegenspraak is opzettelijk – keer op keer gebruikt Paulus deze beeldtaal van leven en dood, van begrafenis en opstanding, van groei en zelfverloochening. Zo diep is hij kennelijk doordrongen van het feit dat hij, van wie hij vast overtuigd was dat hij een lijk was, hem ineen verheerlijkt lichaam is verschenen. Alleen in hem vinden wij de weg tot leven, alleen in hem het antwoord op de dood.

In zijn brieven houdt Paulus zijn lezers voor dat zij geen eigen leven hebben, maar dat hun leven bij Christus in bewaring is, en dat het hun gegeven zal worden bij zijn wederkomst:

“Wanneer Christus, uw leven, verschijnt, zult ook u, samen met Hem, in luister verschijnen” (Kolossenzen 3:4).

Dit vernederd lichaam zal veranderd worden op dezelfde wijze als dat van Christus, wiens heerlijkheid feller schitterde dan de middagzon. Verderop in dit hoofdstuk laat Paulus zien wat dit ‘laten sterven van het vlees’, en het ‘streven naar wat boven is’, betekent in de praktische verhoudingen tussen man en vrouw, ouders en kinderen, meesters en slaven.

Dat de gelovige met Christus is opgestaan, heeft duidelijke consequenties voor hoe hij met zijn lichaam omgaat: Het lichaam is er “voor de Heer” en niet om misbruikt te worden en “de Heer is er voor het lichaam”. De Heer is er voor het lichaam, want God zal het werk dat Hij in ons is begonnen, door Christus voltooien. “God heeft de heer opgewekt, en door zijn macht zal hij ons ook opwekken” (1 Korintiërs 6:13-14). De opwekking van Christus is het bewijs dat de lichamen van gelovigen eveneens opgewekt zullen worden; en lichamen die eens met onsterfelijkheid bekleed zullen worden, bezitten nu al een nieuwe waarde en betekenis, al zijn zij nog sterfelijk. Omgekeerd is “het lichaam er voor de Heer”, want die bestemming waarvoor zij ontworpen zijn, moet nu al effect hebben op hun levenswijze. Zij hebben het ‘Woord’ ontvangen om het in hun harten te koesteren. Dat ‘altijd blijvende woord’ (1 Petrus 1:23) is de kiem van het nieuwe leven:

“weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God?”

En de Christus die God heeft opgewekt, is voor hun zonden gestorven; daarom voegt hij er aan toe:

“weet u niet dat u niet van u zelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam” (1 Korintiërs 6:19-20).

Een lichaam dat voor toekomstige heerlijkheid is bestemd, mag nu niet door vleselijke praktijken bezoedeld raken.

Al die zinspelingen op de opgestane Christus in de brieven van Paulus, geven ons een beeld van zijn innerlijke denken. Centraal in zijn gedachten staat dat ene feit uit zijn eigen ervaring, dat feit dat hem fysiek verblind maar geestelijk verlicht had, dat hem van een trotse Farizeeër in een nederige apostel had veranderd: de levende Christus die hij op weg naar Damascus had mogen zien en horen. Dit is het uitgangspunt van al zijn redeneringen, niet alleen over zulke fundamentele principes als leven en dood, verzoening, wet en genade, maar ook over onze dagelijkse wandel voor God, onze ‘vrucht van de Geest’ in onze menselijke relaties. De geest van de apostel was als een zonnestelsel, en het genoemde feit is de zon daarvan. Kijk bijvoorbeeld naar zijn woorden aan de Galaten:

“Ik ben door de Wet voor de Wet gestorven om voor God te leven” (Galaten 2:19).

Tot aan die ontmoeting met de opgestane Christus had de Wet hem als een ‘paedagoog’ begeleid (3:24). Maar op dat moment stierf hij voor de Wet, maar stond op tot een nieuw leven in gemeenschap met God.

“Met Christus ben ik gekruisigd”

betoogt hij, en ergens anders:

“Hij heeft het document met voorschriften waarin wij werden aangeklaagd, uitgewist en het vernietigd door het aan het kruis te nagelen” (Kolossenzen 2:14).

Zijn nieuwe houding tegenover de Wet was echter niet het enige gevolg van deze vereenzelviging met Jezus Christus. Jezus had gezegd:

“Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en Mij volgen” (Mattheüs 16:24).

Paulus doelt hier op, wanneer hij zegt:

“Met Christus ben ik gekruisigd: ik zelf leef (dus) niet meer, maar Christus leeft in mij.” (Galaten 2:20).

‘Ik’, en toch ‘niet ik’, want dat oude ‘Ik’ is dood. Is dat niet in de meest letterlijke zin een zelf-verloochening: Ik ben ‘ik’ niet meer, maar Christus leeft in mij. Hoe dat kan?:

“Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven.”

Deze verloochening wortelde in de kruisiging, maar zonder de opstanding zou die toch zinloos zijn; hoe zou Christus in hem leven als hij niet weer levend was geworden?
Leven uit geloof in een dode zou onmogelijk zijn, laat staan geloven dat hij de Zoon van God was. Paulus wist dat in de opgestane Christus de Wet geen effect meer had; het echte leven was begonnen!

L.G.S./C.T.

Uit de oorspronkelijke Engelse versie vertaald, bewerkt en heruitgegeven, met toestemming van The Christadelphian Magazine & Publishing Association, Birmingham, UK, aan wie alle rechten voorbehouden zijn.

Geplaatst in Bedenking, Christen zijn, Christenheid, Geschiedenis, Godsdienst, Jehovah, JHWH, Jawheh, Elohim God, Yahuwah, Jezus Christus, Jesus, Jeshua, Jahushua, Levensvragen, Ontmoeting - Portret - Bijbelse figuren | Tags: 1 Korintiërs 6:13-14, 1 Korintiërs 6:19-20, 1 Korintiërs 9:1, Ananias, Apostel, Apostel Paulus, Begraven in de doop, Besnedenin de besnijdenis van Chistus, Brief aan de Galaten, Brieven van Paulus, Christenvervolging, Dagelijkse wandel voor God, de Reinen of de Afgezonderden, Farizeeër(s), Filippenzen 3:10-11, Filippenzen 3:5, Filippenzen 3:6, Filippenzen 3:7, Galaten 2:19, Galaten 2:20, Galaten 3:24, Gebrek aan geloof, Geloven in Zoon van God, Gelovige, Gelovigen, Gerechtigheid, Gerechtigheid buiten de Wet om, Gestorven in de doop, Getuigen, Gezant van God, Handelingen 22:14-15, Handelingen 22:16, Handelingen 26:15, Hebreeër(s), Houding tegenover de Wet, Innerlijke onzekerheid, Kiem van Nieuwe leven, Kolosenzen 2:11, Kolosenzen 2:12, Kolosenzen 2:13, Kolosenzen 3:1-3, Kolossenzen 2:14, Kolossenzen 3:1-3, Kolossenzen 3:4, Leer van Christus, Leven van Paulus, Levenswijze, Lichaam een tempel, Mattheüs 16:2, Menselijke relatie(s), Onsterfelijkheid, Opgewekt door het geloof, Opstanding van Jezus, Opwekking van Jezus, Saulus vanTarsus, Sterfelijke mens, Sterven van het vlees, Streven naar wat boven is, Tempel voor God, Traditie, Verloochening, Verrezen Christus, Vervuller van de Wet, Volgelingen van de Weg, Volgelingen van Jezus, Vrucht van de Geest, Wederkomst Christus, Weg tot leven, Werk van God, Werken der wet, Zelfverloochening, Zichzelf verloochenen | Een reactie plaatsen

Von Gott gelehrt einander zu lieben

Geplaatst op 25 , jul, 2019 door Christadelphians

Ihr selbst seid von Gott gelehrt, einander zu lieben
(1. Thes. 4:9)

Jeder, ob jung oder alt, braucht Aufmerksamkeit, Ermunterung und Trost, wenn er entmutigt oder niedergeschlagen ist oder mit Schwierigkeiten kämpft (Spr. 12:25; Kol. 4:11).

An unseren Worten und Taten ist unser aufrichtiges Interesse und unsere echte Liebe denen gegenüber zu erkennen,

„die uns im Glauben verwandt sind“ (Gal. 6:10).

Wie vorausgesagt, wären die „letzten Tage“ des gegenwärtigen Systems der Dinge von Selbstsucht und Gier gekennzeichnet (2. Tim. 3:1, 2).

Als Christen müssen wir uns deshalb sehr anstrengen, unsere Liebe zu Gott, zur biblischen Wahrheit und zueinander zu stärken. Manchmal kann es zwischen Glaubensbrüdern zu kleineren Differenzen kommen. Doch wenn wir sie in Liebe beilegen, wirkt es sich auf alle in der Versammlung gut aus

32 Geht vielmehr freundlich miteinander um, seid von Herzen mitfühlend,+ vergebt einander großzügig, so wie auch Gott euch durch Christus großzügig vergeben hat.+
(Eph. 4:32)

14 Doch außer alldem kleidet euch mit Liebe,+ denn sie ist ein vollkommenes Band der Einheit.+
(Kol. 3:14).

Daher halten wir an unserer innigen Liebe zu Jehova, seinem Wort und unseren Brüdern fest! w17.05 21 Abs. 17, 18

Finden Sie diesen Artikel auch in den folgenden Sprachen:

Niederländisch / Nederlands:Elkaar Liefhebben van God geleerd

Afrikaans: Deur God geleer om mekaar lief te hê

Französisch /Français: Enseignés par Dieu à vous aimer les uns les autres

Englisch / English: Taught by God to love one another

Geplaatst in Christen zijn, Deutsche Text | Tags: 1 Thessalonicher 4:9, Aufmerksamkeit, Band der Einheit, Brüderliche Liebe, Christen, Depression, Differenzen, Einander zu lieben, Entmutigung, Ermunterung, Geiz, Gier, Glaubensbrüdern, Letzten Tagen, Liebe, Liebe zu Gott, Liebe zueinander, Liebe zur biblischen Wahrheit, Nächsten lieben, Nächstenliebe, Selbstsucht, Trost, Verwandte im Glauben, Von Gott gelehrt | Een reactie plaatsen

Enseignés par Dieu à vous aimer les uns les autres

Geplaatst op 25 , jul, 2019 door Christadelphians

Vous êtes […] enseignés par Dieu à vous aimer les uns les autres
(1 Thess. 4:9).

Qu’ils soient jeunes ou âgés, les frères et sœurs découragés, déprimés ou éprouvés autrement ont besoin de notre attention, de nos encouragements et de notre réconfort (Prov. 12:25 ; Col. 4:11).

Nous démontrons que nous aimons vraiment

« ceux qui nous sont apparentés dans la foi » en leur manifestant un vif intérêt en paroles et en actes
(Gal. 6:10).

La Bible a prédit que « les derniers jours » de ce système de choses méchant seraient marqués par l’égoïsme et l’avidité (2 Tim. 3:1, 2).

Nous devons donc tout faire afin de croître en amour pour Dieu, pour la vérité biblique et les uns pour les autres. Certes, il peut nous arriver d’avoir des désaccords mineurs avec d’autres chrétiens. Mais quelle joie pour tous dans la congrégation quand, par amour et avec amour, nous réglons les différends!

32 Mais devenez bons les uns pour les autres, pleins d’une tendre compassion+, vous pardonnant volontiers les uns aux autres tout comme Dieu aussi, par Christ, vous a pardonné volontiers+.
(Éph. 4:32)

14 Mais en plus de toutes ces choses, revêtez-vous de l’amour+, car c’est un lien d’union parfait+.
(Col. 3:14).

Continuons donc à aimer intensément Jéhovah, sa Parole et nos frères. w17.05 21 § 17-18.

Afrikaans: Deur God geleer om mekaar lief te hê

Néerlandais/ Nederlands: Elkaar Liefhebben van God geleerd

Anglais / English: Taught by God to love one another

+++

Lecture complémentaire

Geplaatst in Articles en Français, Being Christian | Tags: 1 Thessaloniciens 4:9, Aimer, Aimer les uns les autres, Amour pour Dieu, Amour pour la vérité biblique, Amour pour les uns pour les autres, Avidité, Éprouvés, Charité = amour des autres = amour fraternel, Chrétiens, Congrégation, Découragés, Déprimés, Désaccords, Derniers Jours, Egoïsme, Encouragement, Tendre compassion, Union parfait | Een reactie plaatsen

	Speaking to the Hear… op The saviour Jesus his human…
	Opkomend voor Christ… op Fragiliteit en actie #6 Juisth…
	Opkomend voor Christ… op Doeners en priesterschap
	Opkomend voor Christ… op Gods vergeten Woord 17 Geleid…
	Opkomend voor Christ… op Schijnbaar onmogelijke opdrach…
	Opkomend voor Christ… op Redding, vertrouwen en actie i…
	Opkomend voor Christ… op Redding, vertrouwen en actie i…
	Opkomend voor Christ… op Opkomend voor Christus #3 Nood…
	Opkomend voor Christ… op Opkomend voor Christus #2 Spre…
	Opkomend voor Christ… op Opkomend voor Christus #1 Bedr…

Hippie beweging en kerk

Bewegingen voor het zoeken naar zichzelf en nabestaan

Amerikaanse wind

Praten met God

Noodzaak tot Nieuwe Reformatie

Aanvullend

Verder aanverwante lectuur

Dit delen:

Vind ik leuk:

Het Heilige Roomse Rijk niet enige wijze

Gedrag van de geestelijken

Het richten op de eerste christenen

Een nieuwe “hervorming” of “opwekking” nodig

De Laatste tijden

De kerk die God bedoelde

Aanvullend

Verder te overwegen literatuur

Dit delen:

Vind ik leuk:

Opwekking in Frankrijk

Verbreking van de macht van angst en terreur

Verspreiding van Gods Woord in de volkstaal

Geboorteplaats van een zoektocht naar Bijbelse waarheid

Fanatieke predikers

Zonen en dochters zullen profeteren

Ter beschaming van de wijzen

Lees ook

Verder aanvullende lectuur

Dit delen:

Vind ik leuk:

Religieuze en politieke uitdaging voor rooms-katholieke kerk en pauselijke autoriteit.

Vijandigheidvan de Rooms-katholieken

Afdwinging eenheid in godsdienst

Ontluistering door Bijbel in volkstaal en Richelieu’s beleid

Breking van de machtspositie van de protestanten

In opstand komende Camisards

Aanvullend

Verder aansluitende lectuur

Dit delen:

Vind ik leuk:

De neiging tot gelijk zijn

De praktijk van het christendom

Waar ligt het probleem?

Dit delen:

Vind ik leuk:

Waarom al die negatieve verhalen?

De praktijk van het Oude Testament

Dit delen:

Vind ik leuk:

Kennismaking met bijzondere vrouwen en mannen in de Bijbel: de oudste zoon van koning Saul

Dit delen:

Vind ik leuk:

Dit delen:

Vind ik leuk:

Dit delen:

Vind ik leuk:

Lecture complémentaire

Dit delen:

Vind ik leuk:

Christadelphians

Zoek en vind – Search and find

Volg per email - Email Subscription

Auteurs - Authors

Categorieën -Categories

Meest voorkomende Trefwoorden – Most frequent tags

Recente artikelen – Recent Posts

Archief met Vroegere Artikelen – Archives

Teksten van / Postings from: Belgian Ecclesia Brussel - Leuven

Recente artikelen op – Recent Posts on: Stepping Toes

Laatste nieuwe artikelen op – Latest articles on: From guestwriters

Laatst geplaatste artikelen op – Recent Posts at: Relating to God

Voornaamste Onderwerpen - Most discussed subjects

Pagina’s – Pages

Top Posts & Pages

Recente commentaren – Recent Comments

Linken – Links

Bijbelonderzoekers - Biblestudents

Blogroll

Christadelphian

Een Bezoekje waard = Worth a Visit