Materialisme, “would be” leven en aspiraties #3

Inleiding tot deel 3

In “Materialisme, “would be” leven en aspiraties #1” & “Materialisme, “would be” leven en aspiraties #2” keken wij naar de vroegere geschriften of geestelijke geschriften, die door meerdere mensen als heilige of apart geplaatste boeken worden beschouwd.
Zo is er bijvoorbeeld het heilige verhalenboek van India de Śrīmad Bhāgavatam of Bhāgavata purāna dat men als de Hare Krishna-bijbel kunnen betitelen omdat er de verhalen over het leven en de (bhakti)cultuur van de Vishnoe–avatar Krishna en Zijn toegewijden in staan.

Oude boeken over godsgeschiedenis

De oude verhalen, vertellingen of purāna’s vormen zeer oude boeken over de (gods-)geschiedenis van deze wereld en andere werelden vanuit een vedisch perspectief. Zoals met meerdere van die oude verhaalboeken zijn deze niet enkel tot de eigen streek beperkt gebleven maar zijn zij ook buiten India in de belangstelling geraakt. In deze geschriften staan de oude verhalen van  die handelen over de kwaliteiten van de Hoogste Persoonlijkheid van God in Zijn vele verschijningen, over Zijn doen en laten en over de handelingen en cultuur van Zijn talloze toegewijden volgens de Oosterse wijsgeren.

Het boek vormt de basis voor een eeuwenoude vaishnava-traditie van geestelijke erfopvolging. Er wordt de boodschap in uitgedragen van de bhakti yoga van het zich verenigen in het bewustzijn in toewijding voor Krishna als zijnde de belangrijkste avatar van Vishnoe, de bovenzinnelijke gedaante van de god van het behoud die alle andere goden omvat. Hij treedt in dit verhaal naar voren als de bron van Brahmā, Śiva en de overige halfgoden, wijzen en godbewusten.

Versierde godheden zijn voor de allerhoogste Schepper God een afgrijzen en getuigen van het belang dat mensen hechten aan materiële goederen en aardse dingen.

De Woorden van de Allerhoogste God, Jehovah duiden er echter op dat er slechts één God is en niemand anders boven alle andere goden, dan Jehovah.

Vergoddelijking van materie

Doordat echter de mens zulk een waarde is gaan hechten aan materie is de mensheid er toe over gegaan om die materie te vergoddelijken en eigenschappen toe te dichten die het helemaal niet verdient. Water, ijzer, hout, beeltenissen gemaakt uit allerlei stoffen werden verhoogd tot godheden zodat de mens die materie kon gaan aanbidden. Ja het kwam zo ver dat de mens verlangens bracht om vanuit die materie begenadiging en gaven te krijgen.

Maar ook al was er die gehechtheid aan de materie zag de mens ook wel in dat hij zich moest onthechtend aan al die stoffelijkheid. Vasten van voedsel en water en slaaponthouding kwamen in voege om zich als mens ontledigd van de materie te voelen.

Meesterschap over materie

Vreemd genoeg valt de mens nog altijd in de val van datgene wat er rondom hem is. De verleiding om meester te zijn over die dingen rondom hem ligt nog steeds in zijn hart.

Meerdere boeken uit het verleden wijzen op de Maker van de dingen rondom ons en wijzen op de noodzaak om tot de juiste relatie te komen met die dingen en met die Maker. volgens meerdere oude schrijvers komt het er op aan dat de mens zijn verlangens leert kennen op zulke wijze dat hij ze ook kan beheersen. Zij spreken over verlangens die vallen in de categorie van de vruchtdragende activiteit, welke door sommigen ook karma wordt genoemd. Meer specifiek, ze zijn verlangens in de hoedanigheid van hartstocht of lust, die leidt tot een neutrale staat of ons zo ver zal neerwaarts trekken dat wij volledig ontmoedigd zullen geraken en in een staat van ontevredenheid ons mens zijn als onwaardig en niet geslaagd zullen aanschouwen. Al deze verlangens naar persoonlijke zinsbevrediging behoren tot de hartstocht, een concept waar al in het verleden wijzen mee vertrouwd waren en er op de gevaren wezen van die bezitsdrang. Ze wisten ook de geaardheden der goedheid en onwetendheid, en de goddelijke hoedanigheid van goedheid speciaal gereserveerd voor hen die zich op een eerlijke of gewijde manier aan God op een zuivere manier opdragen.

Hippiejaren

Na de gouden jaren 60 van de vorige eeuw zijn meerdere westerlingen gaan inzien dat die gehechtheid aan de materie niet het grote geluk bracht. Velen van hen vonden die Oude Geschriften welke hier in de kerken gebruikt werden maar niets om dat zij, volgens hen, verbonden waren met die genootschappen of kerkgemeenschappen. In plaats van te gaan onderzoeken of die kerkgemeenschappen zich wel zouden houden aan de woorden en lessen in die Oude Geschriften, zochten zij na hun ontgoocheling met de geestelijke geschriften van de westerse theologen, soelaas in de nieuwe ontdekte wereld van het verre Oosten. Die oosterse wijsheid leek hun verfrissend nieuw met een boodschap van liefde voor elkaar in plaats van liefde voor niets voelende dingen.

Velen uit de baby-boom generatie of baby-boomers verafschuwden de weg die de mensen verkozen met hun voorkeur voor hebbedingen en gehechtheid aan de materie. In de hippie cultuur gingen velen echter niet dieper dan een lijfelijke liefde en een voor hen bevrijdende liefde voor iedereen. De Agapè of diepere liefde ontging velen van hen en van dezen die achterdochtig of nijdig op die vrije liefdesbewegingen zagen.

小 吴哥, Vyasa die aan Ganesha de Mahabharata vertelt – Janice janice.chc

In de jaren 70 dachten velen in het teruggrijpen naar de Indische werken tot vóór het 2e millennium v.GT in het sanskriet, de oudste levende Indo-Europese taal, of in het Pali de religieuze taal voor het Boeddhisme.

Met vier levensdoelen voor ogen konden velen in het Indisch epos Mahabharata zoeken naar het kama (begeerte), artha (rijkdom), dharma (spirituele doel), moksha (bevrijding). Het werk behandelt de strijd die plaats vindt in de mens, welke zich gaan hechten is aan aardse dingen en zich moet los maken van zijn egocentrische beperkingen om tot inzicht en wijsheid te komen.

Van de Mahabharata wordt wel gezegd dat het de essentie vormt en de som vormt van de Veda’s en andere Indiase geschriften. Ze bevat grote hoeveelheden ingevoegde mythologie, kosmologische verhalen van de goden en godinnen en filosofische parabels gericht aan studenten in de filosofie. De verhalen worden gewoonlijk aan kinderen verteld bij religieuze gelegenheden, maar ook gewoon thuis. {Wiki Nl}

Eind jaren ’80 werd de Mahabharata uitgezonden op de Indiase staatstelevisie. De uitzendingen waren zo populair dat de straten tijdens de uitzendingen uitgestorven waren en zelfs vergaderingen van het kabinet werden verplaatst om de ministers de kans te geven te kijken. Tegenwoordig zijn er talloze miniseries en stripboeken met het verhaal. Het epos werd ook diverse malen verfilmd. Voor westerlingen het meest toegankelijk is de vijf uur durende filmversie van Peter Brook uit 1989 (The Mahabharata).{Wiki Nl}

Meerderen wensten de Genesis of de ontstaansgeschiedenis verteld in de Bijbel niet aanvaarden maar vonden dan wel geloof in de hoofdrol voor de Zodang Gongpori en vooral de Kailash (twee heilige bergen in Tibet) in de ontstaansgeschiedenis van de mensheid en in de vertellingen van de Tibetaanse legende die spreekt over de periode van de zondvloed tot het moment de apen zich hadden omgevormd tot mensen zonder haren en geen staart .

Cultboek

Maar het meest besproken boek van de jaren 70 dat elke ‘gelovige’ of elk mens gelovend in een betere wereld moest lezen was het Tibetaans dodenboek Bardo Thödol (bar do thos grol) (Liberation Through Hearing During the Intermediate State), dat Tibetanen Het Grote Boek van Natuurlijke Bevrijding door te Begrijpen in de Tussenstaat noemen. Naast teksten over de drie bardo’s, ofwel overgangsfasen van het sterven en wedergeboorte bevat de verzameling van dit ‘cult boek’ beschrijvingen van de drie andere overgangsfasen: het leven, de droom en meditatie.

Bijna-dood ervaringen onderzoek(Photo credit: uvw916a)

Als wij mensen in het nu leven zullen wij verscheidene confrontaties moeten ondergaan. Bij het leven horen ook minder aangename ervaringen waarvan de doodservaring er zo een erg onprettige ervaring kan zijn. Maar het kan ook een goede ervaring zijn die volgens het Bardo Thödol deel uitmaakt van de zin van het leven, niet als ongewild feit, eens, in de toekomst, maar als een voortdurend bewust en bereid zijn, waardoor leven pas werkelijk mogelijk wordt.

Voorkant van een Tibetaans Dodenboek vertaling.

De theosoof Evans-Wentz legt een verbinding tussen de tekst van het Tibetaans dodenboek met onder meer Mysteries uit de oudheid, voorchristelijke tradities die verloren zouden zijn gegaan, het Egyptisch dodenboek en met de zeer omstreden tekst van Blavatsky’s The Secret Doctrine. {Evans-Wentz, Walter Y.(1948) The Tibetan Book of the Dead, Winsome Books, herdruk: ISBN 8188043125}

Dit cultboek werd zoals de Bijbel ook veelvuldig voorzien van voetnota’s waarbij sommigen die nota’s ook als deel van die oude geschriften gingen zien.

Het Egyptisch dodenboek daarentegen behaalde nooit zulk een aandacht in West Europa in die tijd, juist misschien omdat de Egyptische cultuur bekend stond om wel belang aan de materie te hechten en zelfs zaken in de graftomben voor de doden te voorzien zodat die in zijn dodenrijk daarvan gebruik zou kunnen maken.

Detail scène, van de Papyrusrol van Hunefer (ca. 1275 vGT), waar wordt getoond hoe het hart van de schrijver Hunefer wordt gewogen op de schaal van Maat tegen de veer van waarheid, door de jakhalskop Anubis. De Ibis-hoofdige Thoth, schrijver van de goden, registreert het resultaat. Als zijn hart is gelijk aan precies het gewicht van de veer, wordt Hunefer toegelaten over te gaan naar het hiernamaals. Zo niet, dan wordt hij opgegeten door de wachtende chimere verslindende schepsel Ammit samengesteld uit de dodelijke krokodil, leeuw en nijlpaard. Vignetten zoals deze waren een gemeenschappelijke illustratie in Egyptische boeken van de doden.

Op zoek naar fortuin en geluk

In die oosterse geschriften vonden velen de Bhāgavat, een woord dat verwijst naar ‘de Heer‘. Men zou het kunnen vertalen met fortuin of geluk, en de vervoeging ervan bhāgavata als de fortuinlijke, de glorieuze, de heilige. Vedisch gezien bedoelt men met fortuin de volheid (bhaga) van de Heer die bestaat uit intelligentie, macht, schoonheid, verzaking, rijkdom en roem. Het is een begrip dat overeenkomt met het gnostische begrip pleroma. Bhāgavata Purāna betekent dan ook het Verhaal van de Fortuinlijke en is de titel van een boek dat ook betrekking heeft op de zuivere toegewijde en de goeroe of geestelijk leraar (de uttama adhikārī en de ācārya). In de prediking van het z.g. Bhāgavata-dharma worden zij allen fortuinlijk of bhāgavata genoemd. Die titel is gereserveerd voor de zuivere toegewijde die de principes van het boek de Bhāgavata nauwlettend na leeft en het hele boek heeft gelezen en citeert uit ’t hoofd in het Sanskriet er woord voor woord verzen er van gebruikt in zijn prediking.

Dat ontbreken van de gehele teksten van de Bijbel te kennen en het onregelmatig reciteren van verscheiden verzen bracht voor velen vervreemding van de Heilige Schrift maar ook van de kerk waar Bijbellezing geen deel uitmaakte van de gangbare praktijk.

Filosofische beschouwingen in oud Indisch boek

De oosterse oude geestelijke boeken zijn qua status te vergelijken met de christelijke Bijbel en de islamitische Koran, waarin ook verhaald wordt over God, de Heer, Zijn kwaliteiten en vermogens alsmede over Zijn toegewijden die Zijn Heerlijkheid door de eeuwen heen proberen uit te dragen. Het Bhāgavatam dat als de meest ideale Hindoe-bijbel zich verhoudt tot de Bhagavad gita zoals de Christelijke Bijbel zich verhoudt tot de bergrede, wordt beschouwd als een voor de gewone man geschikt vanzelfsprekend commentaar op de Vedanta-sūtra. Het vormt de basisreferentie voor alle vaishnavistische exegese. De Śrīmad Bhāgavatam is de meest gevierde purana vanwege de diepte van zijn filosofische beschouwingen en de volledigheid in het bespreken van de onderwerpen van de vedische cultuurgeschiedenis en de beschrijving van de verschillende avatara’s en goden. Hoewel in het verleden onvertaalbaar geacht vanwege zijn filosofische gewicht en complexiteit, is er in de loop der tijden in de cultuur van de toewijding der bhakti (Bhakti_yoga) niettemin een goed leesbare, woord voor woord in het Sanskriet te volgen, versie ontstaan die goed te begrijpen is voor zowel de academicus als voor intelligente mensen zonder een hogere opleiding. {Wiki Nl}

+

Voorgaande artikelen:

Materialisme, “would be” leven en aspiraties #1

Materialisme, “would be” leven en aspiraties #2

vervolg: Materialisme, “would be” leven en aspiraties #4

++

Lees ook:

1. Bestaat er een god die zich om ons bekommert
2. Geloof in slechts één God
3. Rond God de Allerhoogste
4. Eigenheden aan God toegeschreven
5. Een Naam voor een God #3 Mijnheer de Heer
6. Jehovah wiens naam heilig is
7. Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #1 Konings Geloof
8. Goedheid en liefde openbaar gemaakt
9. In het helpen van anderen, zullen we onszelf helpen
10. Jehovah is goed naar hen die op Hem wachten
11. Verspreidt liefde overal waar naar je toe gaat
12. Wees de levende uitdrukking van God’s goedheid
13. Vriendelijkheid
14. Marx, het Volk, Religie, Christendom en verwrongen ideeën
15. Niet te lastig op of voor millenials

Additonal literature:

1. Classes of people and Cronyism
2. The Y generation in conflict with itself
3. Men as God
4. Jehovah is good unto them that wait for Him
5. Be the living expression of God’s kindness
6. In helping others, we shall help ourselves
7. Spread love everywhere you go
8. Kindness

+++

Related articles

• The Lama, the book and Leonard Cohen (keepthings.wordpress.com)
  According to Buddhist scholar and translator Robert Thurman (father of Uma), The Tibetan Book of the Dead, or Bardo Thodol, “organizes the experiences of the between—(Tibetan, bar-do) usually referring to the state between death and rebirth.”
• God is Not Dead (jenniferfooteblog.wordpress.com)
  I’ve been reading “God is Not Dead: What Quantum Physics Tells Us about Our Origins and How We Should Live” by Amit Goswami, PhD, for a couple of weeks now.
• Necronomicon – “I Am Anti-Christian, If That’s What You Want To Know” (bravewords.com)
  Necronomicon’s image is dark and evil and their lyrics deal with occultism, magik and mythology. Although you might associate a band of this stature as being Satanic, but Tremblay squelches that assumption.
• Carl Jung on Judgment at the time of Death…. (carljungdepthpsychology.blogspot.com)
  Onkel went on to say the following: “It is important to do everything one can before one dies. If, before one dies, one can tell oneself “I have scrubbed that floor well and with the utmost sincerity,” one can die! But if you say, “I haven’t scrubbed that floor in a decent way,” then you are in for it. Everything drops off of you when you die, but those things which you have really accomplished don’t drop off.
• Acceptance Versus Fear of Death (lettersfromsikkim.wordpress.com)
  Death is often a tender topic in America because we are afraid not only to die but also to lose someone close to us. While people in Sikkim still feel the same emotions that we do, traditions that Buddhists follow make death less scary and easier to cope with. Buddhists realize that it is inevitable that birth leads to death; according to The Tibetan Book of the Dead, “the process of dying is a natural transition.” Not only do they not fear death, but they also respond to it with more positive practices than the typical American does.
  +
  I see a problem with the way we handle death because we are afraid to lose control and we have difficulty accepting change. I do not want to belittle the sad emotions that come with death, but I do wish we looked at it more like people in this region do: they live each day accepting what they have, whereas we tend to live each day always wanting more. Therefore, when a Buddhist dies, the family accepts that the person has lived their life to its fullest, while we have more trouble with that.
• Memories of Near Death (psychewriter.wordpress.com)
  Dr. Raymond Moody, in his book, Life After Life, explains that near-death experiences are a cross-cultural phenomenon depicted in Biblical passages, the writings of Plato, and the Tibetan Book Of The Dead. He writes that to talk of life after death seems atavistic; a superstitious impulse born of fear, estranged from a scientific present.In my novel, Crystal From The Hills, I write about a character, Chris Leavitt (nicknamed Crystal), who indulges his own atavisms, struggling with various lives after deaths: most immediately, the death of his friend and doppelganger, Weed; the death of his father from lung cancer; the spiritual death of his mother, mired in grief following the death of her second husband in the 9/11 attacks. Above all, Chris struggles with his own deaths: the literal and the existential.
• Archive 04/03/2013: Rise From the Ashes -> Immortality (al-khemet) (realgreenmoon.wordpress.com)
  “In Egyptian mythology, bird identified by the Greeks with the phoenix. The benu was said to have created itself from fire that burned at the top of the sacred persea tree of Heliopois. It was essentially a sun bird, symbol of both the rising sun and the dead sun God, Osiris, from whose heart, in one account, the bird sprang. The benu not only signified the rebirth of the sun each morning but became a symbol of the ressurection of man. The Book of the Dead provides a formula for enabeling the deceased to take the form of the benu.