Het begin van Jezus #10 Een Heraut kondigt aan

Vroeger was het gewoonte dat een machthebber die op reis was, een heraut voor zich uit stuurde om zijn komst aan te kondigen. De mensen konden zich dan voorbereiden op zijn komst en hem op gepaste wijze ontvangen.

God had Zijn Plan met het wereldbestel en wenste dat het onder de beste voorwaarden op het beste tijdstip kon uitgevoerd worden. Dat was niet simpel voor de mensen, want zij moesten eeuwen wachten op die Verlosser, terwijl zij zich zo dikwijls in het nauw gedreven voelden. Meer dan eens werden zij verdrukt en uiteindelijk vielen zij onder het juk van de Romeinen, de meesters van de herauten.

Geboorte van Johannes de Doper - 1526 Pontormo (1494–1557)

In die tijd dat Johannes de Doper ter wereld kwam was er een zeer gespannen messiaanse verwachting in Israël. Hoe groter de nood en hoe ondraaglijker de lasten van de onderdrukking waren, des te meer klampte men zich vast aan de belofte van de grote koning. Dat zou immers het einde zijn van de nood en ook van de romeinse overheersing.

Steeds weer hadden opstandige Joden, die de strijd tegen de bezetters aanbonden, uit deze verwachting hun kracht geput. Later als mensen de leerstelling van Jezus hoorden en in hem de Messias begonnen te zien dachten ook nog velen, incluis de apostelen, dat die man van Nazareth spoedig een einde zou brengen aan het Romeinse juk. De gedachten van de discipelen zullen na al dat onderwijs van Jezus zeker niet gelijk geweest zijn aan die van de opstandige Zeloten; maar uit alles, wat de evangeliën ons van hen vertellen, blijkt toch wel dat ook zij door dit verwachtingspatroon beïnvloed waren. Als de Messias kwam, zou Hij alleen maar zijn koninklijke macht, die God Hem zou geven, hoeven te ontplooien. Dan zou het eeuwige rijk van gerechtigheid en vrede er zijn. Velen dachten zeker toen Jezus hen vertelde dat het Koninkrijk van God onder hen was, dat het tijdens hun leven zou gebeuren. Op dat vlak trachtte Jezus hen wel beter te doen inzien. Velen begrepen niet wanneer Jezus over de noodzaak van zijn lijden sprak: dat hij moest lijden, niet omdat omstandigheden of aardse machthebbers hem daartoe zouden dwingen, maar omdat hem het lijden was opgelegd door God, zijn Vader. Tot de verwachting, die God in het Oude Testament had gegeven, behoorde immers ook de bevrijding van eigen zonde en schuld. In het verleden was op alle mogelijke wijzen gesproken over verzoening en vergeving; en in de profetie van Jesaja was gesproken over de Knecht des Heren of Dienstknecht die om onze overtredingen werd doorboord en om onze ongerechtigheden de straf, die ons de vrede aanbrengt, op hem nam. Dat God de ongerechtigheid van ons allen op hem zou doen neerkomen werd door velen over het hoofd gezien. Dat was een vergeten gezichtspunt in de verwachting, die God voor zondige mensen gewekt had. Het zou een ramp zijn, indien de discipelen er niet enigszins op voorbereid zouden zijn, wanneer dat zou gebeuren. Het voor hen allen onbegrijpelijke moest nu onder woorden gebracht worden: dat de “koning der ere” verworpen en vermoord zou worden, en dat hij toch de hoogste koning van de  aarde zou blijven, of meer dan dat: dat hij zich juist op die weg als de grote koning en Zoon van David zou openbaren.

De zoon van David zou de mensenzoon zijn die zich ten volle aan God zou onderwerpen en veel lijden moest. Deze in het verleden veel beloofde Verlosser zou eerst verworpen worden op aarde om vervolgens in de hemel verhoogd te worden. Omdat de term ‘Messias’ reeds op een bepaalde en misleidende wijze gevuld was, gebruikt Jezus de beeldspraak uit Daniël 7.13, waar in een visioen iemand als een mensenzoon voor God verschijnt, en waar aan deze heerschappij, eer en koninklijke macht gegeven wordt, zodat alle volken voor hem buigen en hem dienen. Daarin ligt nu het raadsel, dat zich voor hun ogen zal voltrekken: dat deze ‘Zoon des mensen‘, deze hemelse Gevolmachtigde zal lijden en verworpen worden.

“Ik bleef staren op het nachtelijk visioen: En zie, met de wolken des hemels kwam iemand als een mensenzoon. Hij trad tot voor den Hoogbejaarde, en werd vóór Hem geleid.” (Daniël 7:13 Canis)
“Dan zal het teken van den Mensenzoon aan de hemel verschijnen; dan zullen alle geslachten der aarde jammeren, en den Mensenzoon op de wolken des hemels zien komen met grote macht en majesteit.” (Mattheüs 24:30 Canis)
“Jesus zeide hem: Ge hebt het gezegd. Maar Ik zeg ú: Van nu af aan zult gij den Mensenzoon gezeten zien aan de rechterhand van de Kracht, en Hem zien komen op de wolken des hemels.” (Mattheüs 26:64 Canis)
“Jesus sprak: Ik ben het! Gij zult den Mensenzoon gezeten zien aan de rechterhand der Majesteit, en Hem zien komen op de wolken des hemels.” (Markus 14:62 Canis)
“Zie, Hij komt met de wolken; en alle oog zal Hem zien, zelfs zij die Hem doorstoken hebben; en alle geslachten der aarde zullen zich op de borst kloppen om Hem. Ja! Amen!” (Openbaring 1:7 Canis)

God had in het verleden meerdere boodschappers naar de aarde gestuurd om de mensen te waarschuwen, maar ook om hen tekens te geven om de komende Verlosser te herkennen. Ook voorzag God dat er een aankondiger uit het geslacht van Elias zou komen die het pad zou voorbereiden en de mensen warm zou maken voor die uiteindelijke komst van de reeds lang beloofde Messias.

Deze heraut die Jezus zijn komst aankondigde was de neef van de Mensenzoon Jezus. Ook hij werd op wonderbaarlijke wijze aan mensenkinderen verkondigd. Maar toen deze Johannes aan zijn taak begon, konden zijn tijdgenoten hem niet plaatsen. Zijn getuigenis en zijn dopenriepen vragen op, en hij werd gepolst of hij misschien de vervulling was van een oudtestamentische profetie.

“En dit is de getuigenis van Johannes, toen de Joden uit Jerusalem priesters en levieten tot hem zonden, om hem te vragen: Wie zijt gij? Hij erkende het openlijk: Niet ik ben de Christus. Ze vroegen hem: Wat dan? Zijt gij Elias? Hij zeide: Ik ben het niet. Zijt gij de profeet? Hij antwoordde: Neen. Ze zeiden hem dan: Wie zijt ge; opdat we antwoord brengen aan hen, die ons gezonden hebben; wat zegt ge van uzelf? Hij sprak: Ik ben de “stem van een roepende in de woestijn: Maakt recht de weg des Heren,” zoals de profeet Isaias heeft gezegd. De afgevaardigden nu behoorden tot de farizeën; ze ondervroegen hem, en zeiden: Waarom doopt ge dan, zo ge de Christus niet zijt, noch Elias, noch de profeet? Johannes gaf hun ten antwoord: Ik doop met water; maar midden onder u staat Hij, dien gij niet kent. Hij is het, die na mij komt; ik ben niet waardig, zijn schoenriem los te maken. Dit gebeurde te Betánië, aan de overkant van de Jordaan, waar Johannes toen doopte.” (Johannes 1:19-28 Canis)

Als de apostelen later tot betere inzichten zijn gekomen zullen zij ook duidelijk maken dat die man uit Nazareth, die zo vervolgd werd en wiens volgelingen ook door Saul (voor hij zich bekeerde en als  apostel Paulus vele teksten schreef) en anderen vervolgd werden, de beloofde Messias uit het geslacht Abraham was die door Johannes de doper was aangekondigd en gedoopt waarna God hem uit de hemel als Zijn zoon erkende.

“Mannen broeders, zonen uit Abrahams geslacht en de godvrezenden onder u: tot ons is dit woord van verlossing gezonden.” (Handelingen 13:26 Canis)
“Welnu, gij zijt de zonen van de profeten en van het Verbond, dat God met uw vaderen sloot, toen Hij tot Abraham sprak: “En in uw zaad zullen al de geslachten der aarde worden gezegend.”” (Handelingen 3:25 Canis)
“Dit is het woord, dat Hij aan de kinderen Israëls heeft verkondigd. toen Hij de blijde boodschap bracht van vrede door Jesus Christus: Hij is de Heer van àllen.” (Handelingen 10:36 Canis)
“en zie, een stem uit de hemelen zei: Deze is mijn geliefde Zoon, in wie Ik mijn welbehagen heb!” (Mattheüs 3:17 VoorhNT4)

+

Voorgaand: Het begin van Jezus #9 Een kwestie van Toekomst

Vervolg: Het begin van Jezus #11 Goddelijk verwezenlijkt en niet geïncarneerd