Gods vergeten Woord 6 Verloren Wetboek 5 Ketters

Ketters

Door de hele middeleeuwen heen hebben echter toch kleine groepen Bijbelgetrouwe gelovigen, die vaak klandestien wel over een Bijbel in de landstaal beschikten (een uitermate kostbaar bezit in die tijd) zich verzet tegen deze ontwikkelingen. Maar we weten weinig af van hun feitelijke omstandigheden. Ze werden door de staatskerk regelmatig fel vervolgd en afgeschilderd als ketters en afvalligen van de rechte leer. Wat we weten, weten we van hun vervolgers, en het zal duidelijk zijn dat dat geen objectieve berichtgeving is. Dat veranderde met de Reformatie.

Verspreiding van het anabaptisme over West-Europa in de periode 1525-1550

De opstand tegen Rome werd door sommige meer radicale denkers aangegrepen om terug te keren naar de oorspronkelijke situatie. De Hervormers voelden zelfs aanvankelijk wel voor die ideeën, die immers overduidelijk van Bijbelse aard waren. Maar na verloop van tijd hebben zij zich van deze groepen afgekeerd. Hun ideeën waren hun te radicaal en in hun ogen was de tijd er nog niet rijp voor. De beschermende hand van de lokale overheid was hun liever, en dat vroeg opnieuw om een staatskerk, zij het nu op nationaal niveau en niet langer gedirigeerd vanuit Rome. Dat mondde tenslotte uit in een vervolging van hen die werkelijk terug wilden naar het geloof van de apostelen, een vervolging die even fel was als die door Rome, en nog maar kort geleden gold de kwalificatie ‘anabaptist’ of ‘wederdoper’ (zoals zij door hun tegenstanders werden aangeduid) als de meest verwerpelijke ketterse vloek in zowel katholieke als reformatorische kring (toen ik enige jaren geleden in een correspondentie met een reformatorische christen had verteld dat onze Bijbelse visie verwant is aan die van de 16^e eeuwse anabaptisten, dankte hij mij in zijn antwoord hartelijk voor mijn openheid, alsof ik zojuist had opgebiecht dat ik in mijn vrije tijd een lustmoordenaar was; uiteraard was dat het eind van de correspondentie).

Verduin toont aan dat de Reformatoren daarmee het sacrale karakter van hun kerken handhaafden. En zij verdedigden dat met dezelfde quasi-schriftuurlijke bewijzen waarmee de kerk in Constantijns dagen dat gedaan had. Dit sacrale karakter kenmerkt derhalve ook veel van de hedendaagse protestantse kerken, ook al beleven wij intussen een volledige scheiding tussen kerk en staat. En daar ligt voor ons een fundamenteel onderscheid. De Broeders in Christus behoren wellicht tot de laatsten die op het historisch toneel verschenen zijn die de ‘constantinische vergissing’ hebben onderkend. Maar het is in elk geval één van de redenen dat wij gedwongen zijn een eigen weg te gaan tov. de meeste kerken om ons heen.

+

Voorgaand:

Gods vergeten Woord 4 Verloren Wetboek 3 Vroege afdwalingen en de ‘Constantinische’ omwenteling

Gods vergeten Woord 5 Verloren Wetboek 4 De ‘katholieke’ kerk

Engelse versie / English version: God’s forgotten Word 6 Lost Lawbook 5 Heretics