14 Nisan gelegenheid om anderen in samekomst bijeen te brengen

Over twee dagen mogen wij de aanzet geven tot het belangrijkste weekend van het jaar 2019. Op vrijdag 19 april komen wij samen voor het avondmaal van 14 Nisan.

Op die zeer speciale avond kijken wij naar de wereld, hoe dat deze weg van God is gegaan en door de geestelijke en werkelijke vervuiling een aanzuigend moeras is geworden waar de meerderheid, dikwijls zelf niet beseffend, dieper en dieper weg zakt.

In deze wereld van materialisme is de materie de grootste afgod geworden. Het liefst schaft de meerderheid van mensen zich zoveel mogelijk laatste snufjes aan. Het liefst willen de meeste mensen ook pronken met die aller laatste nieuwtjes.

Bij de zeer erge brand van de Notre-Dame de Paris moeten wij erg genoeg wast stellen dat zelfs stenen en verbrand hout vlugger gelddonaties kunnen verkrijgen dan mensen die getroffen zijn door oorlogs- en natuurgeweld en snakken naar wat eetbaars. Zij moeten op hun honger zitten terwijl binnen de twee dagen al 800 miljoen Euro bijeengebracht is om tot de herstelling te komen van dat historisch monument, dat tot 14 miljoen bezoekers per jaar in de Franse hoofdstad mocht ontvangen.

Die kerk kreeg dan wel niet die bezoekers voor een kerkdienst of voor een ingetogen moment met God.

Ingetogen ogenblikken met God zijn heden een rariteit geworden. In onze westerse maatschappij ligt God niet bepaald op de rand van de tong of vooraan op de lippen.

Vrijdag avond is echter een uitstekende gelegenheid om mensen uit te nodigen en te laten zien waarom het vergaderen zo belangrijk is en hoe wij als broeders en zusters in Christus hoop mogen hebben op iets ongelofelijk mooi en onverwoestbaar. Die avond is ideaal om aan te tonen dat al die materie vergankelijk is en hoe wij iets veel vaster voor ogen mogen houden. Verder kunnen wij voorleggen waar wij als mens beter onze verlangens laten naar uit gaan.

De voor- en na-oorlogse generatie had heel wat verlangens. Wij hebben ook bepaalde levensvormen uitgeprobeerd waar sommigen toen en nu ‘vies’ tegen aan keken. Met vele kleuren trachtten wij toen echt kleur te geven aan ons leven dat wij hoopten in symbiose te brengen met onze omgeving, vol respect voor de Grote Maker van dit alles. Wij zochten ook meerdere vormen om ons geloof kleur en zin te geven en dit in gemeenschap ten volle te beleven. toen stond het samen beleven centraal, nu lijkt het egoïsme gezegevierd te hebben en is het grote “Ik” aan de orde van de dag, waarbij die persoon zich meestal beter wil voorstellen dan hij of zij eigenlijk is. Hiertoe worden dan de allernieuwste snufjes boven gehaald om zich te veruiterlijken als de meest bij de tijd zijnde.

Maar hoe zit het dan met hun verlangens en hun hoop?

Lees hier verder meer over: Verlangens van hedendaagse jongeren

en denk er dan eens over na waar u wil staan in deze wereld van genot, luxe en verheerlijking van de materie.

Is er in deze wereld ook nog plaats voor Diegene Die alles mogelijk maakt?

Hoe sta je tegenover de Schepper en tegenover diegene die bevrijding van de slavernij van de mens en van de doodstraf bracht?

Op 14 Nisan zullen wij samen rond de tafel zitten en de Nazareen Jezus gedenken, hoe deze ook met zijn getrouwen samen kwam om de uittocht van Egypte te gedenken, maar ook om aan te geven dat met hem een nieuw tijdperk was aangetreden waarbij een Nieuw Verbond met God werd aangegaan. Voor ons is die verbondsdaad onze bevrijding en onze hoop naar een betere toekomst. Het geluk dat daarin gesloten is willen wij dan ook met velen delen.

Mogen wij er op rekenen dat u, waar ook ter wereld, mee zal denken aan die bijzondere bijeenkomst van Jezus, en dat wij ons als broeders en zusters in Christus verbonden mogen voelen in eenheid, met de hoop op de Genadegave?

Vergeet u ook niet om anderen uit te nodigen, bij u thuis of in uw gemeenschapshuis, om samen Jezus avondmaal te herinneren?