De nacht is ver gevorderd 10 Studie 2 Schrik of troost 6 Gebeuren in oordeel

Wat gebeurt met de gelovige in dit oordeel?

In Jeruzalem wonen op dat moment zowel gelovigen als ongelovigen. De ongelovigen zijn wellicht in de meerderheid maar toch komen ook gelovigen in datzelfde oordeel terecht.

Laten we naar twee voorbeelden van gelovigen kijken om te zien wat er met hen gebeurt. Als eerste zien we Jeremia. Hij is de profeet die het volk telkens gewaarschuwd heeft. Hij vertelt het volk wat zij moeten doen, namelijk zich overgeven omdat het God is die hun vijanden op doet trekken. Daarmee wordt Jeremia gezien als landverrader, en hij wordt ook als zodanig behandeld. Jeremia werd, toen hij tijdens een gevechtspauze de stad wilde verlaten, gearresteerd en in een kerker van zijn tegenstanders gegooid. Maar de koning laat hem naar de paleiswacht brengen, waar hij nog te eten krijgt. Geen ideale  omstandigheden, maar hij blijft wel in leven. Daarna werd hij door zijn tegenstanders in een put gegooid waar hij langzaam tot zijn oksels in de modder wegzakte, nu zonder eten. Maar hij werd daar uit gered door een Ethiopiër.
Jeremia was bij de Babyloniërs bekend, en zij wisten ook van zijn boodschap dat het volk zich over moest geven. Na de val van de stad werd hij door de Babyloniërs vrijgesteld van transport naar Babel:
Met betrekking tot Jeremia gaf koning Nebukadnessar … de commandant van zijn lijfwacht, de volgende opdracht: ‘Neem hem onder je hoede, doe hem geen kwaad, maar willig zijn wensen in.’ De commandant … liet Jeremia uit het kwartier van de paleiswacht halen … Zo kwam Jeremia weer op vrije voeten. (Jeremia 39:11-14)

Toch kwam hij opnieuw bij dat transport terecht. En opnieuw werd hij door die Babylonische commandant bevrijd:
De commandant van de lijfwacht, had hem in Rama vrijgelaten. Hij had Jeremia daar geboeid aangetroffen onder de ballingen van Jeruzalem en Juda, die naar Babel zouden worden gevoerd. (Jeremia 40:1).
Zou hij dan toch in het land achter mogen blijven? Uiteindelijk wordt hij door de kleine groep Judeëers die nog overgebleven zijn meegenomen naar Egypte, een land waarvan hij zelf had moeten getuigen dat zij nooit daarvan terug zouden keren. Hij wordt tegen zijn zin meegenomen en ook hij zal niet meer naar zijn vaderland teruggekeerd zijn. Hij moet in Egypte een bestaan zien op te bouwen, tussen Egyptenaren voor wie hij een vreemdeling is, en een klein aantal volksgenoten die hem haten, om uiteindelijk in Egypte te sterven.

Daniël verkoos enkel voor God aanvaardbare aanbidding

Jeremia heeft dus niet langs de zijlijn gestaan om te kijken hoe het volk gestraft werd.
Een ander voorbeeld is Daniël. Daniël kende de woorden van Jeremia. Hij bestudeerde ze zelfs. Daniël werd al als balling meegenomen bij een eerdere aanval, twaalf jaar voor de stad verwoest werd. Hij werd in Babel aan het hof opgevoed. Zijn volksgenoten namen aan dat degenen die meegenomen waren blijkbaar de zondaars waren omdat zij Gods straf moesten ondergaan, terwijl degenen die in Jeruzalem achterbleven nog thuis woonden, en naar de tempel konden gaan om God te aanbidden zoals voorgeschreven. Dus als je achterbleef was je gezegend en de zondaars waren uit hun midden meegenomen. En dus ziet het volk Daniël als zondaar. Maar in werkelijkheid is Daniël als balling in Babel terwijl God nog geduldig afwachtte en het volk de gelegenheid gaf zich te bekeren, zeker nu ze gezien hadden wat er kon gebeuren. Daniël heeft nooit meer zijn eigen land en de tempel teruggezien, en toch was Daniël een groot voorbeeld van wat God van zijn volk verwachtte. Hij toonde het geloof dat bij zijn volksgenoten afwezig was. De helft van zijn boek is gevuld met voorbeelden van geloof van hem en zijn vrienden. Zo lezen we in het boek Ezechiël, een gelovige die ook in ballingschap in Babel is:
Stel, mensenkind, dat een heel land tegen mij zondigt door mij ontrouw te worden en ik treed tegen dat land op … en stel dat de volgende drie mannen in dat land wonen: Noach, Daniël en Job– dan zullen zij met hun rechtvaardigheid alleen zichzelf redden, spreekt God, de HEER…. Dit alles geldt des te meer nu ik mijn vier straffen: het zwaard, de honger, de wilde dieren en de pest, op Jeruzalem loslaat om er mens en dier uit te roeien! Toch zullen er mensen zijn die daaraan ontkomen: er zullen zonen en dochters uit de stad worden weggevoerd en naar jullie toe komen. Wanneer jullie zien wat zij hebben gedaan, zullen jullie je kunnen verzoenen met het lot dat Jeruzalem heeft getroffen en begrijpen waarom ik de stad heb gestraft … dat ik alles wat ik met de stad heb gedaan, niet zonder reden heb gedaan – zo spreekt God, de HEER. (Ezechiël 14:13-23)

Jeremiah treurend om de vernietiging van Jeruzalem (Photo credit: Wikipedia)

+

Voorgaand: De nacht is ver gevorderd 9 Studie 2 Schrik of troost 5 Menselijke politiek of Gods hand

Vervolg: De nacht is ver gevorderd 11 Studie 2 Schrik of troost 7 Lessen voor ons