Uw vertroostingen verkwikken mijn ziel

Eén van de vele bewijzen dat de Bijbel het woord van God is, en niet door mensen bedacht, zijn de regelmatige ontdekkingen van nieuwe ideeën en waarheden.
Tot zijn grote voldoening merkt de ernstige lezer van dit Boek hoe zijn of haar begrip daarvan vorderingen maakt. Zelfs in de bekendste passages blijken nog altijd diepere betekenissen verborgen te zitten. Zulke ontdekkingen overtuigen hem of haar ervan dat de Bijbel eigenlijk een onuitputtelijke bron voor ons geestelijk leven is.

 

“18 dacht ik: ‘mijn voet vindt geen steun’, uw goedheid, Heer, hield mijn staande.
19 Wanneer talloze zorgen in mij woelden,
werd mijn ziel door uw troost verkwikt:
20 en zoudt Gij dan de rechterstoel van de ongerechtigheid schragen?
Daar heet recht het leed dat gesticht wordt.”
(Ps 94:18-20 WV78)

*

Laten we als voorbeeld naar Psalm94:19 kijken. Oppervlakkig gelezen lijkt dit vers iets heel eenvoudigs te zeggen, zeker als wij de Nieuwe Bijbel Vertaling volgen:

“Toen ik doorzorgen werd overstelpt,
was uw troost de vreugde van mijn ziel”.

Wie onder ons wordt niet van tijd tot tijd door zorgen overstelpt?
En bij wie anders dan God kunnen wij troost vinden? In deze tijd van toenemende stress, stapelt “de veelheid van gedachten” (NBG’51) zich in ons binnenste op, zodat wij vaak de slaap niet kunnen vatten. Hoe meer wij proberen die gedachten te onderdrukken, hoe meer zij lijken toe te nemen, of andere vormen aan te nemen.

Vragen, problemen, moeilijkheden, mogelijke oplossingen, hoop, vrees, verlangens: alle dringen zij zich op aan ons bewustzijn, zodra wij stoppen met het werk waarmee wij op een bepaald moment bezig zijn. Ook ons onderbewustzijn maakt overuren; onze dromen weerspiegelen soms op de vreemdste manier waar ons hart vol van is.

De psalmist bevond zich in zo’n situatie. Hij stond perplex en was vol zorg als gevolg van zijn vele gedachten, want hij verkeerde in gevaar:

“Had de HEER mij niet geholpen, dan woonde ik al in de stilte van het graf. Toen ik dacht: Mijn voet glijdt weg, hield uw trouw mij staande, HEER” (Psalm 94:17-18).

De goddelozen hadden het op hem gemunt, maar bij God vond hij steun en verlossing.Toch geeft de psalmist hier niet slechts een voorbeeld van de algemene ervaring van mensen, wanneer zij door gevaar en angst bedreigd worden. Hij heeft een veel hoger doel voor ogen. Hij schrijft een geneesmiddel voor deze onrust en emotionele spanning voor:

“Bij de veelheid van mijn gedachten in mijn binnenste verkwikten uw vertroostingen mijn ziel” (vers 19, NBG’51).

Hoe geruststellend klinken deze woorden, hoeveel troost en gemoedsrust stralen zij uit! Het woord,dat hier met “troost” (NBV) of “verkwikt” (NBG’51) vertaald is, heeft het idee in zich van kalmeren, of strelen, zoals een moeder haar dreinend kind troost. Op gelijke wijze wordt ons de troost van God aangeboden als tegengif tegen de stormloop van angstige gedachten, die in dagen van stress en gevaar op ons afkomen.

Kunnen wij deze remedie van de psalmist, die voor hem zo effectief bleek te zijn, op onszelf toepassen?
Kunnen wij enigszins een halt toeroepen aan de opdringerige werkzaamheid van ons bewustzijn, om dat in hogere en meer nuttige banen te leiden?

Ja, zegt de psalmist uit eigen ervaring. Vrede en troost vond hij in het besef van Gods genade en de vele vertroostingen die hij had ontvangen. De veelheid van zijn gedachten mocht niet ongeremd vloeien: er werd nog een element aan de stroom van zijn bewustzijn toegevoegd; een nieuwe emotie – die van dankbaarheid en lof – heeft de vroegere angst vervangen. Met als gevolg dat zijn geest kalmeerde en zijn ziel zich herstelde.

Het is zeker de moeite waard om te proberen het voorbeeld van de psalmist te evenaren. Het is mogelijk, al is het moeilijk, om met zorg uitgekozen gedachten in de stroom van ons bewustzijn te introduceren; om vastberaden te beslissen in welke richting onze gedachten moeten gaan, en er op te staan, dat die gedachten in ons bewustzijn blijven. Vooral in het begin zal het misschien niet meevallen, maar met echte inspanning(!) krijgen wij meer kracht, en het geestelijk gewin is een grote beloning. Dit thema van Gods troost voor zijn kinderen wordt vaker in de Psalmen benadrukt. Telkens wordt zijn volk Israël zijn barmhartigheid en genade voorgehouden, en zijn liefdevolle gedachten aan hen (en ons) geopenbaard. Wij moeten dankbaar zijn voor zijn medelijden en mogen zijn weldaden niet vergeten. Nergens wordt dit aspect van Gods karakter mooier uitgedrukt dan in Psalm 103. Lees eens rustig de verzen 1 t/m 18. Als wij even stilstaan bij Gods goedheid voor ons persoonlijk, als wij positieve, liever dan negatieve, gedachten koesteren, dan zullen wij in staat zijn om met de psalmist te zeggen:

“ Uw vertroostingen verkwikten mijn ziel.”

Of, zoals de apostel Paulus in zijn brief aan de Filippenzen het zo mooi uitdrukt:

“Ten slotte, broeders en zusters, schenk aandacht aan alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat liefelijk is, alles wat eervol is, kortom, aan alles wat deugdzaam is en lof verdient” (Filippenzen4:8 NBV).

F.W.T/C.T.

+

Lees ook het volgende bericht:

Een lovende ziel voor Hem die troost, geneest, vergeeft, verlost, gaven en recht geeft, rijk aan ontferming