Manifest Gelovigen nemen het woord

Op zaterdag wordt er in België al lang geen post meer geleverd. Daardoor verwacht er ook bijna niemand nog een zending die dag. Hebt u vanmorgen in de brievenbus gekeken?

Dacht u vandaag nog een berichtje, een briefje of pakje te kunnen ontvangen?

Nochtans kunnen wij elke dag mooie berichten ontvangen. Maar ook kunnen wij elke dag mooie berichten de wereld insturen. Doch merken wij dat vele mensen aan bepaalde berichten geen boodschap hebben. Zij zijn helemaal niet geïnteresseerd in dat Goede Nieuws dat sommigen wensen te verkondigen.

De laatste jaren hebben de mensen meer dan genoeg kopzorgen en andere ‘besognes’ rond hun hoofd.

De Kerkklok om mensen tot gebed op te roepen - vergane 'glorie' - Endelave Kirke

Toch hebben mensen het horen donderen in Keulen. Meerderen waren al lang uit de statige gebouwen met hoge torens en nog steeds luidende klokken weggetrokken. Men kon zich afvragen voor wie die klokken nog luiden? Want zij konden mensen uit hun slaap halen of enerveren met hun doordringend geluid. Anderen vinden het dan weer niet erg om die klokken elk uur meerdere keren te horen slaan en dan op zaterdag en zondagvoor meerdere minuten het oproepsignaal te laten zijn waarop eigenlijk niemand meer reageert.

Het werk op het land gaat ongehinderd verder, of het nu maandag, zaterdag of zondag is, al was het vrijdag, de boer boerde voort.

Klokkengelui zindert door de gemeente Cothen, Nederland: Rooms Katholieke kerk

Buiten mag het hard waaien, dat ook zal de mensen niet meer hun toevlucht doen nemen naar dat torengebouw.

De mensen hebben op de televisie de grote stormen van de laatste maanden wel zien zwiepen over die vroeger oh zo grote kerkinstelling van het land. Het is nu reeds enkele jaren dat die grootste instelling van het land haar blazoen verloren is en wordt besmeurd met het ene na het andere schandaal. Het lijkt wel of zij mee in het politiek bootje zijn gestapt, waar men ook lekker met schandaaltjes in de pot wil roeren. Maar deze die hier de ronde doen zijn dan wel verhalen die kerkleiders niet staan en die men zeker niet verwacht van geestelijke leiders die zich uitgeven als mensen van God zijnde.

Kardinaal van de Katholieke Kerk, G. Danneels met afgodsbeeld van een "heilig sacrament"

Het zijn echter niet enkel die bizarre verhalen en gesloten traumaboxen van de jaren vijftig en zestig die nu boven water komen drijven die het volk uit die grote, steeds killere en steeds legere kerken laat vloeien. Door de schandalen van kindermisbruik heeft de kerk haar morele legitimiteit verloren. Op die schande heeft de kerkleiding nooit een deftig antwoord kunnen formuleren. Het eenvoudig afwimpelen van de paalde kerkoversten deed velen hun ogen fronsen. Het makkelijk terzijde schuiven van Kardinaal Danneels leek het eerst nog allemaal te minimaliseren, maar de wereldvreemde uitspraken van aartsbisschop Léonard konden enkel nog olie op het vuur gooien door de vernederingdie verder werd toegebracht aan de geslagen wonden.

Meer dan meer dan 8200 gelovigen vonden dat het hoog tijd was om met een boodschap naar buiten te komen. Zij brachten een manifest uit met als titel: “Gelovigen nemen het woord”. vermoedelijk zijn het mensen die met lede ogen aanzagen dat hun kerk aan het zinken is terwijl de kerkleiding niet echt die dingen doet om het chip boven water te houden.

Toren van de Katholieke Kerk in Chaam - Image via Wikipedia

Zij begrijpen niet  waarom de leiding van hun plaatselijke gemeenschappen (parochies bijvoorbeeld) niet wordt toevertrouwd aan een man of een vrouw, gehuwd of ongehuwd, beroepskracht of vrijwilliger, die daartoe de nodige vorming heeft gekregen. Ze roepen het uit dat zij toegewijde herders nodig hebben. Maar hierbij durf ik vragen waarom zij niet zelf het heft in handen nemen en gezamenlijk ‘kerk‘ maken? Wat houdt er hun van weg om met die toegewijden een ‘Kerk‘ uit te bouwen in hun gemeenschap? Natuurlijk is het antwoord heel klaar en duidelijk. Dat zou tegen de borst stoten van de Katholieke Kerk. Maar zou het niet de Kerk van God moeten zijn? Waarom houden al die mensen zo vast aan “de Kerk van Rome” of de “Heilige Stoel“?

Er zijn nu Belgen te kennen geven dat zij in elke levende gemeenschap liturgische voorgangers nodig hebben. Als zij dan spreken van ‘levende gemeenschap’ houdt dat in dat zij vinden dat er nog leven in hun gemeenschap is. Want naar buiten toe kan ik enkel lege kerken zien en weinig leven onder gelovigen, indien er deze al zijn.

De ondertekenaars , waarbij veel pastoors, van het manifest begrijpen niet waarom bekwame leken en gevormde godsdienstleerkrachten niet zouden mogen preken, maar dan vergeten zij de woorden van de apostel Paulus die duidelijk aan haalt dat er taken zijn voor vrouwen en mannen en dat het lerend woord gedeelte en de handelingen rond de symbolen niet door een vrouw vertolkt mogen worden tijdens de dienst. Totaal geen bezwaar voor de lering bij een Bijbelstudie bijvoorbeeld of uitwisseling van gedachten tijdens een dienst. dus het hangt af van de omstandigheden in welke mate de vrouw welke dienst kan leveren.

Ze geven te kennen dat zij het woord Gods nodig hebben. Dat is mooi, en nog mooier is dat anderen dit ook nodig zouden hebben. In de Bijbel vinden wij ook sterke vrouwen die er aan mee hielpen in de eerste eeuwen dat Woord van God te helpen verspreiden. Burgerlijke geschriften laten ook zien hoe door de geschiedenis heen vrouwen prachtige taken hadden opgenomen en hun mannetje hadden gestaan om het Goede Nieuws te verkondigen. Zij zijn jaren prachtige boodschappers geweest. Zo houdt niets hen tegen om vandaag ook nog die Blijde Boodschap rond te dragen. Waarom blijven zij dan in het donker? Maar waarom blijven die mannen dan ook nog steeds in het stille hoekje?

Want wij kunnen toch niet zeggen dat wij hier in België of Nederland veel mensen over God en over Jezus Blijde Boodschap horen spreken? In Nederland mag er dan wel een traditie zijn van Bijbellezen en kennen nog mensen van vroegere generaties de Heilige Schrift, maar in België kennen niet veel mensen de inhoud van de Heilige Schrift, ook al mag het het “Beste Boek der Bestsellers” zijn.

In het manifest staat:”Wij pleiten er tevens voor dat binnen de kortste tijd zowel gehuwde mannen als vrouwen tot het priesterambt worden toegelaten. Wij, gelovigen, hebben hen nu broodnodig.” Maar waar staat er in de Bijbel, het Woord van God, dat noch getrouwde mannen noch vrouwen geen priesterambt of functie in de Gemeente van Gelovigen zouden mogen opnemen? Hebben wij werkelijk priesters nodig zoals deze worden voorgesteld als de Katholieke Kerk? Was en is Jezus onze enige hogepriesterdie wij nu nog nodig hebben?

Is het niet die Katholieke Kerk die zelf het Woord van God ontkracht heeft en haar gelovigen heeft uitgesloten van het predikingswerk?

Badiliek van het Heilig Hart of La basilique du Sacré-Cœur, Koekelberg, Brussel

Door de starheid en machtswellust van die ‘kerkelijke instelling’ is de geloofswereld ondergraven geworden. Het is het hoger gezag van Rome dat er voor gezorgd heeft dat men parochies kreeg waar de mensen niet meer weten hoe de vork in de steel zit en waar die kerk haar waarheid en getrouwheid is. Na bepaalde openingen toe heeft men al het werk van Paus Johannes XXIII totaal vernietigd en heeft men de Kerk terug willen schroeven naar de middeleeuwen.  In plaats van met de tijd te willen mee gaan heeft de Kerk de tijdscapsule ingezet terug naar het verre verleden. Hierdoor is er leegstroom gekomen, bij mensen die de realiteitszin niet meer zagen in die vervreemdende kerk. Hoe kon zulk een bastion van conservatief denkende jongeren aantrekken en hen met plezier de herdersstaf doen opnemen om priesterlijke taken te gaan vervullen in kleine dorpen of grote gemeenten? Zij die al priester waren toen de zoveelste hervorming al die ‘wetsbepalingen’ onder de onfeilbare gedachten van de Paus moesten trachten duidelijk te maken bij hun gelovigen, konden toch hun broodwinning niet gaan opgeven door zelf het Woord van God te gaan opvolgen en dat te doen van wat er echt in de Heilige Schrift staat. De ‘oude garde’ deed dan maar braafjes zijn jaren uit, als een ‘werk als een ander’. Velen van hen hadden echter al jaren het geloof de rug toegekeerd. Uit vele monden van genaamde priesters kon men hun chagrijn horen en merken dat zij weinig hoog hadden met de inhoud van de Bijbel en nog minder met het Geloof en de Kerk. Door hun ouder worden en uiteindelijk op pensioen gaan verminderde het aantal priesters. Maar door dat er niet voldoende instroom was moesten die ouderen die nog iets wensten te doen het alsmaar langer volhouden in taken die veel te groot werden voor één man. Van gemeente tot gemeente moesten zij parochies zonder priester gaan opzoeken. Deze priesterloze parochies konden geen regelmatige eucharistievieringen brengen en dikwijls werd er dan geopteerd om de uren zo te laten aansluiten dat de priester van de ene plaats naar de ander kon trekken. Maar dat maakte wel dat op vele plaatsen die eucharistievieringendie dan soms maar één op twee of drie weken waren, of zelfs slechts één in de maand, op ongeschikte uren.

Uiteindelijk zagen sommige gelovigen dat gebedsdiensten zonder communie eigenlijk toch allemaal niet hoeft. Als mensen de Bijbel goed zouden kennen zouden zij inzien dat de gelovigen regelmatig samen kwamen om samen  het geloof met elkaar te delen. Dat delen van het geloof hield in eerste instantie het Woord van God, de Bijbel lezen en bestuderen in. Verder was het een sociaal samen zijn om ook Christus Jezus Laatste avondmaal te herinneren. Het breken van het brood en het drinken van de wijn als symbolen van het vlees en bloed van Jezus Christus zijn daar bij de belangrijke elementen van het herkennen van het Nieuwe Verbondsteken. Zo zou men kunnen zeggen dat het samen delen van dat brood en die wijn ook een teken naar anderen moet toe zijn van die verbintenis onder dat Verbond. Aldus zou het een essentieel element van de dienst moeten zijn.

De ondertekenaars het Manifest ‘Gelovigen nemen het woord’, die zich uitgeven als Vlaamse gelovigen, vragen in verbondenheid met mede gelovigen in Oostenrijk, Ierland en vele andere landen, hun bisschoppen om de impasse waarin ze terechtgekomen zijn te doorbreken en dringen eveneens op aan hervormingen die voor de kerk levensnoodzakelijk zijn door te voeren.

Men kan zich namelijk terecht de vraag stellen waarom de noodzakelijke kerkhervormingen zolang uitblijven! Is de Katholieke Kerk werkelijk zo wereldvreemd geworden en zo ver weg gegroeid van het gene wat er in het Woord van God staat?

Maar aan de andere kant kan men dan ook vragen waarom die gelovigen zo lang willen vast houden aan een apparaat dat voldoende heeft aangetoond hoe het op macht is belust en hoe voor hun posities van personen belangrijker is dan de ethische vertolking van vertegenwoordiger van het Woord van god te zijn.

Het is nog steeds ongelofelijk hoe zo vele mensen, die beweren gelovig te zijn, willen vast houden aan dat instituut dat al lang met het Ware Geloof heeft gebroken.

Daarom wordt het meer dan hoog tijd dat diegenen die zich gelovig voelen, zich nog meer gaan verdiepen in hun geloof en zich ook bereid stellen dat geloof verder te verspreiden.

Het Christendom wordt een ‘openbaringsgodsdienst’ genoemd. Maar wat stellen die gelovigen zich daarbij voor? En zijn er vandaag nog mensen die die boodschap van openbaring en Goed Nieuws werkelijk willen belijden? Hoe willen zij zichzelf plaatsen in zo’n openbaringstraditie?

De Katholieke Kerk is aan het doodbloeden en voor men aan laatste stuiptrekkingen komt wil men het nog redden, wat gerust nog mogelijk is als men er degelijk werk van maakt. Als niet Katholiek zien wij het Katholiek Geloof nog eeuwen mee gaan, indien Jezus niet eerder terug op aarde komt.

Maar diegenen die zich gelovig voelen kan men vragen, wat geloven zij, wat zegt het Bijbelse geloof, wat willen zij geloven? Waarom vast blijven houden aan een Kerkgemeenschap die niet de voorkeur geeft om zich te houden aan de zaken die verkondigt worden in het Woord van God, maar veeleer er zich willen houden aan leerstellingen bepaalt door mensen, in plaats van God de Allerhoogste en enigste onfeilbare?

Daarom willen wij graag een oproep doen aan elke gelovige, zich te verdiepen in het Woord van God, en daarin de Waarheid en de Oplossingen te zoeken.

Hen willen wij ook op deze dag de Boodschap brengen van het Goede Nieuws, dat wij samen als mens kunnen werken aan het op op weg gaan naar eeuwig leven in het Koninkrijk van God.

+

Vindt:

1. het Manifest: Gelovigen nemen het woord
2. Manifest: [On-]Gelovigen nemen het woord

+++

Aanverwant:

Gewijde ambt uit schemerzone halen

Website nagelt priesters aan de schandpaal: ‘Deze pastoors zijn ketters’

Naar sterkere centrumkerken met minder priesters

Beminde gelovigen

‘Ik versta verzuchtingen van het manifest Gelovigen nemen het woord ‘

Discussie over manifest lijdt onder dode hoek