Cain his killing, marrying and death

After the story of the creation in Genesis 1 and 2 we get the story of the partner of Adam, the mannin Eve, to be tempted and getting Adam with her disobeying God his order not to eat from the Tree of knowledge of good and evil. (Genesis 3). As punishment Adam and Eve were expelled from the Garden of Eden and knew they would going to die. Adam and Eve by getting to know good and evil were now going to feel good and evil as well and came to face conflict and struggle. They had the life struggle to find food and to protect themselves for weather conditions and against animals because now it had become a battle between them too for life and death or for food.

In the fourth chapter of the first book of Moses we learn that Adam and Eve had intercourse and received her son Cain (because she had received help from the Elohim to bring a man on earth) who came to work on the fields of the earth. Their next son was Abel who became a sheep-keeper. Cain and Abel where then the first two brothers of the first family in history. Man had to toil to sustain himself but also had to fight evil thoughts. He had to protect himself, his wife and children, also preparing his children for a further life when he would be gone. Cain and Abel probably got to learn from their parents how to take care of themselves but also how to worship God and shared the generous idea of offering gifts to their Most High Creator.

In no short amount of time — just 16 verses after announcing the birth of Cain and Abel in Genesis 4 — Cain has murdered his younger brother. Cain’s ego brought him to be willing the one in the first place, the one to be favoured by God. Hostility came over him because he saw that God preferred his brother’s offering. His pride came to bring him as far as killing his own brother (in a fit of anger and jealousy).

Cain Killing Abel ) 1511 woodcut – Albrecht Dürer (1471–1528)

According to John Byron in Genesis, Adam and Eve disobey God, but their actions are never described as sin. Although God warned them that

“in the day that you eat of it, you shall die” (Genesis 2:17; Genesis 3:3),

Adam lives to be 930 years old. According to him, the incongruity between God’s words and Adam’s longevity could suggest that Adam was not responsible for sin and death.

The first time sin and death are mentioned in the Bible is after the Garden of Eden — in God’s warning to Cain to resist sin.

4:7 Is it not true that if you do what is right, you will be fine? But if you do not do what is right, sin is crouching at the door. It desires to dominate you, but you must subdue it.” (Genesis 4:7).

God’s words serve as both warning and commentary about Cain’s murder of Abel in the very next verse.

“ And Cain {1 } told Abel his brother. And it came to pass, when they were in the field, that Cain rose up against Abel his brother, and slew him. {1) Heb said unto } (Ge 4:8 ASV)

Thus, despite God’s warning to Adam and Eve (Genesis 2:17), their son Abel is the first person to experience death at the hand of the first (real) sinner, Cain.

This is because now man had received knowledge from good and evil. In later books we are told that when people do not know what is good or evil or have no knowledge of The Law, they can not be found guilty of the Law.

Cain consequently exiled from the land made in theory that the world’s population would have dropped from four down to three. Cain went away from the presence of God, and settled in the land of Nod, east of Eden where he got to know a wife, who conceived and bore Enoch. Mary Joan Winn Leith addresses explores the identity of the wife of Cain in “Who Did Cain Marry?”.

Given that the wife of Cain is only mentioned once in the Old Testament, she would not be counted among the famous women in Genesis. Nevertheless, her identity is still worth investigating. Who did Cain marry? Mary Joan Winn Leith first explores the traditional Jewish and Christian answers that contend that the wife of Cain was another daughter of Adam and Eve. According to this reasoning, Cain would have married his sister — one of Abel’s twin sisters no less, according to the Genesis Rabbah.

A different answer emerges when Leith turns from the traditional responses about the wife of Cain and delves into modern scholarship. Looking at recent work done by sociologists and anthropologists, she notes that when forming a group identity, we tend to define ourselves by how we differ from other groups. In the ancient Near East, sometimes those outside of a particular group or society were considered less “human” by those inside of the group. An important factor that contributes to this mindset is geography. People in the ancient Near East typically stayed close to home, which affected their perception of the world. Surely they knew that other groups of people — potential enemies or allies — existed far away, but if they never came into contact with these groups, what did they matter?

Mary Joan Winn Leith explores the identity of the wife of Cain.

Mary Joan Winn Leith suggests that while the Israelite storyteller knew that other men and women in Genesis existed outside of Eden, they did not matter to him or factor into his account. He was concerned with Adam and Eve and their progeny — not those outside of this group.

This 12th-century column capital from the Cathedral of Saint-Lazre in France depicts Lamech hunting with his son Tubal-Cain. They accidentally shoot and kill Cain, mistaking him for a wild animal. Photo: Cathedral Museum of St. Lazare, Autun, Burgundy, France/The Bridgeman Art Library.

John Byron, professor of New Testament at Ashland Theological Seminary, explains that ancient interpreters were not afraid to change the story of Cain in the Bible to fit with their sense of justice, ensuring that he was adequately punished for killing his brother Abel. One of the most popular interpretations credits Lamech — Cain’s great, great grandson — with killing Cain.

Lamech admits to having killed a man for wounding him, and a boy or young man for bruising or striking him, in Genesis 4:23–24. As such it is said that if Cain is avenged sevenfold, truly Lamech will be avenged seventy and seven times. Ancient interpreters believed that this passage sheds light on who killed Cain in the Bible, and they identified the man Lamech killed in verse 23 with Cain.

Giohargius and Tubalcain – Tubal-cain in his forge. Tapestry, Musée de Cluny — Musée national du Moyen Âge

According to the Lamech legend — which was based on Genesis 4 but which evolved over the centuries—Lamech accidentally killed Cain while he was hunting with his son Tubal-Cain. In the legend, Lamech is a blind but skilled hunter, and Tubal-Cain accompanies him to direct his bow and arrow. Hearing a noise in the bushes, they shoot what they think is a wild animal. Upon investigation, though, they discover that Lamech’s arrow has killed Cain.

In this version of events, how did Cain die? Like an animal. Justice according to some may be served.

However, the Lamech legend is just one of the ways ancient interpreters sought to answer the question: How did Cain die? Did Cain die in the flood? Did he die naturally? Did Lamech kill Cain? If Lamech did not, then was there someone else who killed Cain? In the Bible, we will not find a definitive answer.

*

Who did Cain marry? There are many answers. For Leith’s explanation of the identity of the wife of Cain—one of the often-overlooked women in Genesis—read her full Biblical Views column “Who Did Cain Marry?”

 To find out more about the Lamech legend and other interpretations that seek to explain what happened to Cain in the Bible, read the full Biblical Views column by John Byron, professor of New Testament at Ashland Theological Seminary, in the May/June 2014 issue of BAR.

+

Preceding

Disobedient man and God’s promises

Cain and Abel in the Bible

++

Additional reading

1. Creation of the earth and man #17 Man in the image and likeness of the Elohim #1 In the image and after the likeness
2. Creation of the earth and man #21 Man in the image and likeness of the Elohim #5 Spiritual and animal body
3. Necessity of a revelation of creation 5 Getting understanding by Word of God 3
4. First mention of a solution against death 7 Human sacrifice
5. Doest thou well to be Angry?

+++

Related

1. Story of Prophet Adam(a.s) Part 4
2. The Controversial Woman
3. Cain and Abel
4. Cain and Abel – The first two brothers of the first family in history
5. Who are Cain and Abel?
6. Cain
7. Two Very Different Reactions to God Imposing His Will
8. The Acceptable Sacrifice
9. The Gift of Cain
10. Cain’s Rejected Offering
11. Like That (what about my gift?)
12. Genesis part IV: The first murder and genealogy of the Patriarchs
13. Abel Sees the Face of His Brother, Cain Sees the Face of His Brother
14. What Kind of Offering Did You Have in Mind?
15. A Mark That Won’t Come Off
16. Cain Anand Bose,Psiberite
17. Look after you
18. Bible reading Plan thoughts: The First Mourning
19. Cain’s tattoo
20. That is the Promise of Genesis 3:15
21. In Truth and Action
22. You Can Rule Over Sin
23. “Sons of Those Who Murdered the Prophets”
24. Unsettling Judgments of God
25. The Seen And The Unseen
26. Faith at the Dawn of History
27. Old Testament Lesson 5: “If Thou Doest Well, Thou Shalt Be Accepted”
28. Pride Goes Before A Fall
29. The Next Step
30. The Beginning of Mixed Marriages
31. Blame Game
32. Hidden Stories: Cain’s Wife

Advertenties

Concerning Man

Living human beings

Around us we can see people, male and female. Those living on this earth mostly think they are the most important beings.

People may consider themselves as the highest form of earthly life. They should know that they are a product of the Creator, Jehovah God, Who formed them in His image. Jehovah formed the man out of dust from the ground, blew into his nostrils the breath of life,

And the LORD God formed man of the dust of the ground, and breathed into his nostrils the breath of life; and man became a living soul (creature) (Gen. 2:7). (see also 1Co 15:45)

… in the image of God created he him; (Gen. 1:27).

ʼA·dhamʹ means “man; human; earthling man; mankind” (generic); ʼish, “man; an individual; a husband”; ʼenohshʹ, “a mortal man”; geʹver, “an able-bodied man”

After Adam was created and after he named the animals, Jehovah caused a deep sleep to fall upon him; and while he slept, God took one of Adam’s ribs and used it to make a partner for the man and created the mannin or woman. Therefore, when she was presented to the man, Adam could say:

“This is at last bone of my bones and flesh of my flesh.”

He called her Woman, ʼish·shahʹ,

“because from man this one was taken.” (Ge 2:21-23)

Adam later gave her the name Eve (meaning “Living One”).​ (Ge 3:20.)

Adam and Eve caressing – From “Satan Watching the Caresses of Adam and Eve” — William Blake (1757-1827); William Blake’s illustrations of “Paradise Lost”, 1808.

Man made from dust – returning to dust

Both found their origin in the dust or earth. After they had rebelled against God they received a punishment and were told they would have to work hard for their living and would find an end to their life to return again to dust, where they came from.

In the sweat of thy face shalt thou eat bread, till thou return unto the ground; for out of it wast thou taken: for dust thou art, and unto dust shalt thou return. (Gen. 3:19).

For he knoweth our frame; he remembereth that we are dust. (Psa. 103:14).

… I (Abraham) have taken upon me to speak unto the Lord, which am but dust and ashes: (Gen. 18:27).

Mortal or immortal beings

Lots of people want to put themselves in the centre of the universe and think because their importance they are immortal. None of us are immortal. The majority of human beings are going to die and return to the dust. He shall not be able to take anything in his grave to use it in a sort of afterlife. For him shall be the same future as plants and animals. When their life comes to an end it shall be finished, and they shall not be able to do anything any more. The same for the human being. When his life comes to an end it is finished and he shall not be able to see, feel or do anything any more.

But man dieth, and wasteth away: (Job 14:10).

Shall mortal man be more just than God? (Job 4:17).

For that which befalleth the sons of men befalleth beasts; even one thing befalleth them: as the one dieth, so dieth the other; yea, they have all one breath; … all are of the dust, and all turn to dust again. (Ecc. 3:19-20).

What man is he that liveth, and shall not see death? shall he deliver his soul from the hand of the grave? Selah. (Psa. 89:48).

There are people who think the human being is so special that man must have an immortal part that lives in death. We can find such ideas by several religious systems. Such a doctrine is one of the many religious lies that have come to be regarded as truth. Man is wholly mortal. God only has immortality. Immortality is something a man has to seek for; it is a matter of promise and hope. Look at what the Bible says:

And the serpent said unto the woman, Ye shall not surely die: (Gen. 3:4).

O LORD, my strength, and my fortress, and my refuge in the day of affliction, the Gentiles shall come unto thee from the ends of the earth, and shall say, Surely our fathers have inherited lies, vanity, and things wherein there is no profit. (Jer. 16:19).

Who only hath immortality, dwelling in the light which no man can approach unto; whom no man hath seen, nor can see: to whom be honour and power everlasting. Amen. (1 Tim. 6:16).

Now unto the King eternal, immortal, invisible, the only wise God, be honour and glory for ever and ever. Amen. (1 Tim. 1:17).

To them who by patient continuance in well doing seek for glory and honour and immortality, eternal life: (Rom. 2:7).

But is now made manifest by the appearing of our Saviour Jesus Christ, who hath abolished death, and hath brought life and immortality to light through the gospel: (2 Tim. 1:10).

In hope of eternal life, which God, that cannot lie, promised before the world began; (Titus 1:2).

And this is the promise that he hath promised us, even eternal life. (1 John 2:25).

May not man’s life be immortal though his body is mortal?

Answer:

Man’s life is not in himself. It is the power of God by which he lives, and which returns to God when man dies. If God were to gather it all to Himself, man would perish from the universe.

Proof:

For with thee is the fountain of life: in thy light shall we see light. (Psa. 36:9).

Neither is worshipped with men’s hands, as though he needed any thing, seeing he giveth to all life, and breath, and all things; (Acts 17:25).

In whose hand is the soul of every living thing, and the breath of all mankind. (Job 12:10).

Then shall the dust return to the earth as it was: and the spirit shall return unto God who gave it. (Ecc. 12:7).

---

Has man, then, no conscious existence in death?

Answer:

Man has no existence of any kind in death. He is dead — entirely dead for the time being, and knows no more than if he had never been born.

Proof:

For the living know that they shall die: but the dead know not any thing… (Ecc. 9:5).

For in death there is no remembrance of thee: (Psa. 6:5).

… there is no work, nor device, nor knowledge, nor wisdom, in the grave, whither thou goest. (Ecc. 9:10).

… His breath goeth forth, he returneth to his earth; in that very day his thoughts perish. (Psa. 146:3-4).

For the grave cannot praise thee, death can not celebrate thee: they that go down into the pit cannot hope for thy truth. The living, the living, he shall praise thee, as I do this day: the father to the children shall make known thy truth. (Isa. 38:18-19).

… Oh that I had given up the ghost, and no eye had seen me! I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave. (Job 10:18-19).

---

Why is man in his present mortal and evil state?

Answer:

Man is mortal because of sin. It is God’s law that sinners must die. Adam, our first father, sinned and was sentenced to death before he had any children. Death began with him, and came to us through him. We receive the nature that he had after he was condemned to die. We thus inherit his sentence of death. Besides this, we are all sinners ourselves.

Proof:

For the wages of sin is death; (Rom. 6:23).

Wherefore, as by one man sin entered into the world, and death by sin; and so death passed upon all men, (Rom. 5:12).

…Because thou hast hearkened unto the voice of thy wife, and hast eaten of the tree, of which I commanded thee, saying, Thou shalt not eat of it: for dust thou art, and unto dust shalt thou return. (Gen. 3:17-19).

For as in Adam all die. (1 Cor. 15:22).

Therefore as by the offence of one judgment came upon all men to condemnation; (Rom. 5:18).

For all have sinned, and come short of the glory of God; (Rom. 3:23).

But we had the sentence of death in ourselves (2 Cor. 1:9).

---

Does God intend that the human race shall always be subject to its present evil state?

Answer:

No: he purposes to take away sin from the earth altogether, and to cause death to cease.

Proof:

I will ransom them from the power of the grave; I will redeem them from death: O death, I will be thy plagues; O grave, I will be thy destruction: repentance shall be hid from mine eyes. (Hosea 13:14).

He will swallow up death in victory; and the Lord GOD will wipe away tears from off all faces; and the rebuke of his people shall he take away from off all the earth: for the LORD hath spoken it. (Isa. 25:8).

And God shall wipe away all tears from their eyes; and there shall be no more death, neither sorrow, nor crying, neither shall there be any more pain: for the former things are passed away. (Rev. 21:4).

The last enemy that shall be destroyed is death. (1 Cor. 15:26).

The next day John seeth Jesus coming unto him, and saith, Behold the Lamb of God, which taketh away the sin of the world. (John 1:29).

But is now made manifest by the appearing of our Saviour Jesus Christ, who hath abolished death, and hath brought life and immortality to light through the gospel: (2 Tim. 1:10).

---

Will God bring about this great change without any reference to whether men please Him or not?

Answer:

No: the work will be thoroughly done in righteousness. As death came by sin, so life will come by obedience.

Proof:

For as by one man’s disobedience many were made sinners, so by the obedience of one shall many be made righteous. (Rom. 5:19).

But now the righteousness of God without the law is manifested, being witnessed by the law and the prophets; Even the righteousness of God which is by faith of Jesus Christ unto all and upon all them that believe: for there is no difference: (Rom. 3:21-22).

Know ye not that the unrighteous shall not inherit the kingdom of God? Be not deceived: neither fornicators, nor idolaters, nor adulterers, nor effeminate, nor abusers of themselves with mankind, (1 Cor. 6:9).

And if the righteous scarcely be saved, where shall the ungodly and the sinner appear? (1 Peter 4:18).

Be not deceived; God is not mocked: for whatsoever a man soweth, that shall he also reap. (Gal. 6:7).

For I say unto you, That except your righteousness shall exceed the righteousness of the scribes and Pharisees, ye shall in no case enter into the kingdom of heaven. (Matt. 5:20).

---

The Scriptures declare that “there is none righteous, no not one.” How then can salvation come, if it is to depend on righteousness?

Answer:

The state of man, left to himself, is what the Scriptures describe. But God has not left man to himself. He has interposed in his affairs, and opened a way of righteousness in which He invites men to walk. God has brought righteousness near through Jesus Christ and asks men to lay hold of it by faith in him.

Proof:

And he saw that there was no man, and wondered that there was no intercessor: therefore his arm brought salvation unto him; and his righteousness, it sustained him. (Isa. 59:16).

Therefore as by the offence of one judgment came upon all men to condemnation; even so by the righteousness of one (Jesus) the free gift came upon all men unto justification of life. (Rom. 5:18).

But of him are ye in Christ Jesus, who of God is made unto us wisdom, and righteousness, and sanctification, and redemption: (1 Cor.1:30).

For they being ignorant of God’s righteousness, and going about to establish their own righteousness, have not submitted themselves unto the righteousness of God. For Christ is the end of the law for righteousness to every one that believeth. (Rom. 10:3-4).

---

How can men who have been sinners lay hold on the righteousness of God in Christ?

Answer:

Because God calls on them to repent, and offers to forgive their sins if they believe in Jesus and put on his name.

Proof:

And the times of this ignorance God winked at; but now commandeth all men every where to repent: (Acts 17:30).

Be it known unto you therefore, men and brethren, that through this man is preached unto you the forgiveness of sins: (Acts 13:38).

Let the wicked forsake his way, and the unrighteous man his thoughts: and let him return unto the LORD, and he will have mercy upon him; and to our God, for he will abundantly pardon. (Isa. 55:7).

Then Peter said unto them, Repent, and be baptized every one of you in the name of Jesus Christ for the remission of sins, and ye shall receive the gift of the Holy Ghost. (Acts 2:38).

Neither is there salvation in any other: for there is none other name under heaven given among men, whereby we must be saved. (Acts 4:12).

---

Are such saved by faith in Christ alone?

Answer:

No. Faith justifies from all past sins, and ensures peace with God: but works are requisite to retain His favour and secure acceptance at the last.

Proof:

Therefore being justified by faith, we have peace with God through our Lord Jesus Christ: (Rom. 5:1).

Wherefore let him that thinketh he standeth take heed lest he fall. (1 Cor. 10:12).

For if ye live after the flesh, ye shall die: but if ye through the Spirit do mortify the deeds of the body, ye shall live. (Rom. 8:13).

For if after they have escaped the pollutions of the world through the knowledge of the Lord and Saviour Jesus Christ, they are again entangled therein, and overcome, the latter end is worse with them than the beginning. (2 Peter 2:20).

Ye see then how that by works a man is justified, and not by faith only. (James 2:24).

Remember therefore from whence thou art fallen, and repent, and do the first works; or else I will come unto thee quickly, and will remove thy candlestick out of his place, except thou repent. And I will kill her children with death; and all the churches shall know that I am he which searcheth the reins and hearts: and I will give unto every one of you according to your works. (Rev. 2:5,23).

---

If he set his heart upon man, if he gather unto himself his spirit and his breath; (Job 34:14).

Cease ye from man, whose breath is in his nostrils: for wherein is he to be accounted of? (Isa. 2:22).

+

Dutch version / Nederlandse versie: Betreft de Mens

Preceding

Concerning the Spiritual Body

The habitual misreading of John 1 and the ‘Word being God’ #2

Jesus the “God-Man”: Really?

++

Additional reading

1. An openingschapter explaining why things are like they are and why we may have hope for better things
2. Bereshith 1-2 The Creation of the World – The Seven Days
3. The figure of Adam
4. Genesis – Story of creation 4 Genesis 2:16-25 Warning for Adam and Eve
5. Creation of the earth and man #9 Formation of man #1 Cure of souls
6. Creation of the earth and man #10 Formation of man #2 Mortal bodies and Tartarian habitation
7. Creation of the earth and man #11 Formation of man #3 Infant salvation and non-elect infant damnation
8. Creation of the earth and man #12 Formation of man #4 Constitution of man
9. Creation of the earth and man #13 Formation of man #5 Living soul
10. Creation of the earth and man #16 Formation of man #8 Dust, flesh, blood,breathing and life
11. Creation of the earth and man #17 Man in the image and likeness of the Elohim #1 In the image and after the likeness
12. Creation of the earth and man #22 Man in the image and likeness of the Elohim #6 Spirits, spiritual bodies and illusory perception
13. Creation of the earth and man #23 Man in the image and likeness of the Elohim #7 Corporeal and spiritual change
14. Bereshith 2 Man and Woman placed in a Royal Garden
15. The figure of Eve
16. Forbidden Fruit in the Midst of the Garden 4
17. The 1st Adam in the Hebrew Scriptures #4 The Fall
18. The 1st Adam in the Hebrew Scriptures #5 Temptation, assault and curse
19. The 1st Adam in the Hebrew Scriptures #6 Curse and solution
20. First mention of a solution against death 4 A seed for mankind
21. Bereshith 3 Fall of man
22. Genesis – Story of creation 6 Genesis 3:13-24 Enmity and curse
23. United flesh and knowingly actions
24. Not trying to make the heathen live like Jews #1
25. Mortal Soul and Mortal Psyche #2 Psyche, the word
26. Mortal Soul and Mortal Psyche #3 Historical background
27. Mortal Soul and Mortal Psyche #4 Psyche, According to the Holy Scriptures
28. Mortal Soul and Mortal Psyche #5 Mortality of man and mortality of the spirit
29. Mortal Soul and Mortal Psyche #6 Summary
30. Immortality, eternality – onsterfelijkheid, eeuwigheid
31. I Can’t Believe That (1) … God would send anyone to hell
32. Science, belief, denial and visibility 1
33. The flood, floods and mythic flood stories 2 Mythic theme 1 God or gods warning
34. Evangelisation, local preaching opposite overseas evangelism
35. Bible sayings on the situation and place for the dead
36. Holding fast on some one unique and able to trust
37. Material gain to honour God
38. A Ransom for all 3 Seeing Him as He is

Betreft de Mens

Levende menselijke wezens

Om ons heen kunnen we mensen zien, mannelijk en vrouwelijk. Degenen die op deze aarde leven, denken meestal dat zij de belangrijkste wezens zijn.

Mensen kunnen zichzelf beschouwen als de hoogste vorm van het aardse leven. Ze zouden moeten weten dat ze een product zijn van de Schepper, Jehovah God, Die hen naar Zijn beeld heeft gevormd. Jehovah vormde de mens uit stof van de grond, blies in zijn neusgaten de adem van het leven.

‘A · dham‘ betekent “man; de mens; aardse man; mensheid “(generiek); ‘ish, man; Een individu; een echtgenoot”; ‘enohsh’, ‘een sterfelijke mens’; ge’ver, “een valide man”

Nadat Adam was geschapen en nadat hij de dieren had genoemd, liet Jehovah een diepe slaap op hem vallen; en terwijl hij sliep, nam God een van Adam’s ribben en gebruikte het om een ​​partner voor de man te maken en creëerde de mannin of vrouw. Daarom kon Adam, toen ze aan de man werd voorgesteld, zeggen:

“Dit is eindelijk het bot van mijn gebeente en vlees van mijn vlees.”

Hij noemde haar Vrouw,’ish · sjah‘,

“Want van de mens is deze genomen.” (Ge 2: 21-23)

Adam gaf haar later de naam Chava of Eva (wat betekent “Levende”) (Ge 3:20.)

“Toen maakte God, de HEER, de mens. Hij vormde hem uit stof, uit aarde, en blies hem levensadem in de neus. Zo werd de mens een levend wezen.” (Ge 2:7 NBV)

“Zo staat er ook geschreven: ‘De eerste mens, Adam, werd een levend, aards wezen.’ Maar de laatste Adam werd een levendmakende geest.” (1Co 15:45 NBV)

“De mens noemde zijn vrouw Eva; zij is de moeder van alle levenden geworden. {-(3:20) Eva Eva kan worden vertaald als ‘leven’. } (Ge 3:20 NBV)

“God schiep de mens als zijn evenbeeld, als evenbeeld van God schiep hij hem, mannelijk en vrouwelijk schiep hij de mensen.” (Ge 1:27 NBV)

Mens gemaakt van stof – terugkerend naar stof

Beide vonden hun oorsprong in het stof van de aarde. Nadat ze tegen God hadden gerebelleerd ontvingen ze een straf en kregen ze te horen dat ze hard moesten werken voor hun brood en dat er een einde zou komen aan hun leven om terug te keren naar het stof, waar ze vandaan kwamen.

“Zweten zul je voor je brood, totdat je terugkeert tot de aarde, waaruit je bent genomen: stof ben je, tot stof keer je terug.’” (Ge 3:19 NBV)

“Want hij weet waarvan wij gemaakt zijn, hij vergeet niet dat wij uit stof zijn gevormd.” (Ps 103:14 NBV)

“Hierop zei Abraham: ‘Nu ik eenmaal zo vrij ben geweest de Heer aan te spreken, hoewel ik niets dan stof ben:” (Ge 18:27 NBV)

Sterfelijke of onsterfelijke wezens

Veel mensen willen zichzelf in het centrum van het universum plaatsen en denken omdat zij zo belangrijk zijn dat ze daarom ook onsterfelijk zijn.

Niemand van ons is echter onsterfelijk. De meerderheid van de mensen zal sterven en terugkeren naar het stof waaruit zij gemaakt zijn. De mens zal niets in zijn graf kunnen meenemen om het in een soort van hiernamaals of in een ander leven te gebruiken. Voor hem zal er dezelfde toekomst zijn als planten en dieren. Als hun leven ten einde is, zal het ten einde zijn. Zo ook zal bij het dood gaan het gedaan zijn voor de mens. Als zijn leven ten einde is, is het afgelopen en kan hij niets meer zien, voelen of doen.

“Maar een mens sterft en hij ligt terneer. Hij blaast zijn laatste adem uit-waar is hij dan?” (Job 14:10 NBV)

““Kan een mens zich gedragen zoals God het wil, kan iemand zonder smet zijn voor zijn schepper?”” (Job 4:17 NBV)

“want de mensen en de dieren treft hetzelfde lot. Zoals een dier sterft, zo sterft ook een mens; ze delen in dezelfde adem. Dat is hun beider lot. Een mens is niet beter af dan een dier, want alles is leegte. Alles gaat naar dezelfde plaats, alles is uit stof ontstaan en alles keert terug tot stof.” (Pre 3:19-20 NBV)

“Wie nog in leven zijn, weten tenminste dat ze moeten sterven, maar de doden weten niets. Er is niets meer dat hun loont, want ze zijn vergeten.” (Pre 9:5 NBV)

“Doe wat je hand te doen vindt. Doe het met volle inzet, want er zijn geen daden en gedachten, geen kennis en geen wijsheid in het dodenrijk. Daar ben je altijd naar op weg.” (Pre 9:10 NBV)

“(89:49) Leeft er iemand die de dood niet zal zien, die ontkomt aan de greep van het dodenrijk? sela (Ps 89:48 NBV)

Er zijn mensen die denken dat de mens zo bijzonder is dat de mens een onsterfelijk deel moet hebben dat in de dood leeft. We kunnen dergelijke ideeën vinden bij verschillende religieuze systemen. Zo’n doctrine is een van de vele religieuze leugens die door veel mensen als waarheid worden beschouwd. Dit kan wel komen doordat veel mensen nog hoop willen hebben voor later, maar eigenlijk een valse hoop koesteren, in plaats zich te richten op de Bijbelse Waarheid. De mens is geheel sterfelijk. God heeft alleen onsterfelijkheid. Onsterfelijkheid is iets waar een mens naar moet zoeken; het is een kwestie van belofte en hoop. Kijk naar wat de Bijbel zegt:

“‘Jullie zullen helemaal niet sterven, ‘zei de slang.” (Ge 3:4 NBV)

“‘O HEER, mijn kracht en mijn burcht, mijn toevlucht in tijden van nood. Van de einden der aarde komen alle volken naar u toe. Ze zullen zeggen: “De goden van onze voorouders blijken niets dan bedrog, ze zijn niets waard, ze bieden geen hulp.”’” (Jer 16:19 NBV)

“Hij alleen is onsterfelijk en hij woont in een ontoegankelijk licht; geen mens heeft hem ooit gezien of kan hem zien. Aan hem zij de eer en de eeuwige kracht. Amen.” (1Ti 6:16 NBV)

“Aan de koning der eeuwen, de onvergankelijke, onzichtbare en enige God, zij de eer en glorie tot in alle eeuwigheid. Amen.” (1Ti 1:17 NBV)

“Aan wie het goede doet en daarin volhardt, aan wie glorie, eer en onsterfelijkheid zoekt, schenkt hij het eeuwige leven.” (Ro 2:7 NBV)

“maar nu is ze bekend geworden doordat onze redder Christus Jezus is verschenen, die de dood heeft vernietigd en onvergankelijk leven heeft doen oplichten door het evangelie.” (2Ti 1:10 NBV)

“die hoop geeft op het eeuwige leven dat God, die niet liegt, vóór alle tijden heeft beloofd.” (Tit 1:2 NBV)

“Hij is het die verzoening brengt voor onze zonden, en niet alleen voor die van ons, maar voor de zonden van de hele wereld.” (1Jo 2:2 NBV)

Mag het leven van de mens niet onsterfelijk zijn, hoewel zijn lichaam sterfelijk is?

Antwoord:

Het leven van de mens is niet in hemzelf. Het is de kracht van God waardoor hij leeft en die terugkeert naar God wanneer de mens sterft. Als God het allemaal voor Zichzelf zou verzamelen, zou de mensheid omkomen van het universum.

Bewijs

“(36:10) want bij u is de bron van het leven, door úw licht zien wij licht.” (Ps 36:9 NBV)

“Hij laat zich ook niet bedienen door mensenhanden alsof er nog iets is dat hij nodig heeft, hij die zelf aan iedereen leven en adem en al het andere schenkt.” (Hnd 17:25 NBV)

“Want in zijn macht is de ziel van al wat leeft, in zijn macht de adem van het menselijk geslacht.” (Job 12:10 NBV)

“Wanneer het stof terugkeert naar de aarde, weer wordt zoals het was, wanneer de adem van het leven weer naar God gaat, die het leven heeft gegeven.” (Pre 12:7 NBV)

---

Heeft  de mens dan geen bewust bestaan ​​in de dood?

Antwoord:

De mens heeft geen bestaan ​​in de dood. Hij is dood – voorlopig dood en weet niet meer alsof hij nooit was geboren.

Bewijs:

“Wie nog in leven zijn, weten tenminste dat ze moeten sterven, maar de doden weten niets. Er is niets meer dat hun loont, want ze zijn vergeten.” (Pre 9:5 NBV)

“(6:6) Want doden noemen uw naam niet meer! Wie in het dodenrijk kan u nog loven?” (Ps 6:5 NBV)

“Doe wat je hand te doen vindt. Doe het met volle inzet, want er zijn geen daden en gedachten, geen kennis en geen wijsheid in het dodenrijk. Daar ben je altijd naar op weg.” (Pre 9:10 NBV)

“Vertrouw niet op mensen met macht, op een sterveling bij wie geen redding is. Stokt zijn adem, hij keert terug tot de aarde, op die dag gaat hij met zijn plannen ten onder.” (Ps 146:3-4 NBV)

“Nee, het dodenrijk zal u niet loven, de dood prijst u niet, zij die in het graf zijn afgedaald verlaten zich niet op uw trouw. Maar hij die leeft-leeft! zal u loven, zoals ik doe op deze dag. Ouders laten hun kinderen weten hoe trouw u bent.” (Jes 38:18-19 NBV)

“Waarom hebt u mij ter wereld laten komen? Waarom ben ik niet gestikt, voor iemand mij had gezien? Dan was het of ik nooit had geleefd, ik was uit de moederschoot zo naar het graf gebracht.” (Job 10:18-19 NBV)

---

Waarom is de mens in zijn huidige sterfelijke en slechte staat?

Antwoord:

De mens is sterfelijk vanwege de zonde. Het is Gods wet dat zondaars moeten sterven. Adam, onze eerste of oer vader, zondigde en werd ter dood veroordeeld voordat hij kinderen kreeg. De dood begon met hem en kwam tot ons door hem heen. We krijgen de natuur die hij had, nadat hij veroordeeld was om te sterven. We erven dus zijn doodvonnis. Daarnaast zijn we allemaal zondaars zelf.

Bewijs:

“Het loon van de zonde is de dood, maar het geschenk van God is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Heer.” (Ro 6:23 NBV)

“Door één mens is de zonde in de wereld gekomen en door de zonde de dood, en zo is de dood voor ieder mens gekomen, want ieder mens heeft gezondigd.” (Ro 5:12 NBV)

“Tegen de mens zei hij: ‘Je hebt geluisterd naar je vrouw, gegeten van de boom die ik je had verboden. Vervloekt is de akker om wat jij hebt gedaan, zwoegen zul je om ervan te eten, je hele leven lang. Dorens en distels zullen er groeien, toch moet je van zijn gewassen leven. Zweten zul je voor je brood, totdat je terugkeert tot de aarde, waaruit je bent genomen: stof ben je, tot stof keer je terug.’” (Ge 3:17-19 NBV)

“Zoals wij door Adam allen sterven, zo zullen wij door Christus allen levend worden gemaakt.” (1Co 15:22 NBV)

“Kortom, zoals de overtreding van één enkel mens ertoe heeft geleid dat allen werden veroordeeld, zo zal de rechtvaardigheid van één enkel mens ertoe leiden dat allen worden vrijgesproken en daardoor zullen leven.” (Ro 5:18 NBV)

“Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God;” (Ro 3:23 NBV)

“we waren er zelfs zeker van dat het doodvonnis al over ons was uitgesproken. Maar juist dat liet ons beseffen dat we niet op onszelf moeten vertrouwen, maar alleen op de God die de doden opwekt,” (2Co 1:9 NBV)

---

Is God van plan dat het menselijke ras altijd onderworpen zal zijn aan zijn huidige slechte staat?

Antwoord:

Nee, het is de bedoeling om de zonde helemaal van de aarde weg te nemen en de dood te doen ophouden.

Bewijs:

“Waarom zou ik hen dan vrijkopen uit de macht van het dodenrijk of verlossen van de dood? Dood, zaai de pest om je heen! Dodenrijk, waar zijn je kwellingen? Ik ken geen medelijden meer.” (Hos 13:14 NBV)

“Voor altijd doet hij de dood teniet. God, de HEER, wist de tranen van elk gezicht, de smaad van zijn volk neemt hij van de aarde weg- de HEER heeft gesproken.” (Jes 25:8 NBV)

“Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen. Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat er eerst was is voorbij.’” (Opb 21:4 NBV)

“De laatste vijand die vernietigd wordt is de dood,” (1Co 15:26 NBV)

“De volgende dag zag hij Jezus naar zich toe komen, en hij zei: ‘Daar is het lam van God, dat de zonde van de wereld wegneemt.” (Joh 1:29 NBV)

“maar nu is ze bekend geworden doordat onze redder Christus Jezus is verschenen, die de dood heeft vernietigd en onvergankelijk leven heeft doen oplichten door het evangelie.” (2Ti 1:10 NBV)

---

Zal God deze grote verandering tot stand brengen zonder enige verwijzing naar de vraag of de mens Hem behaagt of niet?

Antwoord:

Nee: het werk zal grondig worden gedaan in gerechtigheid. Zoals de dood door de zonde is gekomen, zo zal het leven door gehoorzaamheid komen.

Bewijs:

“Zoals door de ongehoorzaamheid van één mens alle mensen zondaars werden, zo zullen door de gehoorzaamheid van één mens alle mensen rechtvaardigen worden.” (Ro 5:19 NBV)

“Gods gerechtigheid, waarvan de Wet en de Profeten al getuigen, wordt nu ook buiten de wet zichtbaar: God schenkt vrijspraak aan allen die in Jezus Christus geloven. En er is geen onderscheid.” (Ro 3:21-22 NBV)

“Weet u niet dat wie onrecht doet geen deel zal hebben aan het koninkrijk van God? Vergis u niet. Ontuchtplegers noch afgodendienaars, overspeligen, schandknapen noch knapenschenders,” (1Co 6:9 NBV)

“Als zij die rechtvaardig leven al ternauwernood gered kunnen worden, hoe moet het dan gaan met hen die zondigen doordat ze God niet gehoorzamen?” (1Pe 4:18 NBV)

“Vergis u niet, God laat niet met zich spotten: wat een mens zaait, zal hij ook oogsten.” (Ga 6:7 NBV)

“Want ik zeg jullie: als jullie gerechtigheid niet groter is dan die van de schriftgeleerden en de Farizeeën, zullen jullie zeker het koninkrijk van de hemel niet binnengaan.” (Mt 5:20 NBV)

---

De Schrift verklaart dat “er niemand rechtvaardig is, niet één”. Hoe kan dan de redding komen, als die afhankelijk is van gerechtigheid?

Antwoord:

De staat van de mens, overgelaten aan zichzelf, is wat de Schrift beschrijft. Maar God heeft de mens niet aan zichzelf overgelaten. Hij is tussenbeide gekomen in zijn zaken en opende een weg van rechtvaardigheid waarin Hij de mensen uitnodigt om te wandelen. God heeft gerechtigheid nabij gebracht door Jezus Christus en vraagt ​​de mensen om het te bemachtigen door in hem te geloven.

Bewijs:

“Hij zag dat er niemand was, hij was geschokt dat niet één mens zijn zijde koos. Op eigen kracht bracht hij redding en zijn gerechtigheid spoorde hem aan.” (Jes 59:16 NBV)

“Kortom, zoals de overtreding van één enkel mens ertoe heeft geleid dat allen werden veroordeeld, zo zal de rechtvaardigheid van één enkel mens ertoe leiden dat allen worden vrijgesproken en daardoor zullen leven.” (Ro 5:18 NBV)

“Door hem bent u één met Christus Jezus, die dankzij God onze wijsheid is geworden. Door Christus worden wij rechtvaardig en heilig en door hem worden wij verlost,” (1Co 1:30 NBV)

“Omdat ze Gods gerechtigheid niet kennen, proberen ze hun eigen gerechtigheid te laten gelden en verlaten ze zich niet op Gods vrijspraak. De wet vindt zijn doel in Christus, zodat iedereen die gelooft rechtvaardig zal worden verklaard.” (Ro 10:3-4 NBV)

---

Hoe kunnen mensen die zondaars zijn, de gerechtigheid van God in Christus verkrijgen  of vasthouden?

Antwoord:

Omdat God hen oproept om zich te bekeren en aanbiedt om hun zonden te vergeven als zij in Jezus geloven en zijn naam dragen.

Bewijs:

“God slaat echter geen acht op de tijd waarin men hem niet kende, maar roept nu overal de mensen op om een nieuw leven te beginnen,” (Hnd 17:30 NBV)

“U moet dus weten, broeders en zusters, dat het dankzij hem is dat aan u de vergeving van de zonden verkondigd wordt; iedereen die op grond van de wet van Mozes geen vrijspraak kon krijgen,” (Hnd 13:38 NBV)

“Laat de goddeloze zijn slechte weg verlaten, laat de onrechtvaardige zijn snode plannen herzien. Laat hij terugkeren naar de HEER, die zich over hem zal ontfermen; laat hij terugkeren naar onze God, die hem ruimhartig zal vergeven.” (Jes 55:7 NBV)

“Petrus antwoordde: ‘Keer u af van uw huidige leven en laat u dopen onder aanroeping van Jezus Christus om vergeving te krijgen voor uw zonden. Dan zal de heilige Geest u geschonken worden,” (Hnd 2:38 NBV)

“Door niemand anders kunnen wij worden gered, want zijn naam is de enige op aarde die de mens redding biedt.’” (Hnd 4:12 NBV)

---

Zijn zulke mensen gered door het geloof in Christus alleen?

Antwoord:

Nee. Geloof rechtvaardigt alle zonden uit het verleden en zorgt voor vrede met God: maar werken zijn nodig om uiteindelijk Zijn gunst te behouden en de acceptatie veilig te stellen.

Bewijs:

“Wij zijn dus als rechtvaardigen aangenomen op grond van ons geloof en leven in vrede met God, door onze Heer Jezus Christus.” (Ro 5:1 NBV)

“Laat daarom iedereen die denkt dat hij stevig overeind staat oppassen dat hij niet valt.” (1Co 10:12 NBV)

“Als u dat wel doet, zult u zeker sterven. Als u echter uw zondige wil doodt door de Geest, zult u leven.” (Ro 8:13 NBV)

“En als zij die zich door hun kennis van onze Heer en redder Jezus Christus hebben losgemaakt van het vuil van de wereld, daar weer in verstrikt raken en er opnieuw door worden beheerst, zijn ze er erger aan toe dan voorheen.” (2Pe 2:20 NBV)

“U ziet dus dat iemand rechtvaardig wordt verklaard om wat hij doet, en niet alleen om zijn geloof.” (Jak 2:24 NBV)

“Bedenk van welke hoogte u gevallen bent. Breek met het leven dat u nu leidt en doe weer als vroeger. Anders kom ik naar u toe en neem ik, als u geen berouw toont, uw lampenstandaard van zijn plaats.” (Opb 2:5 NBV)

“haar kinderen zal ik laten sterven aan een dodelijke ziekte. Laat elke gemeente beseffen dat ik het ben die hart en ziel van de mens doorgrondt en dat ik ieder van u zal belonen naar zijn daden.” (Opb 2:23 NBV)

---

“Als hij zijn aandacht alleen op zichzelf zou richten en hij zijn geest en adem voor zichzelf zou bewaren,” (Job 34:14 NBV)

“Schenk de mens niet langer aandacht. Wat is hij zonder adem in zijn neus? Wat heeft hij te betekenen?” (Jes 2:22 NBV)

+

Engelse versie / English version: Concerning Man

Vindt het uitvoerig artikel “Mens – Mensheid en Mensdom” met als hoofdstukken:

1.      Homo sapiens

2.      Wereld van moeilijkheden en veel ongemakken

3.      Aanvang van de mens

4.      Verwachtingen naar de mens toe en de mens zijn verkeerde keuze

5.      Uitspraak van straf over de mens

6.      Verstand, kennis, wijsheid en verstandelijke vermogens

7.      Tijd door de Maker gegeven

8.      Optekening van gebeurtenissen in een speciaal verzamelwerk

9.      Optekeningen door de mens

10.        De mens volgens de Bijbelse chronologie

11.        Beperktheid van de mens tot in zijn dood

 

Voorgaand

Uitdagende vordering 3 Goddelijk geïnspireerd 2 Onfeilbare Woord van God

Gods vergeten Woord 7 Verloren Wetboek 6 Eredienst

Uitdagende vordering 4 Goddelijk geïnspireerd 3 Zelf-consistente Woord van God

Sterfelijkheid en onsterfelijkheid 1 Levensadem en ziel

Sterfelijkheid en onsterfelijkheid 4 De ziel – een Grieks beeld

Betreffende het spirituele lichaam

De Verlosser 3 Zijn menselijke kant

 

++

Aanvullende lectuur

1. Van chaos naar ordelijkheid
2. Voorziening van leven
3. De Schepper achter eerste levende wezens
4. Schepper en Blogger God 2 Beeld en gelijkenis
5. Voorzieningen voor de keuzes van de mens
6. Keuze van levende zielen tot de dood
7. Terugblikkend op de eerste mens en eerste gebeurtenissen 1 Ontstaan en plaatsing eerste mens
8. Bereshith 2:4-14 Adem en leven plaatsing door de Elohim God
9. Bereshith 2:15-25 De mens geplaatst in de tuin van Eden
10. Bereshith 2:15-25 v 18-25 Een Hulp voor de man of een Vrouw in het vizier
11. Voorzieningen voor de keuzes van de mens
12. Bron(nen) van kwaad
13. Terugblikkend op de eerste mens en eerste gebeurtenissen 2 Daad van ongehoorzaamheid eerste mens
14. Bereshith 3:14-19 De Vervloeking – In het zweet des aanschijns
15. Bereshith 3:14-19 De Vervloeking – 2de vonnis
16. Bereshith 3:20-24 Moeder van al wat leeft en gevolgen van haar keuze
17. Bereshith 3:20-24 Moeder van al wat leeft + Cherubs en verjaging uit de Gan Eden
18. Leven gedefinieerd door de doodGlimlach raam naar je ziel
19. Fundamenten van het Geloof: De goedertierenheid van God
20. Offers van mensen onvolkomen tegenover het volmaakte slachtoffer door God te leveren 3 Leven, straf, dood en stof
21. Sterfelijkheid en onsterfelijkheid 2 Scheiding van God
22. Sterfelijkheid en onsterfelijkheid 4 De ziel – een Grieks beeld
23. Ontbinding

Cain and Abel in the Bible

Elie Wiesel who received the Nobel Peace Prize in 1986

Elie Wiesel wrote an essay on “Cain and Abel in the Bible” for the “Bible Review”, February 1998. In his essay he looks at mankind’s first murderer.

Cain and Abel: The first two brothers of the first family in history.

Elie Wiesel wonders why they do hold such an important place in our collective memory, which the Bible represents for so many of us. He writes

Mean, ugly, immoral, oppressive—their story disturbs and frightens. It haunted mankind then and still does, working its way into our nightmares.

It may well be that you too at first become attached to Cain. He shares with his younger brother, Abel, the generous idea of offering gifts to the Most High Elohim. But for this, Abel might never have felt the need to do the same.

For reasons the text does not bother to explain, however, God accepts the gift from Abel after refusing the gift from Cain.

says Wiesel and asks further

An unjust Creator of the World? Already? How can we understand this favoritism? What did Abel do so great, beautiful or praiseworthy as to merit the divine sympathy denied to his brother? Cain, innocent victim of unprecedented heavenly discrimination—how can we not wonder about his fate?

When looking at this story and awful event in the family of Adam and Eve we should remember how God wanted the relation with Him to be and how He also warned about death coming over man.

In the book of Genesis we find the first two male children both willing to honour the Creator of their parents.  God; for both decided to bring their offerings before God. Abel brought produce from his farm whilst his brother Cain brought an offering from his first born animal, choice cuts of meat. God liked Abel’s offering but did not seem to approve of Cain’s offering.

Wiesel looks here for at the Midrash (plural, midrashim), a genre of rabbinic literature that includes nonliteral elaborations of biblical texts, often for homiletic purposes, and does find that these writings come to the rescue in our attempt to fill the gaps left by the biblical text.

There we learn that God would have preferred Abel’s gifts—they were of choicer quality.

There may be reasons to get angry with some one but that should not bring the annoyed person to kill the other.

One does not kill an innocent person, and certainly not one’s brother. If Cain wished to reproach someone, he should have addressed God, and not his younger brother. Abel succeeded in winning God’s favor? Cain, the older brother, should have been pleased for Abel! Was Cain unable to control his anger? Well, that is understandable. But to throw himself on his more fortunate brother and kill him! Too much!

A fight erupted. And Cain killed Abel.

In the midrashic literature, the antagonism between the two brothers is not limited to the story about their offerings to the Lord. In the midrash, they inherited their dispute from their parents: Cain took the land for himself, and Abel received everything else. Another midrashic suggestion: Cherchez la femme—so let us look for the woman. According to this explanation, the two brothers were both in love with their mother; in another version, with their sister. A third theory: Each wanted to have the Temple of Jerusalem built in his domain. In short, the first fight in human history was also the first religious war.

These three hypotheses suggest an interesting viewpoint—that Cain is not the sole guilty party. God’s role in this quarrel is no longer the main issue. We can now consider each of the participants as an accomplice.

As a matter of fact, at a still higher level, the Talmud does not hesitate to insinuate precisely this. It asks,

“Since there is no death without sin, why did Abel merit death?”

There is a marvelous answer. It relies on the text, which says,

“Cain spoke to his brother Abel. And when they were in the field, Cain set upon his brother and killed him.”

But the text makes no mention of what Cain told Abel before killing him, nor what Abel answered.

Is it possible that Abel did not pay attention to what his brother said? That Abel’s mind was elsewhere? Was that his sin? His brother, rebuffed, rejected, needed to tell someone of his grief—and he, Abel, was not even listening! This insensitivity is what makes him guilty.

Some of our sources go very far in pleading Cain’s case. When God accused him of murder, he could have made a convincing argument:

“How was I to know that by hitting Abel he would die, since no one had lost his life before him?”

Or,

“Since You did not want me to kill my brother, why didn’t You stop me from going all the way? If a thief penetrates into a forbidden garden, is it not the guard’s fault?”

Elie Wiesel considers Cain nevertheless to remain the archetypal murderer and writes:

His flash of anger is not enough to make it a crime of passion worthy of extenuating circumstances. If he was justified in holding a grudge, it should have been against God; he was wrong to lay the blame on his brother. Had he cried out to the heavens to express his pain, even to vent his rage, all would have been forgiven. Powerless against God, Cain took vengeance on the only being near him. That was his fault. And his crime.

When looking at this sad story we can see that

Two men may be brothers and still become the victim or the killer of the other.

But there is also an other lesson to learn for us. Namely that

He who kills, kills his brother.

In some religious groups it is the tradition to think that Eve mentioning that she got the help of God to bring Cain on earth, conveys a sense of optimism, indicating that the ‘serpent‘ may not be overthrown by the offspring of the mannin. Some groups take it that Cain would be the originator of evil, violence, or greed, but this is incorrect,  as we can see in chapter 3 of Moses’ writing making it clear that it was the greed of the first woman who brought sin in this world.

In several groups is also thought that Abel has become the first man to become an angel. Though people should know that when somebody dies everything comes to an end. There is no life any more in that person and nothing that goes off to other spheres. Abel, being (buried or more likely) his corps being burned, became dust, like God had told what would happen with each person, as part of the sin mankind does.

God punished Cain to a life of wandering. Cain who normally had to have taken care of his younger brother now had to dwell in the land of Nod, where he built a city and fathered the line of descendants beginning with Enoch.

+

Preceding

Between Alpha and Omega – The plan of creation

Disobedient man and God’s promises

++

Additional reading

1. Doest thou well to be Angry?
2. Being in isolation #5 Isolated Biblical figures and Confessional isolation
3. Trusting, Faith, Calling and Ascribing to Jehovah #18 Fulfilment
4. Sayings of Jesus, what to believe and being or not of the devil
5. Paul’s warning about false stories and his call to quit touching the unclean thing

+++

Related reading

1. Mirroring of Genesis 3-4 on God’s Clock
2. The Tree Of Knowledge
3. That is the Promise of Genesis 3:15
4. Genesis part IV: The first murder and genealogy of the Patriarchs
5. Genesis Chapter Four
6. Cain and Abel
7. Who are Cain and Abel?
8. Cain is not like Abel
9. Cain’s tattoo
10. The Mark of Cain
11. Marks
12. Two Very Different Reactions to God Imposing His Will
13. Pride Goes Before A Fall
14. The Acceptable Sacrifice
15. The Family of Adam & Eve Today
16. My Brother’s Keeper
17. Who Was Cain’s Wife?
18. Cain: The Rejected Four
19. Mastering Sin
20. Ingredient Of Obedience
21. Unsettling Judgments of God
22. You Can Rule Over Sin
23. Isaac: free will and Predestination
24. Faith at the Dawn of History

Concerning Angels

In the Book of books we learn about human beings, animals and plants, but hear also about celestial beings. In the Hebrew writings we find the mal·ʼakhʹ and in the Greek writings the agʹge·los. Both words literally mean “messenger” but are rendered “angel” in many bible translations, when referring to spirit messengers. (Ge 16:7; 32:3; Jas 2:25; Re 22:8). They are also referred to in the Bible as “holy myriads,” “sons of God,” and “morning stars.” (De 33:2; Job 1:6; 38:7)

Angels – Ceiling Painted Dome Cupola Angels Fighting Demons in Vatican Museums

Spirit Creatures

From the many stories we may assume that angels are powerful spirit creatures, created by by the divine Creator long before the creation of mankind and on various errands throughout the universe, glorious beings sent by God to this world.  They were not made with the ability to reproduce their own kind but were created individually.

We do find about them:

Bless the LORD, ye his angels, that excel in strength, that do his commandments, hearkening unto the voice of his word. (Psa. 103:20).

Thou madest him (man) a little lower than the angels (Heb. 2:7).

And there came two angels to Sodom at even; (Gen. 19:1).

… the man (i.e., angel) Gabriel, whom I had seen in the vision at the beginning, being caused to fly swiftly, touched me about the time of the evening oblation. And he informed me, and talked with me, and said, O Daniel, I am now come forth to give thee skill and understanding. At the beginning of thy supplications the commandment came forth, and I am come to shew thee; (Dan. 9:21-23).

… the angel Gabriel was sent from God unto a city of Galilee, named Nazareth, (Luke 1:26).

And, lo, the angel of the Lord came upon them, and the glory of the Lord shone round about them: … And suddenly there was with the angel a multitude of the heavenly host praising God, and saying, Glory to God in the highest, and on earth peace, good will toward men. (Luke 2:9-14).

When the Son of man shall come in his glory, and all the holy angels with him, then shall he sit upon the throne of his glory: (Matt. 25:31).

And I beheld, and I heard the voice of many angels round about the throne and the beasts and the elders: and the number of them was ten thousand times ten thousand, and thousands of thousands; (Rev. 5:11).

---

Angel’s nature

About their nature we get to know that they are spiritual bodies, and like men in their form and aspect.

Proof:

Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire: (Psa. 104:4).

Be not forgetful to entertain strangers: for thereby some have entertained angels unawares. (Heb. 13:2).

And the angel of the LORD appeared unto the woman, and said unto her, Behold now, thou art barren, and bearest not: but thou shalt conceive, and bear a son. (Judges 13:3).

…the angel of the LORD … Manoah knew not that he was an angel of the LORD … the angel of the LORD ascended in the flame of the altar… Then Manoah knew that he was an angel of the LORD. (Judges 13:3,11,16,20-21).

And, behold, there was a great earthquake: for the angel of the Lord descended from heaven, and came and rolled back the stone from the door, and sat upon it. (Matt. 28:2).

And entering into the sepulchre, they saw a young man sitting on the right side, clothed in a long white garment; and they were affrighted. (Mark 16:5).

---

Those angels are a sort of spiritual being, therefore at times termed spirits, and properly so, for that which is spirit is both invisible and powerful. They also have no end to their life. Those who shall be saved at the resurrection shall also become like them in a form not coming to die again, and becoming equal to them.

Proof:

But they which shall be accounted worthy to obtain that world, and the resurrection from the dead, neither marry, nor are given in marriage: Neither can they die any more: for they are equal unto the angels; (Luke 20:35-36).

---

Visible beings

Angels have been seen upon earth many a time.

Balaam and his donkey (1626, Rembrandt van Rijn)

Three appeared to Abraham; two visited Sodom; one wrestled with Jacob, to whom also a host appeared; one led the Israelites out of Egypt; one withstood Balaam; one appeared to Gideon; one to Manoah, one to David; one to Daniel; one destroyed Sennacherib’s army; one appeared to the father of John the Baptist; one to the mother of Jesus, one to the shepherds; a multitude sang on the plains of Bethlehem. They appeared also at the resurrection of Christ and at various times to the Apostles after Christ’s ascension.

Proof:

And the LORD appeared unto him in the plains of Mamre: and he sat in the tent door in the heat of the day; (Gen. 18:1).

And there came two angels to Sodom at even; and Lot sat in the gate of Sodom: and Lot seeing them rose up to meet them; and he bowed himself with his face toward the ground; (Gen. 19:1).

And Jacob was left alone; and there wrestled a man with him until the breaking of the day. (Gen. 32:24) in connection with:

Yea, he had power over the angel, and prevailed: he wept, and made supplication unto him: he found him in Bethel, and there he spake with us; (Hos. 12:4).

And Jacob went on his way, and the angels of God met him. (Gen. 32:1).

And the angel of God, which went before the camp of Israel, removed and went behind them; and the pillar of the cloud went from before their face, and stood behind them: And it came between the camp of the Egyptians and the camp of Israel; and it was a cloud and darkness to them, but it gave light by night to these: so that the one came not near the other all the night. And Moses stretched out his hand over the sea; and the LORD caused the sea to go back by a strong east wind all that night, and made the sea dry land, and the waters were divided. And the children of Israel went into the midst of the sea upon the dry ground: and the waters were a wall unto them on their right hand, and on their left. And the Egyptians pursued, and went in after them to the midst of the sea, even all Pharaoh’s horses, his chariots, and his horsemen. And it came to pass, that in the morning watch the LORD looked unto the host of the Egyptians through the pillar of fire and of the cloud, and troubled the host of the Egyptians, (Ex. 14:19-24).

And God’s anger was kindled because he went: and the angel of the LORD stood in the way for an adversary against him. Now he was riding upon his ass, and his two servants were with him. (Num. 22:22).

And there came an angel of the LORD, and sat under an oak which was in Ophrah, that pertained unto Joash the Abiezrite: and his son Gideon threshed wheat by the winepress, to hide it from the Midianites. (Judges 6:11).

And the angel of the LORD appeared unto the woman, and said unto her, Behold now, thou art barren, and bearest not: but thou shalt conceive, and bear a son. Now therefore beware, I pray thee, and drink not wine nor strong drink, and eat not any unclean thing: For, lo, thou shalt conceive, and bear a son; and no razor shall come on his head: for the child shall be a Nazarite unto God from the womb: and he shall begin to deliver Israel out of the hand of the Philistines. Then the woman came and told her husband, saying, A man of God came unto me, and his countenance was like the countenance of an angel of God, very terrible: but I asked him not whence he was, neither told he me his name: (Judges 13:3-6).

And when the angel stretched out his hand upon Jerusalem to destroy it, the LORD repented him of the evil, and said to the angel that destroyed the people, It is enough: stay now thine hand. And the angel of the LORD was by the threshingplace of Araunah the Jebusite. (2 Sam. 24:16).

Yea, whiles I was speaking in prayer, even the man Gabriel, whom I had seen in the vision at the beginning, being caused to fly swiftly, touched me about the time of the evening oblation. (Dan. 9:21).

And I Daniel alone saw the vision: for the men that were with me saw not the vision; but a great quaking fell upon them, so that they fled to hide themselves. Therefore I was left alone, and saw this great vision, and there remained no strength in me: for my comeliness was turned in me into corruption, and I retained no strength. Yet heard I the voice of his words: and when I heard the voice of his words, then was I in a deep sleep on my face, and my face toward the ground. And, behold, an hand touched me, which set me upon my knees and upon the palms of my hands. And he said unto me, O Daniel, a man greatly beloved, understand the words that I speak unto thee, and stand upright: for unto thee am I now sent. And when he had spoken this word unto me, I stood trembling. Then said he unto me, Fear not, Daniel: for from the first day that thou didst set thine heart to understand, and to chasten thyself before thy God, thy words were heard, and I am come for thy words. (Dan. 10:7-12).

And it came to pass that night, that the angel of the LORD went out, and smote in the camp of the Assyrians an hundred fourscore and five thousand: and when they arose early in the morning, behold, they were all dead corpses. (2 Kings 19:35).

And there appeared unto him an angel of the Lord standing on the right side of the altar of incense. And when Zacharias saw him, he was troubled, and fear fell upon him. But the angel said unto him, Fear not, Zacharias: for thy prayer is heard; and thy wife Elisabeth shall bear thee a son, and thou shalt call his name John. And thou shalt have joy and gladness; and many shall rejoice at his birth. For he shall be great in the sight of the Lord, and shall drink neither wine nor strong drink; and he shall be filled with the Holy Ghost, even from his mother’s womb. And many of the children of Israel shall he turn to the Lord their God. And he shall go before him in the spirit and power of Elias, to turn the hearts of the fathers to the children, and the disobedient to the wisdom of the just; to make ready a people prepared for the Lord. And Zacharias said unto the angel, Whereby shall I know this? for I am an old man, and my wife well stricken in years. And the angel answering said unto him, I am Gabriel, that stand in the presence of God; and am sent to speak unto thee, and to shew thee these glad tidings. And, behold, thou shalt be dumb, and not able to speak, until the day that these things shall be performed, because thou believest not my words, which shall be fulfilled in their season. And the people waited for Zacharias, and marvelled that he tarried so long in the temple. And when he came out, he could not speak unto them: and they perceived that he had seen a vision in the temple: for he beckoned unto them, and remained speechless. And it came to pass, that, as soon as the days of his ministration were accomplished, he departed to his own house. And after those days his wife Elisabeth conceived, and hid herself five months, saying, Thus hath the Lord dealt with me in the days wherein he looked on me, to take away my reproach among men. And in the sixth month the angel Gabriel was sent from God unto a city of Galilee, named Nazareth, (Luke 1:11-26).

And, lo, the angel of the Lord came upon them, and the glory of the Lord shone round about them: and they were sore afraid. (Luke 2:9).

And, behold, there was a great earthquake: for the angel of the Lord descended from heaven, and came and rolled back the stone from the door, and sat upon it. (Matt. 28:2).

And it came to pass, as they were much perplexed thereabout, behold, two men stood by them in shining garments: (Luke 24:4).

And while they looked stedfastly toward heaven as he went up, behold, two men stood by them in white apparel; (Acts 1:10).

But the angel of the Lord by night opened the prison doors, and brought them forth, and said, (Acts 5:19).

And, behold, the angel of the Lord came upon him, and a light shined in the prison: and he smote Peter on the side, and raised him up, saying, Arise up quickly. And his chains fell off from his hands. And the angel said unto him, Gird thyself, and bind on thy sandals. And so he did. And he saith unto him, Cast thy garment about thee, and follow me. And he went out, and followed him; and wist not that it was true which was done by the angel; but thought he saw a vision. When they were past the first and the second ward, they came unto the iron gate that leadeth unto the city; which opened to them of his own accord: and they went out, and passed on through one street; and forthwith the angel departed from him. And when Peter was come to himself, he said, Now I know of a surety, that the Lord hath sent his angel, and hath delivered me out of the hand of Herod, and from all the expectation of the people of the Jews. (Acts 12:7-11).

The Revelation of Jesus Christ, which God gave unto him, to shew unto his servants things which must shortly come to pass; and he sent and signified it by his angel unto his servant John: (Rev. 1:1).

I Jesus have sent mine angel to testify unto you these things in the churches. I am the root and the offspring of David, and the bright and morning star. (Rev. 22:16).

---

Have the angels names?

Answer:

We may assume that angels have a distinct personality. Their personality is implied by the fact that they have individual names, such as Michael and Gabriel. (Dan. 12:1; Luke 1:26) But the name by which they are more commonly described in the Bible is simply angel or Messenger of God. Sometimes they are spoken of as god. When Samson’s parents asked the name of the angel that had appeared to them, he rebuked them, saying:

“Just why should you ask about my name, when it is a wonderful one?”—Judg. 13:18.

Proof:

And in the sixth month the angel Gabriel was sent from God unto a city of Galilee, named Nazareth, (Luke 1:26).

Yet Michael the archangel, when contending with the devil he disputed about the body of Moses, durst not bring against him a railing accusation, but said, The Lord rebuke thee. (Jude 9).

And Jacob asked him, and said, Tell me, I pray thee, thy name. And he said, Wherefore is it that thou dost ask after my name? And he blessed him there. And Jacob called the name of the place Peniel: for I have seen God face to face, and my life is preserved. (Gen. 32:29-30).

I am the God of Bethel, where thou anointedst the pillar, and where thou vowedst a vow unto me: now arise, get thee out from this land, and return unto the land of thy kindred. (Gen. 31:13).

And the angel of the LORD appeared unto him in a flame of fire out of the midst of a bush: and he looked, and, behold, the bush burned with fire, and the bush was not consumed. And Moses said, I will now turn aside, and see this great sight, why the bush is not burnt. And when the LORD saw that he turned aside to see, God called unto him out of the midst of the bush, and said, Moses, Moses. And he said, Here am I. And he said, Draw not nigh hither: put off thy shoes from off thy feet, for the place whereon thou standest is holy ground. Moreover he said, I am the God of thy father, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob. And Moses hid his face; for he was afraid to look upon God. (Exod. 3:2-6).

Why are the angels spoken of as if they were God?

Answer:

Reasers of the Scriptures should see that there is been spoken of them as a god, or high person, and not as The God. Because they come on God’s business and work by His power, and are of His nature. His name is in them. As representatives of the Most High Elohim, as Messengers of God they brought the Message or Word of God and as such where considered the Voice for God.

Proof:

See passages above.

Behold, I send an Angel before thee, to keep thee in the way, and to bring thee into the place which I have prepared. Beware of him, and obey his voice, provoke him not; for he will not pardon your transgressions: for my name is in him. (Exod. 23:20-21).

+

Dutch version / Nederlandse versie: Betreft Engelen

Similar, but more elaborate, article or on the same subject / Gelijkaardig artikel, maar uitgebreider, over het zelfde onderwerp: Engelen of Geestelijke wezens

++

Find also to read:

1. Heavenly creatures do they exist
2. The very very beginning 2 The Word and words
3. Genesis 1:26 God said “Let us make”
4. How Many Persons Created the Heavens and the Earth?
5. Jehovah God Maker of the entire universe served by a well-trained army
6. Angels
7. Heaven and hell still high on the believers list showing a religion gender gap
8. Different principle about the origin and beginning of everything
9. Al-Fatiha [The Opening] Süra 1: 4-7 Merciful Lord of the Creation to show us the right path
10. Creation of the earth and man #1 Planet for living beings in a pre-Adamic world
11. Creation of the earth and man #2 Evil Angels and moments of creation
12. Creation of the earth and man #21 Man in the image and likeness of the Elohim #5 Spiritual and animal body
13. Creation of the earth and man #23 Man in the image and likeness of the Elohim #7 Corporeal and spiritual change
14. Forbidden Fruit in the Midst of the Garden 3
15. Forbidden Fruit in the Midst of the Garden 4
16. Philosophy hand in hand with spirituality
17. Evil in the bible
18. Satan or the devil
19. Where does Satan lives?
20. Satan the evil within
21. Failing Man to make free choice
22. Lucifer
23. Prophets making excuses
24. Around pre-existence of Christ
25. Matthew 1:18-25 – Genesis of Jesus Christ
26. Nazarene Commentary to An Angel Appearing to a Priest
27. Nazarene Commentary to Struck Dumb For Disbelief
28. Nazarene Commentary Luke 2:8-14 – Angels and Shepherds in the Night
29. Marriage of Jesus 10 Old and New Covenant
30. Jesus … will come in the same way as you saw him go
31. The Song of The Lamb #7 Revelation 15
32. Not about personal salvation but about a bigger Plan
33. Trusting, Faith, Calling and Ascribing to Jehovah #14 Prayer #12 The other name
34. Looking on what is going on and not being of it

Betreft Engelen

In het Boek der boeken leren we over mensen, dieren en planten, maar horen we ook over hemelse wezens. In de Hebreeuwse geschriften vinden we de mal ·’akh’ en in de Griekse geschriften de agʹge·los of angelos. Beide woorden betekenen letterlijk “boodschapper“, maar worden in veel Bijbelvertalingen “engel” weergegeven, wanneer ze verwijzen naar boodschappers van de geest. (Ge 16: 7; 32: 3; Jas 2:25; Re 22: 8). Ze worden in de Bijbel ook “heilige myriaden”, “zonen van God” en “morgensterren” genoemd (De 33: 2; Job 1: 6; 38: 7).

Geschilderd plafond van de koepel in de Doom van het Vaticaan

Geestelijke wezens

Uit de vele verhalen mogen we aannemen dat engelen krachtige geesten zijn, geschapen door de goddelijke Schepper lang voor de schepping van de mensheid en op verschillende commissies door het hele universum, glorieuze wezens die door God naar deze wereld zijn gezonden. Ze waren niet gemaakt met het vermogen om hun eigen soort te reproduceren, maar werden individueel gemaakt.

Over hen vinden wij geschreven

“Prijs de HEER, u die zijn boden bent, sterke helden die doen wat hij zegt, gehoorzaam aan het woord dat hij spreekt.” (Ps 103:20 NBV)

“U hebt hem voor korte tijd lager dan de engelen geplaatst; u hebt hem met eer en luister gekroond, {-(2:7) hem met eer en luister gekroond Andere handschriften lezen: ‘hem met eer en luister gekroond, en u hebt hem aangesteld over het werk van uw handen’. } (Heb 2:7 NBV)

“De twee engelen kwamen ‘s avonds in Sodom aan. Lot zat juist in de stadspoort. Zodra hij hen zag stond hij op, ging hun tegemoet en boog zich diep voor hen neer.” (Ge 19:1 NBV)

“21 terwijl ik mijn gebed nog uitsprak, vloog de man Gabriël, die ik eerder in het visioen had gezien, snel naar mij toe. Het was de tijd van het avondoffer. 22 Hij begon mij uitleg te geven. Hij zei: ‘Daniël, ik ben nu gekomen om je een helder inzicht te geven. 23 Er is een woord uitgegaan toen je je smeekbede begon en ik ben gekomen om het over te brengen, want je bent zeer geliefd. Luister naar het woord en sla acht op het visioen.” (Da 9:21-23 NBV)

“In de zesde maand zond God de engel Gabriël naar de stad Nazaret in Galilea,” (Lu 1:26 NBV)

“9 Opeens stond er een engel van de Heer bij hen en werden ze omgeven door het stralende licht van de Heer, zodat ze hevig schrokken. 10 De engel zei tegen hen: ‘Wees niet bang, want ik kom jullie goed nieuws brengen, dat het hele volk met grote vreugde zal vervullen: 11 vandaag is in de stad van David voor jullie een redder geboren. Hij is de messias, de Heer. {-(2:11) de messias Zie de noot bij Matteüs 2:4. }12 Dit zal voor jullie het teken zijn: jullie zullen een pasgeboren kind vinden dat in een doek gewikkeld in een voederbak ligt.’ 13 En plotseling voegde zich bij de engel een groot hemels leger dat God prees met de woorden: 14 ‘Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.’ {-(2:14) en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft Andere handschriften lezen: ‘en vrede op aarde; hij vindt vreugde in de mensen’. } (Lu 2:9-14 NBV)

“Wanneer de Mensenzoon komt, omstraald door luister en in gezelschap van alle engelen, zal hij plaatsnemen op zijn glorierijke troon.” (Mt 25:31 NBV)

“Daarna hoorde ik het geluid van een groot aantal engelen rondom de troon, de wezens en de oudsten; het waren er oneindig veel, tienduizend maal tienduizenden, duizend maal duizenden.” (Opb 5:11 NBV)

Engelen hun aard

Over hun aard leren we dat ze spirituele lichamen zijn, en net zijn als de mens in hun vorm en aspect herkenbaar voor de mens.

Bewijs:

“u maakt van de winden uw boden, van vlammend vuur uw dienaren.” (Ps 104:4 NBV)

“en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen.” (Heb 13:2 NBV)

“Op een dag verscheen bij haar een engel van de HEER. ‘Tot nu toe was u onvruchtbaar en hebt u geen kinderen gekregen, ‘zei hij. ‘Maar nu zult u zwanger worden en een zoon baren.” (Ri 13:3 NBV)

“Manoach ging meteen met haar mee. Bij de vreemdeling aangekomen vroeg hij: ‘Bent u degene die met mijn vrouw gesproken heeft?’ ‘Inderdaad, ‘antwoordde hij,” (Ri 13:11 NBV)

“Maar de engel van de HEER antwoordde: ‘Ik wil nog wel even blijven, maar ik zal niet eten van wat u mij aanbiedt. Als u echter een brandoffer aan de HEER wilt opdragen, mag u dat doen.’ Manoach wist nog altijd niet dat hij met een engel van de HEER te maken had.” (Ri 13:16 NBV)

“20 in de vlam die van het altaar opschoot naar de hemel steeg de engel van de HEER op. Manoach en zijn vrouw zagen het gebeuren; ze vielen op hun knieën en bogen diep voorover. 21 De engel van de HEER zou zich niet meer aan hen laten zien. Nu besefte Manoach dat het een engel van de HEER was geweest.” (Ri 13:20-21 NBV)

“Plotseling begon de aarde hevig te beven, want een engel van de Heer daalde af uit de hemel, liep naar het graf, rolde de steen weg en ging erop zitten.” (Mt 28:2 NBV)

“Toen ze het graf binnengingen, zagen ze rechts een in het wit geklede jongeman zitten. Ze schrokken vreselijk.” (Mr 16:5 NBV)

---

Die engelen die een soort spiritueel wezen zijn worden daarom soms ook geesten genoemd, en terecht, want dat wat geest is, is zowel onzichtbaar als krachtig. Ze kennen ook geen einde aan hun leven. Degenen die zullen worden gered bij de opstanding zullen ook worden zoals zij in een vorm, gelijk aan hen en in een toestand waarin ze niet meer zullen sterven.

Bewijs:

“35 maar wie waardig bevonden is deel te krijgen aan de komende wereld en aan de opstanding van de doden, huwt niet en wordt niet uitgehuwelijkt. 36 Zij kunnen ook niet meer sterven, want ze zijn als engelen en ze zijn kinderen van God omdat ze deel hebben aan de opstanding.” (Lu 20:35-36 NBV)

---

Zichtbare wezens

Bileam en zijn ezelin (1626, Rembrandt van Rijn)

Engelen zijn vaak op aarde gezien.

Drie verschenen aan Abraham; twee bezochten Sodom; één worstelde met Jacob, aan wie ook een gastheer verscheen; iemand leidde de Israëlieten uit Egypte; één weerstond Bileam; één verscheen aan Gideon; één voor Manoah, één voor David; één voor Daniel; één vernietigde het leger van Sanherib; één verscheen aan de vader van Johannes de Doper; één voor de moeder van Jezus, één voor de herders; een menigte zong op de vlakten van Bethlehem.

Ze verschenen ook bij de opstanding van Christus en op verschillende tijdstippen aan de apostelen na Christus ‘hemelvaart.

Bewijs:

“De HEER verscheen opnieuw aan Abraham, bij de eiken van Mamre. Op het heetst van de dag zat Abraham in de ingang van zijn tent.” (Ge 18:1 NBV)

“De twee engelen kwamen ‘s avonds in Sodom aan. Lot zat juist in de stadspoort. Zodra hij hen zag stond hij op, ging hun tegemoet en boog zich diep voor hen neer.” (Ge 19:1 NBV)

“(32:25) Maar zelf bleef hij achter, helemaal alleen, en er worstelde iemand met hem totdat de dag aanbrak.” (Ge 32:24 NBV)

“(12:5) Hij worstelde met een engel en overwon; onder tranen smeekte hij hem om een gunst. In Betel vond God hem, daar sprak hij al tot ons.” (Hos 12:4 NBV)

“(32:2) Jakob trok verder. Plotseling verschenen er engelen van God op zijn weg.” (Ge 32:1 NBV)

“19 De engel van God, die steeds voor het leger van de Israëlieten uit was gegaan, stelde zich nu achter hen op. Ook de wolkkolom die eerst voor hen uit ging stelde zich achter hen op, 20 zodat hij tussen het leger van de Egyptenaren en dat van de Israëlieten kwam te staan. Aan de ene kant bracht de wolk duisternis, aan de andere kant verlichtte de vuurzuil de nacht. Die hele nacht konden de legers niet bij elkaar komen. 21 ¶ Toen hield Mozes zijn arm boven de zee, en de HEER liet de zee terugwijken door gedurende de hele nacht een krachtige oostenwind te laten waaien. Hij veranderde de zee in droog land. Het water spleet, 22 en zo konden de Israëlieten dwars door de zee gaan, over droog land; rechts en links van hen rees het water op als een muur. 23 De Egyptenaren achtervolgden hen, alle paarden en wagens van de farao en al zijn ruiters gingen achter hen aan de zee in. 24 Maar in de morgenwake keek de HEER vanuit de vuurzuil en de wolkkolom neer op het Egyptische leger en zaaide paniek onder hen.” (Ex 14:19-24 NBV)

“Maar nauwelijks was hij op weg, rijdend op zijn ezelin en vergezeld door twee van zijn dienaren, of God ontstak in woede, en een engel van de HEER ging op de weg staan om Bileam tegen te houden.” (Nu 22:22 NBV)

“Toen kwam er een engel van de HEER. Hij nam plaats onder de terebint bij Ofra, op het land van Joas, een afstammeling van Abiëzer. Joas’ zoon Gideon was juist bezig tarwe te dorsen. Om te zorgen dat de Midjanieten de tarwe niet zouden zien, deed hij dat in de wijnpers.” (Ri 6:11 NBV)

“3 Op een dag verscheen bij haar een engel van de HEER. ‘Tot nu toe was u onvruchtbaar en hebt u geen kinderen gekregen, ‘zei hij. ‘Maar nu zult u zwanger worden en een zoon baren. 4 Onthoud u daarom van wijn en andere drank en eet geen voedsel dat onrein is. 5 U zult zwanger worden en een zoon krijgen. Zijn haar mag nooit door een scheermes worden aangeraakt, want hij zal al vanaf de moederschoot als nazireeër aan God gewijd zijn. Hij zal een begin maken met de bevrijding van Israël uit de greep van de Filistijnen.’ 6 De vrouw ging naar haar man en vertelde hem dat er een godsman bij haar was geweest. ‘Hij zag er bijzonder ontzagwekkend uit, ‘zei ze, ‘het leek wel een engel van God. Ik heb hem niet gevraagd waar hij vandaan kwam en hij heeft me zijn naam niet gezegd.” (Ri 13:3-6 NBV)

“Maar toen de engel zijn hand naar Jeruzalem uitstrekte om ook daar dood en verderf te zaaien, begon de HEER het onheil dat was aangericht te betreuren. ‘Genoeg!’ zei hij tegen de engel. ‘Laat je hand zakken!’ De engel van de HEER stond bij het bergterras waar de Jebusiet Arauna zijn graan dorste.” (2Sa 24:16 NBV)

“terwijl ik mijn gebed nog uitsprak, vloog de man Gabriël, die ik eerder in het visioen had gezien, snel naar mij toe. Het was de tijd van het avondoffer.” (Da 9:21 NBV)

“7 Alleen ik, Daniël, zag de verschijning. De mannen in mijn gezelschap zagen de verschijning niet, maar werden wel bevangen door een grote angst, zodat zij wegvluchtten en zich verborgen 8 en ik alleen overbleef. Toen ik die indrukwekkende verschijning zag, verloor ik al mijn kracht; ik werd lijkbleek en was niet in staat nog iets te doen. 9 Ik hoorde zijn stem, maar zodra ik die hoorde verloor ik het bewustzijn en viel voorover op de grond.
10  Toen raakte een hand mij aan en deed me al bevend op handen en knieën steunen. 11 Hij zei tegen me: ‘Daniël, geliefde man, luister naar de woorden die ik tot je spreek en sta op, want ik ben naar je toe gestuurd.’ Nadat hij dit gezegd had, stond ik bevend op. 12 Toen zei hij: ‘Wees niet bang, Daniël, want vanaf de eerste dag dat je inzicht probeerde te verkrijgen door in deemoed te buigen voor je God, is je gebed verhoord, en daarom ben ik gekomen.” (Da 10:7-12 NBV)

“Diezelfde nacht trok een engel van de HEER ten strijde en doodde in het kamp van de Assyriërs honderdvijfentachtigduizend man. De volgende ochtend zag men niets dan lijken liggen.” (2Kon 19:35 NBV)

“11 Opeens verscheen hem een engel van de Heer, die aan de rechterkant van het reukofferaltaar stond. 12 Zacharias schrok hevig bij het zien van de engel en hij werd door angst overvallen. 13 Maar de engel zei tegen hem: ‘Wees niet bang, Zacharias, je gebed is verhoord: je vrouw Elisabet zal je een zoon baren, en je moet hem Johannes noemen. 14 Vreugde en blijdschap zullen je ten deel vallen, en velen zullen zich over zijn geboorte verheugen. 15 Hij zal groot zijn in de ogen van de Heer, en wijn en andere gegiste drank zal hij niet drinken. Hij zal vervuld worden met de heilige Geest terwijl hij nog in de schoot van zijn moeder is, 16 en hij zal velen uit het volk van Israël tot de Heer, hun God, brengen. 17 Als bode zal hij voor God uit gaan met de geest en de kracht van Elia om ouders met hun kinderen te verzoenen en om zondaars tot rechtvaardigheid te brengen, en zo zal hij het volk gereedmaken voor de Heer.’ 18 Zacharias vroeg aan de engel: ‘Hoe kan ik weten of dat waar is? Ik ben immers een oude man en ook mijn vrouw is al op leeftijd.’ 19 De engel antwoordde: ‘Ik ben Gabriël, die altijd in Gods nabijheid is, en ik ben uitgezonden om je dit goede nieuws te brengen. 20 Maar omdat je geen geloof hebt gehecht aan mijn woorden, die op de voorbestemde tijd in vervulling zullen gaan, zul je stom zijn en niet kunnen spreken tot de dag waarop dit alles gaat gebeuren.’ 21 De menigte stond buiten op Zacharias te wachten, en de mensen vroegen zich af waarom hij zo lang in het heiligdom bleef. 22 Maar toen hij naar buiten kwam, kon hij niets tegen hen zeggen. Ze begrepen dat hij in het heiligdom een visioen had gezien; hij maakte gebaren tegen hen, maar spreken kon hij niet. 23 Toen zijn tempeldienst voorbij was, ging hij terug naar huis. 24 Korte tijd later werd zijn vrouw Elisabet zwanger. Ze leefde vijf maanden lang in afzondering en zei bij zichzelf: 25 De Heer heeft zich mijn lot aangetrokken. Hij heeft dit voor mij gedaan opdat de mensen me niet langer verachten.
26  In de zesde maand zond God de engel Gabriël naar de stad Nazaret in Galilea,” (Lu 1:11-26 NBV)

“Opeens stond er een engel van de Heer bij hen en werden ze omgeven door het stralende licht van de Heer, zodat ze hevig schrokken.” (Lu 2:9 NBV)

“Plotseling begon de aarde hevig te beven, want een engel van de Heer daalde af uit de hemel, liep naar het graf, rolde de steen weg en ging erop zitten.” (Mt 28:2 NBV)

“Hierdoor raakten ze helemaal van streek. Plotseling stonden er twee mannen in stralende gewaden bij hen.” (Lu 24:4 NBV)

“Terwijl hij zo van hen wegging en zij nog steeds naar de hemel staarden, stonden er opeens twee mannen in witte gewaden bij hen.” (Hnd 1:10 NBV)

“‘s Nachts opende een engel van de Heer echter de deuren van de gevangenis, bracht hen naar buiten en zei:” (Hnd 5:19 NBV)

“7 Toen verscheen er plotseling een engel van de Heer en een stralend licht vulde de hele ruimte. De engel stootte Petrus aan om hem wakker te maken en zei: ‘Vlug, sta op.’ Meteen vielen de ketens van zijn handen. 8 De engel zei tegen hem: ‘Doe je gordel om en trek je sandalen aan.’ Dat deed hij. Daarop zei de engel: ‘Sla je mantel om en volg mij.’ 9 Petrus volgde de engel naar buiten, maar zonder te beseffen dat de dingen die de engel liet gebeuren werkelijk plaatsvonden; hij meende een visioen te zien. 10 Toen ze de eerste en tweede wachtpost voorbij waren, kwamen ze bij de ijzeren poort die toegang gaf tot de stad. De poort ging vanzelf voor hen open, en toen ze buiten waren gekomen liepen ze nog één straat verder, waarna de engel Petrus opeens alleen achterliet. 11 Nadat Petrus weer tot zichzelf gekomen was, zei hij: ‘Nu weet ik zeker dat de Heer zijn engel heeft gezonden om me uit de handen van Herodes te bevrijden en me te behoeden voor wat het Joodse volk hoopte dat gebeuren zou.’” (Hnd 12:7-11 NBV)

“Openbaring van Jezus Christus, die hij van God ontving om aan de dienaren van God te laten zien wat er binnenkort gebeuren moet. Hij heeft zijn engel deze openbaring laten meedelen aan zijn dienaar Johannes.” (Opb 1:1 NBV)

“‘Ik, Jezus, heb mijn engel gestuurd om jullie deze dingen bekend te maken voor de gemeenten. Ik ben de telg van David, zijn nakomeling, de stralende morgenster.’” (Opb 22:16 NBV)

---

Hebben de engelen namen?

Antwoord:

We mogen aannemen dat engelen een uitgesproken persoonlijkheid hebben. Hun persoonlijkheid wordt geïmpliceerd door het feit dat ze individuele namen hebben, zoals Michael en Gabriel. (Daniel 12: 1, Lukas 1:26) Maar de naam of titel waarmee ze meer in het algemeen in de Bijbel worden beschreven, is eenvoudig “de engel” of “Boodschapper” van God. Soms wordt er over hen gesproken als “god”. Toen de ouders van Simson de naam van de engel vroegen die aan hen was verschenen, berispte hij hen en zei:

“Maar de engel van de HEER antwoordde: ‘Waarom vraagt u naar mijn naam? Die is voor u toch te wonderbaarlijk.’” (Ri 13:18 NBV)

Bewijs:

“In de zesde maand zond God de engel Gabriël naar de stad Nazaret in Galilea,” (Lu 1:26 NBV)

“Zelfs de aartsengel Michaël waagde het niet de duivel te beschuldigen en te veroordelen toen hij met hem twistte over het lichaam van Mozes. Hij zei alleen: ‘Moge de Heer u straffen.’” (Jds 1:9 NBV)

“29 (32:30) Jakob vroeg: ‘Zeg me toch hoe u heet.’ Maar hij kreeg ten antwoord: ‘Waarom vraag je naar mijn naam?’ Toen zegende die ander hem daar. 30 (32:31) Jakob noemde die plaats Peniël, ‘want, ‘zei hij, ‘ik heb oog in oog gestaan met God en ben toch in leven gebleven.’” (Ge 32:29-30 NBV)

“Ik ben de God van Betel, waar je een steen met olie hebt gewijd en waar je een gelofte hebt afgelegd. Kom, ga weg uit dit land en keer terug naar je geboorteland.”’” (Ge 31:13 NBV)

“2 Daar verscheen de engel van de HEER aan hem in een vuur dat uit een doornstruik opvlamde. Mozes zag dat de struik in brand stond en toch niet door het vuur werd verteerd. 3 Hoe kan het dat die struik niet verbrandt? dacht hij. Ik ga dat wonderlijke verschijnsel eens van dichtbij bekijken. 4 Maar toen de HEER zag dat Mozes dat ging doen, riep hij hem vanuit de struik: ‘Mozes! Mozes!’ ‘Ik luister, ‘antwoordde Mozes. 5 ‘Kom niet dichterbij, ‘waarschuwde de HEER, ‘en trek je sandalen uit, want de grond waarop je staat, is heilig. 6 Ik ben de God van je vader, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob.’ Mozes bedekte zijn gezicht, want hij durfde niet naar God te kijken.” (Ex 3:2-6 NBV)

---

Waarom wordt er over de engelen gesproken alsof ze god zijn?

Antwoord:

Men moet inzien dat er over hen als een god wordt gesproken maar niet als dé God. zij worden soms als een god of verheven persoon aanzien omdat ze door God Zijn kracht volgens God Will komen om Zijn zaken en werken te verrichten, alsook omdat zij van Zijn aard zijn. Zijn naam is in hen.

Bewijs:

Zie de passages hierboven voor antwoorden, plus:

“20  Ik stuur een engel voor jullie uit om je op je tocht te beschermen en je naar de plaats te brengen die ik voor jullie bestemd heb. 21 Neem je voor hem in acht, gehoorzaam hem zonder tegenspreken, want hij handelt in mijn naam en zou jullie je opstandigheid niet vergeven.” (Ex 23:20-21 NBV)

+

English version / Engelse versie: Concerning Angels

Similar, but more elaborate, article or on the same subject / Gelijkaardig artikel, maar uitgebreider, over het zelfde onderwerp: Engelen of Geestelijke wezens

++

Vindt verder om te lezen

1. Al-Fatiha [De Opening] Surah 1: 4-7 Barmhartige Heer van de Schepping om ons de juiste weg te tonen
2. Jehovah God Maker van het universum gediend door een getraind leger
3. Gods vergeten Woord 17 Geopenbaarde Woord 2 Geopenbaard licht
4. God meester van goed en kwaad
5. Dienende geesten 1 Afgezanten van onzichtbare God
6. Dienende geesten 2 Engelen als god hemelijk of menselijk
7. Dienende geesten 3 Nieuwe middelaar en persoonlijke beschermengelen
8. Dienende geesten 4 Gevallen engelen
9. Bestaat er iets als engelen en kunnen die zondigen
10. Hoofdbronnen van afwijkende gedachten
11. Het Geschreven Woord: Charis – Gebruik en verklaring van een sleutelwoord in de grondtekst
12. Bron(nen) van kwaad
13. De Falende mens #2 Vrije keuze
14. Het begin van Jezus #11 Goddelijk verwezenlijkt en niet geïncarneerd
15. Keuze van levende zielen tot de dood
16. Het blaadje
17. Offers van mensen onvolkomen tegenover het volmaakte slachtoffer door God te leveren 2Bepaal de aandrijving

Ontmoeting met : Hanna

Vandaag starten wij met een nieuwe reeks “Ontmoeting met” waarin wij Bijbelse figuren onder de loep nemen.

In onze “Kennismaking met bijzondere vrouwen en mannen in de Bijbel” mag “Hanna” de spits afbijten.

In 1 Samuël ontmoeten we Hanna (God heeft mij begenadigd).

We leren haar kennen als een zeer gelovig vrouw voor wie Jehovah God het belangrijkste in haar leven was. Dit is vooral te zien in haar prachtige lofzang. Hanna was onvruchtbaar en haar verdriet daarover was groot. Zij werd door Penina, de andere vrouw van haar man,
met minachting behandeld en getreiterd. Hanna zei dan niets, zij huilde en zocht haar heil bij de Allerhoogste God. Met dit grote verdriet ging zij op een dag naar het heiligdom van de Adonai. Daar stortte ze haar hele hart uit. Ze had niet alleen verdriet om haar kinderloosheid.
Hanna dacht veel verder. Zij zag de vreselijke toestand van het volk. De priester Eli en zijn zonen (Chofni en Pinechas) waren slechte herders. Het volk had geen goede leiding meer. Dit was voor haar een nog groter verdriet. Daarom bad Hanna tot Jehovah en vroeg Hem om een zoon.

Hanna toont haar zoontje aan Eli op een schilderij van Gerbrand van den Eeckhout uit circa 1665

Niet zomaar voor zichzelf, nee een zoon, die het volk tot de God der goden terug
zou brengen.
Haar zoon zou ze voor zijn dienst afstaan.
Hij zou opgroeien in de tempel. Hij zou zijn hele leven Jehovah God toebehoren. Haar gebed werd verhoord en zij kreeg een zoon, Samuël (Ik heb hem aan Jehovah gevraagd). Met liefde verzorgde zij haar baby. Toen kwam de tijd, dat Hanna hem naar Eli moest brengen. Dit had zij God immers beloofd. Samuël was nog maar een kleine jongen, maar zij deed het met vreugde, omdat zij in gedachten de verlossing van het kwaad in Israël zag. Nu zal er redding komen voor het afgedwaalde volk. Vol blijdschap en dankbaarheid zong zij een prachtige lofzang, die u kunt lezen in 1 Samuël 2. Let eens op het begin:

Nu juicht mijn hart dank zij יהוה {Jehovah}.
Fier heft mijn hoofd zich op, dankzij יהוה {Jehovah},
mijn mond spreekt vrijmoedig tegen mijn vijanden,
want dankzij uw hulp beleef ik vreugde.
Geen is er apart geplaatst (heilig) als יהוה {Jehovah},
er is geen andere god dan u,
geen rots is er als onze Elohim {God}.
Gebruik toch geen grote woorden,
blaas niet zo hoog van de toren,
want יהוה {Jehovah} is een alwetende Ěl {God}:
door hem worden onze daden gewogen.

Haar zoon zal redder mogen zijn. Er is een grote overeenkomst met de lofzang van Maria. Beide vrouwen zien dat zij moeder mogen zijn van een verlosser. Beide vrouwen zijn Jehovah zo dankbaar voor dit voorrecht. Elkana, had Hanna lief boven Penina. Haar karakter, haar liefde voor God was belangrijker voor hem dan kinderen. Hanna laat ons zien, dat God het allerbelangrijkste in ons leven zou moeten zijn.

++

Aanvullend

Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #9 Gebed #7 Reden voor gebed

De Taal van de Bijbel, producten van hun tijd – liefde en geloven

Moderne ‘bijbeluitleggers’ vertellen ons regelmatig dat de Bijbel een product van zijn tijd is en daarmee van het denken van zijn tijd. Wij, Broeders in Christus, geloven dat niet. Wij geloven dat de Bijbel het Woord van God is, die daarom waarheden verkondigt die voor alle tijden zijn. Maar wij geloven wel dat de Bijbel de taal van zijn tijd spreekt, en dat wij daarom alleen ten volle in die waarheden kunnen doordringen wanneer wij die taal begrijpen.

Neem bijvoorbeeld het woord ‘liefhebben’. Voor ons, moderne westerlingen, is liefhebben vóór alles een zaak van emotie. Je zou, bij wijze van spreken, in een hoekje kunnen gaan zitten en zeggen:

Ik heb God lief.

Maar voor de Israëliet lag dat totaal anders. Hij dacht bovenal praktisch: voor hem was liefhebben in de eerste plaats een zaak van doen. In het begin van de profetie van Maleachi lezen we:

‘Ik heb jullie lief’ – zegt de HEER – en jullie zeggen: ‘Waaruit blijkt die liefde dan?’ (Maleachi 1:2 NBV)

Dit is typisch Hebreeuws denken: “waaruit blijkt dat?”.

Voor de Israëliet was in een hoekje zitten geen liefde. Pas wanneer je iets doet
voor degene die je beweert lief te hebben, mag je zeggen dat je hem werkelijk lief hebt.
Wanneer je dat beseft, herken je dat principe ook op andere plaatsen. Jakobus gebruikt in zijn brief net zo’n benadering van ‘geloven’. Ook dat krijgt pas betekenis wanneer je er iets mee doet:

‘Broeders en zusters, wat heeft het voor zin als iemand zegt te geloven, maar hij handelt er niet naar? … Als een broeder of zuster nauwelijks kleren heeft en elke dag eten tekort komt, en een van u zegt dan: ‘Het ga je goed! Kleed je warm en eet smakelijk!’ zonder de ander te voorzien van de eerste levensbehoeften – wat heeft dat voor zin? Zo is het ook met geloof: als het zich niet daadwerkelijk bewijst, is het dood.’
(Jakobus 2:14-17 NBV)

Dood!
Zo’n geloof schiet niet slechts tekort, nee volgens Jakobus is het dood, morsdood. Het is nergens meer toe in staat, en wel het allerminst om de ‘gelovige’ eeuwig leven te bezorgen. Dat is, tussen twee haakjes, niet in strijd met wat Paulus beweert door te zeggen dat je
niet gered kunt worden door ‘werken’, want Paulus heeft het daar over ‘werken der wet’, dus over het stipt naleven van regels.

Bergrede

In de evangeliën kunnen we meermalen zien hoe juist die mentaliteit leidt tot het verwaarlozen van de noden van de behoeftigen. Ook Paulus is er wel degelijk van overtuigd dat geloof moet ‘blijken’, dat je dat moet ‘tonen’. En net als geloof, moet ook liefde ergens uit blijken; je moet iets doen voor degene die je beweert lief te hebben. En dat ‘iets’ moet uiteraard nut hebben voor die ander. En dit geeft ons meteen een betere kijk op dat gebod van Jezus in de Bergrede:

‘Ik zeg jullie: heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen.’ (Mattheüs 5:43-44 NBV)

Mensen vragen vaak:

‘hoe kan ik dat nu, mijn vijanden liefhebben?’

Jezus draagt ons echter niet op dat wij onze vijanden de aardigste mensen op aarde vinden, maar dat wij, ondanks hun vijandigheid, doen wat voor hun bestwil is. Vandaar: bid voor wie jullie vervolgen.

Het gaat er niet om wat wij van die mensen vinden; het gaat erom wat
wij voor ze doen.
En dan komen we nu aan één van de meest geciteerde verzen van het
Nieuwe Testament:

‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in
Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe.’
(Johannes 3:16 NBG)

Wij citeren hier met opzet de NBG’51, omdat de uitleg dan wat duidelijker is. Bijna iedereen is van mening dat Jezus hier aangeeft hoe groot Gods liefde is. Maar is dat correct? Op basis van wat we hiervóór gezien hebben, weten we nu dat liefde betekent dat je iets doet. En Jezus vertelt ons hier wat God doet: Hij geeft zijn eniggeboren zoon.
Met andere woorden: Hij vertelt ons niet hoe groot Gods liefde is, maar op welke wijze God die liefde toont. De oude vertalers hebben dat ook zo gezien, want het oud-nederlandse woord ‘alzo’ betekent ‘op die wijze’ en niet ‘in die mate’. De befaamde spreuk ‘alzo sprak Zaratoestra’ vertelt ons niet hoeveel Zaratoestra te zeggen had, maar wat
hij te zeggen had.

En wanneer God zijn volk in Deuteronomium vermaant in hun eredienst niet de afschuwelijke praktijken van de Kanaänieten na te volgen met de woorden:

‘Niet alzo zult gij de Here, uw God, dienen’ (Deuteronomium 12:31 NBG),

bedoelt Hij niet dat zij aan dat dienen minder moeite moeten besteden, maar dat zij dat niet op die wijze moeten doen.
Dat wordt nog duidelijker wanneer we het vers in Johannes in zijn context (verband) bekijken (en ter verduidelijking passen we de vertaling wat aan):

De Mensenzoon moet hoog verheven worden, zoals Mozes in de woestijn de slang omhoog geheven heeft, opdat iedereen die gelooft, in hem eeuwig leven heeft. Want op dezelfde wijze [alzo] had God de wereld lief doordat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. (Johannes 3:14-16)

Jezus trekt eerst een parallel tussen de koperen slang in de woestijn (Numeri 21) en zijn eigen terechtstelling, en zegt dan:

Zo (op die wijze) heeft God ook de verlossing aangepakt van degenen die Hem dienen; Hij heeft op dezelfde wijze zijn Zoon gegeven, om te bewerkstelligen dat wie in die Zoon gelooft niet verloren gaat.

Maar daaruit volgt een uiterst belangrijke conclusie. Wanneer dit, zoals Jezus nadrukkelijk zegt, de manier is waarop God voor een oplossing heeft gezorgd voor het probleem van zonde en dood, dan is er kennelijk geen andere manier. En dus hebben de mensen ongelijk
die menen dat elk ‘op zijn wijze’ zalig kan worden, dat er ‘vele manieren zijn’ waarop je God kunt dienen en het eeuwige leven beërven.
Volgens Jezus is dit de manier die God heeft gekozen, en die Hij al heeft aangeduid in die episode met de koperen slang in de woestijn.
En is daarmee dan niet elke andere weg automatisch een dwaalweg?

R.C.R

+

Voorgaande

De Bijbel als instructieboek

Redding, vertrouwen en actie in Jezus #9 Omgang met anderen

De nacht is ver gevorderd 24 Studie 4 Zorg voor de naaste

Verlossing #9 De enige weg

Geloof en geloven

Uitgebreidere versie:

Verschil in woordbetekenis doorheen de tijd 1 Liefhebben

Verschil in woordbetekenis doorheen de tijd 2 Liefhebben en Geloven

 

++

Aanvullend

1. Woord van God
2. Bijbel verzameld Woord van God
3. Bijbel baken en zuiverend water
4. God liefhebben en Bekommeren om je medemensen
5. Verzoening en Broederschap 2 Uit de eigen cocon stappen
6. Wees overtuigd dat wij geliefd zijn
7. Liefde die werkelijkheid is geworden
8. Beminnen en respecteren van man en vrouw
9. Liefhebben en winnen
10. God is goed voor hen die Hem zoeken en op Hem blijven hopen.
11. God houdt van mij
12. Wees druk bezig met het belangrijke teken van geloof
13. De geboden observerend, uitvoerders wordend van het Woord
14. Het eerste op de lijst van de zorgen van de heilige
15. Opdracht om anderen lief te hebben
16. Doe het passende voor een vriend
17. De Wet van de Liefde, basis van alle instructies
18. De ziel niet kleineren
19. Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde
20. Verzoening en Broederschap 2 Uit de eigen cocon stappen
21. Geloof en geloven
22. Hou vast aan één God
23. God te vertrouwen schuilplaats, veiligheid en geborgenheid
24. God is mijn toevlucht, mijn fort en sterkte, op Hem zal ik vertrouwen
25. Liefde geneest mensen
26. Schepper en Blogger God 3 Les en oplossing
27. Voor de Wil van Hem die groter is dan Jezus
28. Eerste stappen die leidden naar een loskoopoffer 2 Lot na daad van ongehoorzaamheid
29. Ongelovige Thomassen, Jezus en zijn God
30. Bescherming door leven in Christus
31. Niemand heeft zulk een grote liefde als hij die zij leven gaf voor zijn vrienden
32. Het Zoenoffer
33. Lijden bedekt door Zoenoffer
34. De Leidsman van geloof
35. Niet allen zullen het Koninkrijk beërven
36. Verlossing #8 Gerechtigheid door geloof
37. Gods vergeten Woord 18 De Wet van Christus 1 Wet van Mozes
38. Geloof zonder risico tegenstrijdigheid
39. Wanneer men geloof gevonden heeft door de studie van de Bijbel moet men werken van geloof verwezenlijken
40. De aanduiding door Paulus en Jacobus van de werken die wij horen te doen
41. Redding, vertrouwen en actie in Jezus #5 Verblijven in Christus
42. Redding, vertrouwen en actie in Jezus #6 Samenhoren
43. Onze houding naar anderen belangrijk om te overtuigen
44. Een race niet voor de snelste, noch een strijd om de sterkste
45. Zij die in de renbaan lopen en geroepen zijn voor rechtvaardiging door geloof
46. Van goede moed zijnde om de wedloop te voleindigen
47. Geen race voor de snelste, noch een strijd der helden
48. De nacht is ver gevorderd 23 Studie 4 Nu actueel: Daad van geloof
49. Schapen en bokken 2 Bruikbaar en onbruikbaar – Goede en slechte daden
50. Werk met vreugde en bidt liefdevol
51. Ds. Paul Visser ziet geloof onder kerkgangers verdwijnen

Voor hen die met vele vragen zitten

Al enkele jaren wordt onze brievenbus dagelijks goed gevuld met allerlei verzoeken, maar ook met verwensingen alsook met vele andere dingen die onze tijd in beslag nemen.

Kwade brieven en verwensingen, zoals dat wij zullen branden in de hel zijn wel niet leuk, maar deren ons niet zo, vooral ook dat wij weten dat de hel geen plaats is van eeuwige foltering en dat wij met onze dood zullen betaald hebben voor onze zonden. Wij geloven in de Barmhartige, Rechtvaardige God die zich aan Zijn Woord houdt en hoeven daarom niet zo te vrezen voor die mensen die al het slechte aan ons toe wensen.

Er zijn ook mensen die maar al te graag van ons geld willen verkrijgen, maar hen kunnen wij zeggen dat wij zelf veel geld te kort komen en zelfs geen eigen gebouwen hebben en op openbare plaatsen of huurgelegenheden beroep moeten doen om dienst te houden of samen te komen om te vergaderen. Hier zijn wij eerder vragende partij voor steunfondsen. Dus indien iemand ons graag wat vooruit zou willen helpen is dat altijd welkom.

Zij die wel met ernstige vragen komen, willen wij gerust helpen en proberen wij te woord te staan. De overvloed aan post maakt het echter niet altijd mogelijk om iedereen op tijd te woord te staan of zelfs maar goed te kunnen antwoorden.
Om die reden hebben wij besloten veel voor komende vragen openbaar te maken en onder een nieuwe rubriek op ons platform From Guestwriters voor te stellen.

Met de nieuwe rubriek “Vragen van lezers” zullen wij met veel plezier een antwoord trachten te geven op veel voorkomende vragen. Deze, zal u kunnen zien, zullen heel uiteenlopend van aard zijn. Sommige, zal u kunnen merken, zouden ook al kunnen aangehaald of beantwoord zijn in meerdere artikelen op één van onze websites.

Glad Tidings, a monthly magazine published by the Christadelphians to encourage everyone to read the Bible, God’s inspired message; to tell people about God’s offer of forgiveness of sins through Jesus Christ; to warn that Christ will return

De gestelde vragen kunnen slaan op artikels in één van onze gedrukte tijdschriften zoals in”Met de Bijbel in de hand”, “Met Open Bijbel“, “Glad Tidings“of “The Christadelphian” of zijn bevragingen die ons per post zijn toegekomen op artikelen die hier of op één van onze andere websites zijn verschenen, maar waar de mensen niet in hun naam op durfden te reageren. Voor ons zouden vragen rechtstreeks bij het artikel gesteld, wel veel doeltreffender zijn om te antwoorden, daar er dan bijkomende informatie kan gegeven worden op vragen die misschien meerderen bij dat artikel kunnen hebben.

Tijdschrift van de Nederlandstalige Broeders in Christus of Christadelphians in Nederland en België

Wij beseffen dat de vragen die wij zullen voor leggen, heel voor de hand kunnen zijn en op meerdere lippen kunnen liggen, maar ook al onderwerp voor één of meerdere van onze artikelen zijn geweest. Doch zijn wij er bewust van dat niet iedereen ons van onze eerste publicaties volgt en daarom is het niet slecht nu en dan eens ook naar vroeger publicaties te kunnen verwijzen, zodat deze terug worden opgerakeld. Alsook beseffen wij dat sommige van de veel gestelde vragen juist opkomen bij mensen door bepaalde leerstellingen in enkele Christen denominaties welke zodanig verwarring zaaien dat mensen de waarheid niet kunnen zien. Voor mensen uit die trinitarische kerkgemeenschappen zijn dat zeker geen overbodige vragen en horen er verduidelijkingen op hun weg te  komen.

Wij hopen in ieder geval hier en daar wat verduidelijkingen te geven met toelichtingen, illustraties enuiteenzettingen. Alsook hopen wij dat die vragen indien zij nog geen duidelijk of afdoend antwoord krijgen, dan toch zullen leiden naar verdere vraagstelling zodat wij ons nog meer kunnen verantwoorden en mensen het Bijbelse antwoord kunnen laten inzien.

Met het Woord van God in de hand hopen wij mensen er toe te brengen om de vragen en antwoorden te controleren met wat zij in hun bijbel kunnen vinden. Het is namelijk belangrijk dat al de antwoorden in overeenstemming moeten zijn met de Heilige Schrift.

Het zou fijn zijn indien wij onze briefwisseling die dagelijks in de brievenbus komt wat zullen kunnen zien verminderen (of verlichten) en in de plaats daarvan op de websites zelf vragen, reacties en antwoorden zullen zien verschijnen.

Wij nodigen u dan ook vriendelijk uit op deze nieuwe rubriek ook te raadplagen in de toekomst en hopen u daar ook als regelmatige bezoeker te mogen aantreffen.

+

Voorgaande

Kijkend naar het Oosten en het Westen voor Waarheid

Broeders in Christus 2016 jaaroverzicht

Gods vergeten Woord 4 Verloren Wetboek 3 Vroege afdwalingen en de ‘Constantinische’ omwenteling

Gods vergeten Woord 7 Verloren Wetboek 6 Eredienst

Hermeneutiek om uit te dragen #8 Tegenspraak

Fragiliteit en actie #13 Zichtbare ellende

Materialisme, “would be” leven en aspiraties #5

Materialisme, “would be” leven en aspiraties #8

++

Aanvullende lectuur

1. Vragen
2. Bent u op zoek naar antwoorden en Bent u op zoek naar God
3. Onzeker over relevantie Bijbel
4. Wetenschappers, filosofen hun zeggen, geloven en waarheden
5. Voor hen die vele vragen hebben
6. Zit je met vele vragen vind dan een site die misschien antwoorden kan geven op levensbelangrijke vragen
7. Een Plaats voor Vragen
8. Questiontime-Vragenuurtje
9. Woorden in de Wereld
10. Nieuwe websites voor 2016 om te bezoeken
11. Zit je in de put? Stop dan met graven!
12. Wat wil jij graag zien, voelen, ervaren? Wat je gelukkig maakt…
13. Weinig Nederlandstalige lezers en nog veel minder reacties
14. Nieuwe rubriek: Antwoord op Vragen van lezers
15. Soms is het beste antwoord een vraag
16. De stilte is niet leeg maar vol antwoorden
17. Roep tot God zodat Hij u kan verhoren
18. Zet geen vraagteken waar God een punt plaatste
19. Tijdschrift Met Open Bijbel

Concerning the Spiritual Body

In Scripture we read about the Divine Creator Who created man in His image. We have no idea at all how God looks like. We do know He is not a man of flesh and blood, but is an eternal Spirit. We can imagine that He as Spirit may have a glorious, heavenly, spiritual body but we cannot liken man’s to God’s body. “God is a Spirit.”​ (John 4:24).

From several chapters in the Bible we do know that man is not only made “in God’s image” which would mean that he was created with moral qualities like those of God, namely, love and justice. From many chapters in the New Testament we also learn that we do have to work at our character, even in such a way that we become like a new personality. (Compare Colossians 3:8-11.)

We are told that the human being also has powers and wisdom above those of animals, so that he can appreciate the things that God enjoys and appreciates, such as beauty and the arts, speaking, reasoning, and similar processes of the mind and heart of which the animals are not capable. Moreover, man is capable of spirituality, of knowing and having communication with God.

1 Corinthians 2:11-16 The Scriptures 1998+ (11) For who among men knows the thoughts of a man except the spirit of the man that is in him? So also, the thoughts of Elohim no one has known, except the Spirit of Elohim. (12) And we have received, not the spirit of the world, but the Spirit that is from Elohim, in order to know what Elohim has favourably given us, (13) which we also speak, not in words which man’s wisdom teaches but which the Set-apart Spirit teaches, comparing spiritual matters with spiritual matters. (14) But the natural man does not receive the matters of the Spirit of Elohim, for they are foolishness to him, and he is unable to know them, because they are spiritually discerned. (15) But he who is spiritual discerns indeed all matters, but he himself is discerned by no one. (16) For “Who has known the mind of יהוה? Who shall instruct Him?” But we have the mind of Messiah.

Hebrews 12:9 The Scriptures 1998+ (9) Moreover, we indeed had fathers of our flesh disciplining us, and we paid them respect. Shall we not much rather be subject to the Father of spirits, and live?

For such reasons man was qualified to be God’s representative and to have in subjection the forms of creature life in the skies, on the earth, and in the sea.

Being of bones, flesh and blood, fallible man has to try to become one with Christ and one with God, by working at his spiritual body, a body made in the glorious nature of the Spirit of God, and therefore incorruptible in life.

Proof:

…there is a spiritual body… Howbeit that was not first which is spiritual, but that which is natural; and afterward that which is spiritual. (1 Cor. 15:44-46).

That which is born of the flesh is flesh; and that which is born of the Spirit is spirit. (John 3:6).

But if the Spirit of him that raised up Jesus from the dead dwell in you, he that raised up Christ from the dead shall also quicken your mortal bodies by his Spirit that dwelleth in you. (Romans 8:11).

And as we have borne the image of the earthy, we shall also bear the image of the heavenly. (1 Cor. 15:49).

For this corruptible must put on incorruption, and this mortal must put on immortality. (1 Cor. 15:53).

Grace to you, and peace, from God our Father and the Lord Jesus Christ. (Phil. 3:21).

We ourself are mortal and our spiritual body is like a mortal body in shape, but not in nature.

Proof:

…we shall all be changed… this mortal must put on immortality. (1 Cor. 15:51-53).

…this same Jesus, which is taken up from you into heaven, shall so come in like manner as ye have seen him go into heaven. (Acts 1:11).

Behold my hands and my feet, that it is I myself. (Luke 24:39).

…we shall be like him (1 John 3:2).

The difference of nature between our spiritual body and our mortal body is that mortal body grows old, decays and dies; whereas a spiritual body lasts forever. A mortal body is weak; a spiritual body is strong. A mortal body is corruptible, lustreless, and dishonourable, whereas a spiritual body is incorruptible, bright, and glorious. Even the clothes worn by a spiritual body can become as white as snow and as shining as the sun.

Proof:

Neither can they die any more (Luke 20:36).

It is sown in corruption; it is raised in incorruption: It is sown in dishonour; it is raised in glory: it is sown in weakness; it is raised in power: (1 Cor. 15:42-43).

They shall hunger no more, neither thirst any more; neither shall the sun light on them, nor any heat. For the Lamb which is in the midst of the throne shall feed them, and shall lead them unto living fountains of waters (Rev. 7:16-17).

have I not seen Jesus Christ our Lord? (1 Cor. 9:1) …I saw in the way a light from heaven, above the brightness of the sun, shining round about me (Acts 26:13).

… his face did shine as the sun, and his raiment was white as the light. (Matt. 17:2).

…they shall run, and not be weary; and they shall walk, and not faint. (Isaiah 40:31).

…they that be wise shall shine as the brightness of the firmament; and they that turn many to righteousness as the stars for ever and ever. (Daniel 12:3).

The lovers of God, believing in Christ Jesus the Messiah, believe that when Jesus returns and calls the living and the dead to be judged, they shall have their mortal bodies changed into spiritual bodies.

All will experience this glorious change who believe, love, and obey the truth steadfastly to the end. They will rise from the dead at the coming of Christ, and appear before him to be judged, along with all others who are at that time brought to judgment. When he has separated them from the unfaithful, the unfaithful will be dismissed from his presence to shame, corruption, and death, while they, the accepted, will be changed in a moment: all in one company, in the likeness of the body of their glorious judge.

Proof:

…We [the accepted] shall all be changed, (1 Cor. 15:51).

For we must all appear before the judgment seat of Christ; that every one may receive the things done in his body, according to that he hath done, whether it be good or bad. (2 Cor. 5:10).

For he that soweth to his flesh shall of the flesh reap corruption; but he that soweth to the Spirit shall of the Spirit reap life everlasting. (Gal. 6:8).

…he that raised up Christ from the dead shall also quicken your mortal bodies by his Spirit that dwelleth in you… if so be that we suffer with him, that we may be also glorified together. (Romans 8:11-17).

And many of them that sleep in the dust of the earth shall awake, some to everlasting life, and some to shame and everlasting contempt. (Dan. 12:2).

Many will say to me in that day, Lord, Lord, have we not prophesied in thy name? … And then will I profess unto them, I never knew you: depart from me, ye that work iniquity. (Matt. 7:22-23).

And these shall go away into everlasting punishment: but the righteous into life eternal. (Matt. 25:46).

For they themselves shew of us what manner of entering in we had unto you, and how ye turned to God from idols to serve the living and true God; (1 Thess. 1:9).

+

Dutch version / Nederlandse versie: Betreffende het spirituele lichaam

 

++

Additional reading

1. Creation of the earth and man #13 Formation of man #5 Living soul
2. Creation of the earth and man #16 Formation of man #8 Dust, flesh, blood,breathing and life
3. Creation of the earth and man #20 Man in the image and likeness of the Elohim #4 Spiritual body
4. Creation of the earth and man #21 Man in the image and likeness of the Elohim #5 Spiritual and animal body
5. Creation of the earth and man #22 Man in the image and likeness of the Elohim #6 Spirits, spiritual bodies and illusory perception
6. The Cares of Life
7. October month of witches and spirits
8. Winter Solstice 2015: Shortest Day Of The Year Celebrated As Pagan Yule